9 Απριλίου του 2000: Εκείνη τη ημέρα γράφτηκε ένα πολύ μεγάλο θρίλερ. Ένα θρίλερ, το οποίο είχε εκλογικό χαρακτήρα. Πρωθυπουργός κατάφερε να γίνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για μερικές ώρες. Έτσι, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αναμένονταν να σχηματίσει κυβέρνηση για μερικές ώρες. Όμως, τις εκλογές κατάφερε να κερδίσει και πάλι το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη.
9 Απριλίου του 2000 – Αληθινή ιστορία: Λάθος κυβέρνηση από τα exit poll
Ήταν εκείνο το βράδυ της 9ης Απριλίου του 2000, όταν τα exit poll έβγαλαν λάθος κυβέρνηση για μερικές ώρες. Ήταν η πρώτη αναμέτρηση του Κώστα Καραμανλή. Τρία χρόνια νωρίτερα είχε εκλεγεί στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Σημίτη, ήδη τέσσερα χρόνια πρωθυπουργού. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων (πλην της Metron Analysis, που έδινε νίκη του ΠΑΣΟΚ με οριακό προβάδισμα) την “πάτησαν” λόγω της πολύ μικρής διαφοράς. Μαζί τους την πάτησε και όλος ο πολιτικός κόσμος της χώρας.
Οι Καραμανλής και ο Σπηλιωτόπουλος είχαν ετοιμάσει και τη δήλωση νίκης. Ένα περίγραμμα του πρώτου στίγματος που θα έδινε την επομένη ο κ. Καραμανλής όσον αφορά στην κυβέρνηση του. Έξω οι πανηγυρισμοί των νεοδημοκρατών συνεχίζονταν. Μάλιστα, φίλοι έφερναν σαμπάνιες στα κομματικά στελέχη.
Την ίδια στιγμή, στη Χαριλάου Τρικούπη επικρατούσε κατήφεια και αμηχανία. Τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ έφθαναν σκυθρωπά και αμίλητα στα γραφεία του κόμματος, χωρίς δηλώσεις. Εξαίρεση ο Κώστας Λαλιώτης. Ήταν ο μόνος που εμφανίστηκε ψύχραιμος. Μάλιστα, κάλεσε όλους να περιμένουν τα τελικά αποτελέσματα. Επιπλέον, προέβλεψε πως θα ήταν μία μακρά νύχτα.
Όταν τελικά ήλθε η ανατροπή των exit poll και όταν οι γαλάζιοι τις επόμενες ημέρες κατήγγειλαν τις περίφημες ελληνοποιήσεις, η δήλωση αυτή του Λαλιώτη συνέτεινε στο μύθο του και μεταξύ των νεοδημοκρατών, ως ο παίκτης του πολιτικού προσκηνίου και παρασκηνίου, που οδηγούσε το ΠΑΣΟΚ στη νίκη και στερούσε από τη Ν.Δ την εξουσία.
9 Απριλίου του 2000 – Αληθινή ιστορία: Ξέφρενο πανυγήρι
Αυτά όμως δεν είχαν ακόμη συμβεί. Η μακρά νύχτα δεν είχε φτάσει στο ανατρεπτικό της φινάλε. Πίσω στη Ρηγίλλης βουλευτές της Ν.Δ κατέφθαναν σε κατάσταση ευφορίας. Βουλευτής λοιπόν της Β’ Αθηνών, γνωστός για τις ακραίες δεξιές του θέσεις (ο οποίος αργότερα όταν τελικά κατέκτησε ο Καραμανλής την πρωθυπουργία έγινε και μέλος της κυβέρνησης) συναντά τον κ.Σπηλιωτόπουλο, την ώρα που κατεβαίνει από το δεύτερο όροφο γιατί τον είχε καλέσει ο κ. Καραμανλής στο γραφείο του. Το συγκεκριμένο στέλεχος, που ήταν κοινό μυστικό ότι δεν διατηρούσε και τις καλύτερες σχέσεις με τον “Αρη του μεσαίου χώρου”, τον αγκαλιάζει και λέει στον κ. Καραμανλή: “Πρόεδρε, χωρίς αυτό το παιδί δε θα είχαμε κερδίσει ποτέ!”.
