Η Εβελίνα Παπούλια σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο περιοδικό «ΟΚ!» και τον δημοσιογράφο Γιώργο Πράσινο μιλά με αφορμή την νέα της παράσταση με συμπρωταγωνιστή τον Φάνη Μουρατίδη στο θέατρο «Alhambra» για την αναγνωσιμότητα και το προσωπικό «εγώ» της.
– Εβελίνα, πώς αντιμετωπίζεις το δικό σου «εγώ»;
«Δεν νομίζω πως είμαι ιδιαίτερα εγωίστρια. Το “εγώ” μου συνήθως βγαίνει όταν δεν κατανοεί κάποιος τα αυτονόητα. Δηλαδή τον σεβασμό που πρέπει να δείχνουμε σε κάθε ζωντανή ύπαρξη γύρω μας. Είναι ένας τρόπος να υπερασπιστώ τον εαυτό μου ή κάποιον άλλον ή να τον προστατεύσω από την αγένεια.»
– Σε ποιες περιπτώσεις έχεις κάνει πίσω;
«Συνήθως στην αρχή αντιδρώ, αλλά μετά κάνω πίσω. Κυρίως αν αγαπώ κάποιον. Τότε κάνω πίσω ακόμη κι αν έχει λάθος.»
– Παλαιότερα, όταν ήσασταν πιο μικρή, υποχωρούσατε πιο δύσκολα;
«Μικρή δεν έκανα πίσω σε τίποτα. Ήμουν πολύ εγωίστρια, απαιτητική, εύθικτη, γενικά μάχιμη, ακόμη και τις στιγμές που δεν χρειαζόταν. Φόβος και τρόμος. Τσαμπουκαλευόμουν για ψύλλου πήδημα.»
– Το «εγώ» στην τέχνη έχει να κάνει με τη ματαιοδοξία, το χειροκρότημα, με το να είσαι πρώτο όνομα. Πώς το διαχειριστήκατε;
«Έχει να κάνει με την αποδοχή και την αγάπη, ότι δηλαδή αυτό που κάνεις αρέσει, σε εκτιμούν. Δεν έχει να κάνει μόνο με το “εγώ”, έχει να κάνει με κάποια έλλειψη. Αν κάποιος δεν θέλει την έκθεση δεν σημαίνει πως δεν είναι ματαιόδοξος ή δεν επιθυμεί το “χειροκρότημα”. Ακόμη και κάποιος που θέλει να είναι αφανής πολλές φορές με τον τρόπο του προσελκύει το ενδιαφέρον. Απλά έχει μάθει να το κάνει με άλλο τρόπο. Όσον αφορά στη διαχείριση της επιτυχίας, προσωπικά δυσκολεύτηκα γιατί ήρθε απότομα. Φοβήθηκα και κλείστηκα στον εαυτό μου.»
