Διάσημοι Έλληνες: Ο καρκίνος μπορεί να είναι δυνατός, αλλά εκείνοι κατάφεραν να τον δουν στα μάτια και να τον υποτάξουν. Ο λόγος για πολλούς διάσημους Έλληνες, οι οποίοι έδωσαν τη μάχη τους, η οποία είναι βέβαιο πως ήταν άνιση, αλλά παρόλα αυτά, κατάφεραν να βγουν νικητές και να τους θαυμάζει όλος ο κόσμος.
Διάσημοι Έλληνες, που ο καρκίνος, τους «χτύπησε» την πόρτα, αλλά εκείνοι τον νίκησαν – Τι ανέφεραν για τη μεγάλη μάχη που έδωσαν:
Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν φοβήθηκα. Οι γιατροί δεν το πιστεύανε, νόμιζαν ότι υποκρίνομαι. Ένας λόγος που πήγα πολύ καλά ήταν ο ψυχολογικός.
Γωγώ Μαστροκώστα: «Κι ας μην είχα μαλλιά, κι ας μην ήμουν καλά, για τον Τραϊανό ήμουν θεά. Μακάρι όλες οι γυναίκες να είχαν έναν σύντροφο σαν τον δικό μου».
Γιώργος Αυτιάς: «Τον καρκίνο τον φοβήθηκα. Δεν τον υποτίμησα, αλλά τον αντιμετώπισα με δυνατή ψυχολογία. Δεν ξέρω πώς θα λειτουργούσα αν δεν είχα δουλειά. Θέλουν θάρρος αυτές οι καταστάσεις».
Κάτια Νικολαΐδου: «Είπα δεν πεθαίνω από αυτό. Όταν μου είπαν ότι θα σου πέσουν τα μαλλιά για έξι μήνες, έβαλα τα κλάματα. Λέω πρέπει να δουλέψω. Μου λένε …περούκες».
Στέφανος Κορκολής: «Δεν ξεπερνιέται αυτή η αρρώστια. Την αποδέχεσαι, ζεις με αυτήν και πορεύεσαι. Βέβαια, αλλάζει η ζωή σου. Από τη μέρα που έκανα εγχείρηση μαζεύτηκα στο σπίτι μου. Το σώμα δεν αντέχει τα μακρινά ταξίδια, από την Ιαπωνία ως τη Βραζιλία, που έκανα πριν δίνοντας κοντσέρτα. Έκοψα το τσιγάρο και το αλκοόλ».
Κώστας Χαρδαβέλλας: « Για μένα υπήρχε πιθανότητα πλέον, γιατί έτσι το έλεγε η ψυχή μου, 70% να ζήσω και 30% να φύγω, είχα ανατρέψεις τις ιατρικές στατιστικές».
Χάρις Αλεξίου: «Αισθάνομαι τυχερή που το πέρασα τόσο ανώδυνα. Να φανταστείτε ότι ανέβαλα την πρεμιέρα μου μόνο για μια βδομάδα μετά την επέμβαση που έκανα και επέστρεψα και πάλι στην καθημερινότητα μου και στις υποχρεώσεις μου».
Και άλλοι διάσημοι Έλληνες που νίκησαν τον καρκίνο:
Αθηνά Τσιλύρα: «Στη διάρκεια των χημειοθεραπειών έλεγα ότι όταν τελειώσει αυτή η ιστορία θέλω να κοιτώ απλώς τη θάλασσα. Θα είμαι ευτυχισμένη μόνο μ’ αυτό. Έγινα πολύ πιο δυνατός άνθρωπος».
Μαρία Χούκλη: «Κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για το κακό. Αλλά το μόνο που έχετε να φοβηθείτε είναι ο φόβος. Πρέπει να τον διασχίσετε και να περάσετε απέναντι. Θα περάσετε απέναντι».
Άντα Λιβιτσάνου: «Είμαι περήφανη για κάθε τραύμα και για κάθε ράμμα το οποίο δείχνει νίκη. Το νέο μου σημάδι από το χειρουργείο θα το φοράω σαν παράσημο απέναντι στον καρκίνο του θυρεοειδούς που αφαίρεσα».
Νίκος Κουρκούλης: «Ένας φίλος μου με παρακινεί να πάμε στον Άγιον Όρος. Μπαίνουμε μέσα στο καράβι και είναι δυο άνθρωποι δίπλα μου. Μου λένε είμαστε θαυμαστές από την Αμερική. Τους είπα ότι θα πήγαινα κι εγώ σε λίγο καιρό. Ανακαλύπτω, λοιπόν, ότι ο ένας από τους δυο ήταν αυτός που θα με χειρουργούσε.
Όταν φτάνω εκεί βρίσκομαι δίπλα στην εικόνα και ένας παππούλης με καλεί μέσα. Εκεί κατέρρευσα. Ένιωσα την ανάγκη να ανοίξω την ψυχή μου. Έκανα Πάσχα εκεί. Κατέβηκα στην Αθήνα και έκανα εξετάσεις (…) Πρέπει να πιστέψεις ότι θα γίνεις καλά. Ο πανικός και η κακή σκέψη δεν βοηθάνε καθόλου».
Βάσια Τριφύλλη: «Η τελευταία μου αντίδραση στον καρκίνο που είχα ήταν τελικά και η φυσιολογική: κατέρρευσα».
Μαρία Ιωαννίδου: «Το σώμα μου αιωρούνταν και έβλεπα κάτω στο κρεβάτι του νοσοκομείου όπου νοσηλευόμουν ένα άλλο σώμα, πολύ πιο μικρό, μέσα στο νυχτικό μου. Κάποια στιγμή, μάλιστα, φαινόταν μόνο το νυχτικό. Είναι ανατριχιαστικό, αλλά είναι η αλήθεια.