Σκηνικά αντίστοιχης μέθης της θεωρούμενης νίκης εξελίσσονται έξω από τη Ρηγίλλης, καθώς και σε διάφορες άλλες περιοχές. Στον Πειραιά ο Πέτρος Μαντούβαλος έχει “επιτάξει” τη μηχανή ενός “ζητά” και παρελαύνει στους κεντρικούς δρόμους, δηλώνοντας ότι είναι ο επόμενος υπουργός Δημόσιας Τάξης.
Σάουντρακ της βραδιάς, όπως και της προεκλογικής εκστρατείας που είχε προηγηθεί, η μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη. Ο μουσικοσυνθέτης μάλιστα είχε συμμετάσχει ενεργά στην εκστρατεία, παίζοντας με την ορχήστρα του πριν από κάθε ομιλία Καραμανλή, καθώς είχε κολακευθεί από το γεγονός ότι ο κ.Σπηλιωτόπουλος ως εκπρόσωπος τύπου είχε ζητήσει την άδεια να χρησιμοποιεί το κόμμα της Ν.Δ τη μουσική του. Δεν είχε έρθει όμως ακόμη η ώρα “να ρθει σαν αστραπή” ο Καραμανλής, που θα έπρεπε να περιμένει άλλα τέσσερα χρόνια.
9 Απριλίου του 2000: Μεγάλη ανατροπή
Όσο άρχιζαν να φθάνουν τα πρώτα πραγματικά αποτελέσματα, διαφαινόταν πως τα exit poll είχαν παραπλανήσει πολιτικούς, δημοσιογράφους και ψηφοφόρους, ενώ κανείς δεν είχε λάβει υπόψη τη μικρή διαφορά που έδιναν ακόμη και όσοι παρουσίαζαν νίκη της Ν.Δ και την έννοια του “στατιστικού σφάλματος”, την οποία έκτοτε όλοι έμαθαν να προσέχουν. Πράγματι περιφέρεια- περιφέρεια και ψήφο- ψήφο αποδείχθηκε μία μακρά νύχτα και πριν το τέλος της φάνηκε πως η Ν.Δ θα έχανε στο νήμα και ότι πρωθυπουργός θα παρέμενε ο Κώστας Σημίτης.
Όταν πια η εικόνα ξεκαθάρισε, η δήλωση νίκης έπρεπε να πεταχθεί στα σκουπίδια και να γραφτεί μία δήλωση αποδοχής της ήττας. Παρά το οριακόν ο κ.Καραμανλής δε θέλησε να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα εκλογών, ενώ αν και τις επόμενες ημέρες οι γαλάζιοι κατήγγειλαν ελληνοποιήσεις, ακόμη και εάν αυτές ήσαν παράτυπες, η ψηφοφορία ήταν ξεκάθαρη.
Τη δήλωση της ήττας εκλήθη να ετοιμάσει ο κ.Σπηλιωτόπουλος, ο ίδιος άνθρωπος δηλαδή που είχε νωρίτερα γράψει τη δήλωση της νίκης. Την έγραψε με δάκρυα στα μάτια και εκείνη την ώρα είδε σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ, τον ίδιο αυτό βουλευτή της Β’ Αθηνών που νωρίτερα τον αγκάλιαζε και τον επαινούσε μπροστά στον Καραμανλή, να αποδίδει το εκλογικό αποτέλεσμα στην επικοινωνιακή πολιτική και τον “άβγαλτο” εκπρόσωπο τύπου του κόμματος. Θέση από την οποία θα οδηγούνταν σε παραίτηση τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.
