Τις τελευταίες ημέρες η Eurovision είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των ενημερωτικών εκπομπών με αποκορύφωμα την χθεσινή βραδιά του τελικού. Τις προηγούμενες μέρες αρκετοί καλλιτέχνες που είχαν δώσει το παρόν στην σκηνή του μουσικού διαγωνισμού μετέφεραν τις εντυπώσεις, εμπειρίες αλλά και το παρασκήνιο από την συμμετοχή τους. Ανάμεσά τους και η αγαπημένη μας Άννα Βίσση η οποία μίλησε στον Άρη Δημοκίδη και στο podcast του και έκανε κάποιες αποκαλύψεις σχετικά με την συμμετοχή της στη Eurovision το 2006.
Η Άννα Βίσση “σπάει” τη σιωπή της 17 χρόνια μετά
«Επειδή είναι μια χρονιά που δεν είχα βγάλει ποτέ από μέσα μου όσα είχαν συμβεί, νομίζω ότι αυτή είναι μια καλή ευκαιρία», είπε αρχικά η τραγουδίστρια.
«Ήμουν πάρα πολύ άρρωστη εκείνη την ημέρα. Είχα κάλλους στη φωνή και είχα «χτυπήσει» δύο ενέσεις κορτιζόνης. Δε μπορούσα να τραγουδήσω και είχα πάρα πολύ άγχος και στεναχώρια για αυτό», παραδέχεται η Άννα Βίσση.
«Αυτό που μου έχει αφήσει αυτή η εμφάνιση, τότε ήταν μία πικρία και για τη θέση και για το πώς το έζησα, όμως τελικά είναι συγκινητικό.
Ο κόσμος το γούσταρε αυτό που έγινε.
Δεν το ήξερα ότι συνέβαινε όλος αυτός ο χαμός από κάτω, εγώ άκουγα μόνο την ορχήστρα στο ακουστικό», παραδέχεται η τραγουδίστρια για την εμφάνιση της στο Everything.
«Εγώ βγήκα να εκπροσωπήσω τη χώρα μου, ενώ είχε ήδη κερδίσει το βραβείο την προηγούμενη χρονιά.
Αυτό ήταν το σημαντικό για μένα», τονίζει.
Για όσα ειπώθηκαν για την ελλιπή σκηνική παρουσία του τραγουδιού ανέφερε:
«Ίσως τελικά παραήταν ευφάνταστη η σκηνική παρουσία. Ένα τέτοιο τραγούδι μπορεί να θέλει και την «ησυχία» του, για να προσέξει κανείς τα λόγια και την ερμηνεία του.
Αυτές τις έντονες στιγμές και τις εκρήξεις εγώ τα βρίσκω λίγο περιττά.
Είχα όμως τόση ανησυχία για τη φωνή μου, που δεν ασχολήθηκα με όλα αυτά.
Ήταν εκπληκτικό σαν ρούχο. Αν με ρωτούσες σήμερα, θα σου έλεγα ότι θα έβγαινα με ένα blue jean, ένα άσπρο t-shirt και καουμπόικες μπότες.
Δεν ήταν ο λόγος που βγήκε 9ο, ήταν ότι είχε επίπτωση στην υγεία μου.
Δεν μπορούσα να αποδώσω, μπορούσα να το ακυρώσω αν δεν έβαζα τις ενέσεις.
Θυμάμαι ότι καθόμουν στις πρόβες στο καμαρίνι και έκλαιγα. Έλεγα: πώς θα βγει η εμφάνιση;».
