Η 22χρονη Ιφιγένεια είναι μία κοπέλα που έχει βιώσει τραγικές στιγμές στη ζωή της και από τα 16 της είναι γνωστή στις αρχές και μπαινοβγαίνει στη φυλακή.
Η νεαρή πέρασε τα πιο σημαντικά χρόνια της ζωής της στη φυλακή. Σε ηλικία 16 ετών μπήκε για πρώτη φορά στη φυλακή και όπως υπογράμμισε «εδώ βρήκα την οικογένειά μου. Στο πρόσωπο της κας. Άννας βρήκα την μητέρα μου. Χαίρομαι όταν έρχομαι φυλακή, επειδή νιώθω ότι έρχομαι στο δεύτερο μου σπίτι. Η κα. Άννα και η κα. Αθηνά είναι παραπάνω και από οικογένεια. Με αγκάλιασαν από την πρώτη φορά που ήρθα εδώ, έχω τη στήριξη τους, έχω την αγάπη τους».
Με αφορμή την πασχαλινή εκδήλωση που διοργάνωσε η Διεύθυνση των Φυλακών, η 22χρονη Ιφιγένεια διηγήθηκε την ιστορία της.
Η 22χρονη Ιφιγένεια ξεκίνησε τη χρήση ναρκωτικών στα 14 της
Για τη χρήση ναρκωτικών, η 22χρονη Ιφιγένεια εξομολογείται “δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε η δεύτερη, αλλά ούτε και η τρίτη που έρχομαι στις φυλακές. Ήρθα πάρα πολλές φορές και ο λόγος είναι ότι έμπλεξα από μικρή ηλικία με κακές παρέες και λάθος φίλους. Δεν είχα την οικογενειακή στήριξη από μικρή, την οικογένειά μου δεν την είχα. Πέρασα από ανάδοχες, από παιδικές στέγες, μετά ήθελα να πάω πίσω στη μητέρα μου και δεν με δέχθηκε, ούτε ο παπάς μου επειδή έκαναν άλλη οικογένεια και δυστυχώς άρχισα λάθος πράξεις, έκανα λάθος παρέες. Άρχισα τη χρήση ναρκωτικών από τα 14 μου, μέχρι και τώρα που ήρθα στις Φυλακές.
Αν είχα την στήριξη της οικογένειάς μου, δεν θα προσπαθούσα να πιαστώ από κάπου, να ψάχνω τη σημασία, να βρω κάποιον που να νοιάζεται για μένα και να με αγαπά. Στην τελική, οι συγκεκριμένοι δεν με αγαπούσαν, δεν ήταν φίλοι μου που με έμπλεξαν με τα ναρκωτικά και τη χρήση, αλλά τότε έτσι τους έβλεπα. Από τα λάθη μαθαίνουμε όμως”.
Για τη μόρφωσή της μέσα στις φυλακές, η 22χρονη Ιφιγένεια επεσήμανε “στις Φυλακές είχα και την ευκαιρία να τελειώσω το σχολείο, κάτι που έξω δεν θα το πετύχαινα. Ερχόταν δασκάλα αποκλειστικά για μένα εδώ και κάναμε μαζί ιστορία, κάναμε εκθέσεις, κάναμε άλλα μαθήματα. Έγραψα τέσσερις εκθέσεις και δεν το πίστευα. Κάναμε μαζί μαθηματικά, που πάλι δεν είχα καμία ιδέα, ελληνικά. Έξω δεν μπορούσα να το κάνω αυτό, εδώ είχα την ευκαιρία να το πετύχω.
Έχω ένα πρόγραμμα, δουλεύω, πάω στα μαθήματα και προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου. Συμμετέχω σε διάφορες δραστηριότητες στις Φυλακές, συμμετείχα και στο θέατρο των φυλακών. Αλλάζει η ψυχολογία μας, μας δίνουν αυτές τις ευκαιρίες και αλλάζει και η διάθεσή μας και νιώθουμε πιο ωραία”.
Για την αντιμετώπιση της κοινωνίας, η 22χρονη Ιφιγένεια σημείωσε “με το που βγήκα έξω, στις 27 Δεκεμβρίου και ήμουν 20 μήνες στη φυλακή και στον ένα μήνα ήρθα πίσω. Μου είχαν επιβάλει ποινή 2,5 χρόνια και τους 20 μήνες βγήκα. Ο λόγος που ήρθα πίσω ήταν επειδή όταν βγήκα έξω, δεν μου έδωσε το δικαίωμα να ξεκινήσω μία καινούργια αρχή η κοινωνία. Είμαι στιγματισμένη, ο κόσμος λέει ήταν φυλακή. Γιατί ήταν φυλακή; Για κλοπές, για το ένα, για το άλλο, μένει το όνομα.
