Αληθινή ιστορία: Πρόκειται για μία πέρα για πέρα αληθινή ιστορία, η οποία έχει να κάνει με έναν άνδρα. Εκείνος κάνει μόνος του όλες τις δουλειές του σπιτιού και δεν έχει καμία βοήθεια από τη γυναίκα του. Η ίδια ισχυρίζεται ότι έχει πολλή δουλειά και δεν μπορεί. Αναλυτικότερα, τα όσα αναφέρει ο αναγνώστης της σελίδας:
Αληθινή ιστορία: Πώς ξεκινά
«Με την γυναίκα μου είμαι παντρεμένος 10 χρόνια. Δεν έχουμε αποκτήσει ακόμη παιδιά από τον γάμο μας. Έχουμε κάποια προβλήματα γονιμότητας, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Από την αρχή της σχέσης μας ήμασταν ένα μοντέρνο ζευγάρι. Ποτέ δεν ήμουν από τους άντρες που πίστευαν ότι ο ρόλος της γυναίκας είναι στην κουζίνα, παρέα με τα παιδιά. Πάντα πίστευα ότι σε ένα σπίτι, εφόσον μένουν δύο θα πρέπει να είναι υπεύθυνοι για τις δουλειές και οι δύο. Αυτός ήταν και ο λόγος που έκανα εντύπωση στην γυναίκα μου από το πρώτο μας ραντεβού όπως είπε.
Όταν ξεκινήσαμε να συζούμε όντως τις δουλειές του σπιτιού τις μοιραζόμασταν. Είχε πάρει ο καθένας αυτά που του αναλογούσαν και που φυσικά του άρεσε να κάνει, έτσι ώστε το σπίτι να είναι πάντα καθαρό κι εμείς να μην νιώθουμε ότι κάνουμε αγγαρείες. Τα τελευταία τρία χρόνια όμως η γυναίκα μου πήρε προαγωγή με αποτέλεσμα οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις να είναι περισσότερες. Όπως είναι φυσικό τους πρώτους μήνες τις δουλειές του σπιτιού τις έκανα σχεδόν μόνος μου αλλά δεν της είχα ανοίξει το θέμα, διότι καταλάβαινα, ότι δεν είχε χρόνο» ανέφερε αρχικά ο άνδρας για την ιστορία του και συνέχισε:
«Όσο περνούσε ο καιρός όμως, έβλεπα ότι η δουλειά ξεκίνησε να την καταπίνει όλο και περισσότερο. Ξαφνικά βρέθηκα να έχω τις δικές μου επαγγελματικές υποχρεώσεις την ίδια στιγμή που είχα αποκλειστικά και όλες τις δουλειές του σπιτιού. Προσπάθησα να της μιλήσω αλλά ξεκίνησε να μου λέει ότι δεν το περίμενε αυτό από εμένα. Ότι πίστευε ότι θα έδειχνα κατανόηση και ότι όλα αυτά θα έχουν σύντομα ένα τέλος. Μου ζήτησε να της δώσω λίγο χρόνο ακόμη για να προσαρμοστεί στις καινούριες αρμοδιότητες. Είχε περάσει όμως ήδη ένας χρόνος στην νέα της θέση».
Αληθινή ιστορία: Η συνέχεια
«Της εξήγησα τότε πολιτισμένα – όσο μπορούσα – ότι δεν μένω μόνο εγώ στο σπίτι αλλά κι εκείνη. Και φυσικά δεν εργάζεται μόνο αυτή αλλά κι εγώ και θέλω κι εγώ βοήθεια. Ότι δεν είναι κλειστόμυαλες οι απόψεις μου γιατί δεν της ζήτησα ποτέ να κλειστεί στην κουζίνα. Της είπα απλά να με βοηθάει περισσότερο. Εκείνη μου είπε ότι καταλαβαίνει και ότι θα προσπαθήσει να αλλάξει. Μετά από λίγο καιρό όντως είδα αλλαγή. Ξεκίνησε και πάλι να προσπαθεί – όχι όπως πριν – αλλά και μόνο που την έβλεπα να προσπαθεί μου ήταν αρκετό. Πίστεψα ότι τα λόγια μου είχαν πιάσει τόπο.
Όταν ξεκίνησε η καραντίνα εγώ συνέχιζα να εργάζομαι μέσω διαδικτύου. Εκείνη δεν εργαζόταν σχεδόν καθόλου. Μπορεί να έκανε μερικά γραφειοκρατικά πράγματα για 1 με 2 ώρες την ημέρα το πολύ. Παρόλα αυτά, ακόμη και στην καραντίνα έβλεπα ότι για το σπίτι, υπεύθυνος ήμουν εγώ. Κάποια στιγμή βγήκα από τα ρούχα μου και της είπα ότι δεν είναι δυνατόν να κάθεται όλη μέρα σε έναν καναπέ και παρόλα αυτά να της είναι τόσο δύσκολο να πλύνει 3 πιάτα στο νεροχύτη. Εκείνη τότε ξεκίνησε να με λέει υποχόνδριο. Ότι κανείς δεν κάνει έτσι για τρία πιάτα κι άλλα τέτοια», είπε στη συνέχεια ο άνδρας για την προσωπική ιστορία του.
Το τέλος:
«Έχω φτάσει σε σημείο να μιλάω και να μην με ακούει καν. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να έχει τόσο λίγη κατανόηση ξαφνικά. Μου φαίνεται ότι την έχω κακομάθει όλα αυτά τα χρόνια και αντί να κάνουμε μαζί τις δουλείες έχω φτάσει σε σημείο να τις κάνω μόνος μου. Δεν αποφάσισα να μοιραστώ το πρόβλημά μου για να δείξω ότι “είναι δυνατόν ένας άντρας να κάνει μόνος του τις δουλειές του σπιτιού;” αλλά για να σας ζητήσω βοήθεια σχετικά με το πως γίνεται να την κάνω να καταλάβει ότι χρειάζομαι βοήθεια κι εγώ με το σπίτι.
Υποθέτω ότι επειδή τις περισσότερες φορές οι γυναίκες βρίσκονται στην δική μου θέση, θα ξέρετε να μου πείτε πως μπορώ να το διαχειριστώ. Εγώ σκέφτομαι να την αφήσω να ζει μέσα στη μπίχλα, μέχρι να φιλοτιμηθεί να μαζέψει κι αυτή τίποτα. Μένω κι εγώ όμως στο ίδιο σπίτι και φοβάμαι μην αρρωστήσω μέχρι να το πάρει χαμπάρι ότι πρέπει να κάνει και κάτι. Τι να κάνω;», κατέληξε ο ίδιος.