Τώρα ήρθα πίσω, είμαι εδώ δύο μήνες, μάλλον θα μου επιβάλουν και πάλι ποινή, αλλά θα προσπαθήσω να αλλάξω την Ιφιγένεια, να γίνω καλύτερη. Εδώ μέσα μπορώ. Μου δίνουν τη δύναμη και τη στήριξη και η Διεύθυνση και όλοι, εδώ μέσα έκανα πραγματικούς φίλους, οικογένεια και μακάρι να είναι όλοι καλά. Τους έχω όλους μέσα στην καρδιά μου και τους ευχαριστώ για όλα.
Εδώ μέσα βρήκα την στήριξη. Έκανα πραγματικές φίλες εδώ μέσα, με αποδέχθηκαν όπως είμαι, με τα λάθη μου, όπως είμαι. Αυτό με ωθεί να γίνω καλύτερη. Είναι κοντά μου αυτά τα άτομα, με αγαπούν και δεν με υποτιμούν. Δεν έχουν την ειρωνεία ότι “έκανε φυλακή, θα μας κάνει κι εμάς τα ίδια”, επειδή αυτή είναι η σκέψη του κόσμου. Όταν νιώθω ότι έχω δίπλα μου τέτοια άτομα, νιώθω πιο δυνατή και ότι μπορώ να πετύχω αυτό που θέλω”.
Για την προσπάθεια να φτιάξει τη ζωή της, βγαίνοντας από τη φυλακή, η 22χρονη Ιφιγένεια τόνισε «βγήκα έξω και προσπάθησα να βρω δουλειά. Πήγα σε καφετέριες, πήγα σε εστιατόρια, αλλά με απέρριψαν από παντού και δεν ξέρω τον λόγο. Δεν είχα που να μείνω με το που βγήκα από τη φυλακή, δεν είχα λεφτά. Προσπαθούσα να βρω λεφτά για να βρω κάπου να ενοικιάσω για να μείνω και από εκεί ξεκίνησα τα ίδια, για να βρω λεφτά, να έχω κάπου να μένω, να έχω φαγητό και τελικά κατέληξα στη φυλακή.
Αυτή η απόρριψη πάντα υπήρχε στον κόσμο και μακάρι να τελειώσει, επειδή κι εμείς έχουμε δικαίωμα. Σίγουρα κάναμε λάθη, αλλά δικαιούμαστε και θέλουμε να κάνουμε μία καινούργια αρχή. Θέλουμε να προχωρήσουμε. Αν δεν μας δώσουν την ευκαιρία οι ίδιοι που μας απορρίπτουν, δεν θα αλλάξει κάτι.
Η κοινωνία πρέπει να μάθει να δίνει μία ευκαιρία στον άλλο, επειδή υπάρχουν πολλά άτομα που θέλουν να αλλάξουν και όταν οι ίδιοι δεν δίνουν αυτή την ευκαιρία, κάνουν περισσότερο κακό. Αν δεν μας δώσουν αυτή την ευκαιρία, δεν θα πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Πρέπει να σταματήσει αυτό και να δίνουν σε όλους ευκαιρίες».
Για την ταμπέλα που την ακολουθεί, η 22χρονη Ιφιγένεια συμπλήρωσε «όταν βγήκα, υπήρχε το στίγμα της ταμπελοποίησης και από τους ανθρώπους που με ήξεραν και από την Αστυνομία. Δεν είναι καλό αυτό, επειδή ο άλλος και να θέλει πραγματικά να αλλάξει, να σταματήσει και να κάνει μία καινούργια αρχή και να σταματήσει τη ζωή που έκανε, δεν του δίνουν το δικαίωμα οι έξω. «Έκανε εκείνο, εκείνο, εκείνο και εκείνο» και αυτό μένει. Μας απορρίπτουν, μένουν στην πρώτη εικόνα, δεν μπορούν να δουν τη δεύτερη.
Αυτό είναι το κακό με τον κόσμο έξω. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, μακάρι κάποτε να σταματήσει αυτό. Θέλω πραγματικά να αλλάξω, να βρω μία δουλειά, να σταθώ στα πόδια μου. Δεν έχω οικογένεια, ούτε κανένα. Ήμουν υπό την κηδεμονία του Γραφείου Ευημερίας και με βοηθούσε λίγο, με κάποιους τρόπους, αλλά αυτό ήταν μέχρι τα 18. Μετά ήμουν μόνη μου. Εύχομαι πραγματικά να αλλάξει αυτό που γίνεται».
Το μήνυμα που στέλνει η 22χρονη Ιφιγένεια στην κοινωνία είναι το εξής: «Εύχομαι να τελειώσει γρήγορα αυτή η προκατάληψη του κόσμου, να δίνονται δεύτερες ευκαιρίες, επειδή δεν είμαστε όλοι τέλειοι σε αυτό τον κόσμο. Όλοι κάνουμε τα λάθη μας, είτε μεγάλα, είτε μικρά και ό,τι κι αν είναι, πρέπει να σταματήσει η προκατάληψη. Είναι αμαρτία αυτό. Υπάρχουν πολλά άτομα που θέλουν να κάνουν μία καινούργια αρχή και δεν τα βοηθούν. Τους κάνουν ξανά κακό».
