Η 25χρονη με αλωπεκία που ξεκίνησε να χάνει τα μαλλιά της στην εφηβεία, με τη στάση της στέλνει δυνατά μηνύματα αισιοδοξίας.
Όταν η 25χρονη Τζες Νιούμαν από το Κόλτσεστερ του Έσεξ, άρχισε να χάνει τα φρύδια της σε ηλικία 15 ετών, οι γιατροί πίστεψαν ότι έφταιγε η εφηβεία. Αλλά στα 16 της, αφότου συνάντησε τον πατέρα της – που είχε χωρίσει με την μητέρα της Λίντα, όταν εκείνη ήταν μωρό – για πρώτη φορά μετά από 6 χρόνια, άρχισαν να πέφτουν τούφες τούφες τα μαλλιά της. Ανακάλυψε τελικά, ότι πάσχει από αλωπεκία, μια πάθηση που θεωρείται αυτοάνοση και εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιείται, προκαλώντας απώλεια μαλλιών.
Η Τζες ένιωθε τόσο μεγάλη ντροπή, που έκρυβε την κατάστασή της από τους φίλους της και έφτασε στο σημείο να κοιμάται με την περούκα, για να συνεχίσει να έχει την ψευδαίσθηση ότι είχε μαλλιά.
Πλέον, όμως, έχει αγκαλιάσει την αλωπεκία της και δεν ντρέπεται να βγει έξω χωρίς περούκα. Με αφορμή την 15η επέτειο, η Τζες έγινε μία από τους πρεσβευτές του Alopekia UK και φωτογραφίζεται χωρίς μαλλιά σε διάφορες τοποθεσίες.
Μιλώντας για τον Μήνα Ευαισθητοποίησης για την Αλωπεκία, που είναι ο Σεπτέμβριος, η Τζες, είπε: «Αρχικά, η απώλεια των φρυδιών μου στα 15 μου ήταν σταδιακή, μέχρι που έμεινα με μόλις το μισό από αυτά. Ο γιατρός πίστευε ότι πιθανότατα σχετιζόταν με την εφηβεία. Αλλά μετά το άγχος της συνάντησης με τον πατέρα μου για πρώτη φορά από τότε που ήμουν 10 ετών, άρχισαν να πέφτουν τα μαλλιά μου. Είχα φαλακρά μπαλώματα στο κάτω μέρος του τριχωτού της κεφαλής και ξαφνικά άρχισα να χάνω όλο και περισσότερα μαλλιά».
Μετά από μια επίσκεψη στο νοσοκομείο, όταν ήταν 17 ετών, ο δερματολόγος διέγνωσε αλωπεκία, μια αυτοάνοση πάθηση, όπου κύτταρα από το ανοσοποιητικό σύστημα προσβάλλουν τα τριχοθυλάκια, εμποδίζοντάς τα να παράγουν νέα μαλλιά.
Και συνέχισε: «Ο δερματολόγος, μου είπε ότι σχετίζεται με το πώς το σώμα αντιμετωπίζει το άγχος. Ήταν απογοητευτικό διότι δεν υπάρχει θεραπεία και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το σταματήσεις. Όσο περισσότερο αγχώνεσαι, τόσο χειρότερα γίνεται. Οι γιατροί τότε μου είπαν να εξετάσω το ενδεχόμενο να φορέσω περούκα, λέγοντάς μου ότι θα ήταν καλύτερο να ξυρίσω το κεφάλι μου, αντί να αντιμετωπίσω το άγχος των μαλλιών μου, που συνέχιζαν να πέφτουν. Φοβόμουν γιατί δεν ήξερα κανέναν άλλον με αλωπεκία και σκέφτηκα ότι κανείς άλλος δεν θα καταλάβαινε πραγματικά πώς ένιωθα. Τότε, δεν υπήρχε κάποια κοινότητα στο διαδίκτυο και δεν υπήρχε, φυσικά, μεγάλη υποστήριξη».
Συμφώνησε να ξυρίσει το κεφάλι της, ωστόσο, δεν μπορούσε να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, αρχικά τουλάχιστον. «Φορούσε καπέλα διαρκώς. Ακόμη κι όταν δεν φορούσα περούκα, φορούσα καπέλα, γιατί νόμιζα ότι όλοι με κοίταζαν.
Ήμουν στο πρώτο έτος στο κολλέγιο και άρχισα να αποφεύγω να παρακολουθώ κάποια μαθήματα ή μπορεί να πήγαινα σε κάποιο και μετά να επέστρεφα αμέσως στο σπίτι, καθώς δεν είχα καθόλου αυτοεκτίμηση. Δεν συναναστρεφόμουν καθόλου με άλλους, γιατί δεν ήθελα να μάθουν ότι φοράω περούκα».
«Είχα μια στενή ομάδα φίλων, που ήξερε ότι φοράω περούκα. Εργαζόμουν με μερική απασχόληση ως σερβιτόρα και έκλαιγα πριν από κάθε βάρδια, γιατί ανησυχούσα ότι θα το καταλάβαινε ο κόσμος. Φορούσα συνθετικές περούκες που δεν ήταν πολύ άνετες, για περίπου έναν χρόνο. Όταν άρχισα να φοράω στα 18 μου περούκες με αληθινά μαλλιά, ένιωσα την διαφορά αμέσως και το κεφάλι μου τις συνήθισε μετά από μερικές εβδομάδες. Φορούσα το ίδιο στυλ – μακριές και ξανθές – για να μην καταλάβει ο κόσμος ότι δεν ήταν τα πραγματικά μου μαλλιά. Και εάν έμενα σε κάποιον φίλο, κοιμόμουν με την περούκα, αρνούμενη να τη βγάλω», συνεχίζει.
Ευτυχώς, η οικογένειά της συνέχισε να βρίσκεται πάντα στο πλευρό της. Όπως είπε: «Η μαμά μου είναι η καλύτερη φίλη μου και είναι εκπληκτική. Είναι η μεγαλύτερη θαυμάστριά μου και πάντα βρίσκεται δίπλα μου εάν κλάψω στο δρόμο για το πανεπιστήμιο. Ο πατριός μου, ο Ρίτσαρντ, πάντα μου λέει πως το φαλακρό είναι όμορφο».
Γύρω στα 18, η Τζες όχι μόνο ήταν φαλακρή αλλά δεν είχε φρύδια, γι’ αυτό ένιωσε πολύ καλύτερα και τονώθηκε η αυτοεκτίμησή της, όταν έκανε τατουάζ στα φρύδια. «πριν από αυτό, χρησιμοποιούσα ημιμόνιμα τατουάζ αλλά δεν μπορούσα να κολυμπήσω ή οτιδήποτε άλλο, γιατί θα έβγαιναν. Σε αυτό που δυσκολεύτηκα περισσότερο, ήταν η απώλεια των βλεφαρίδων μου, κάτι που συνέβη στα 19 μου. Μπορούσα να κάνω τατουάζ στα φρύδια και να φορέσω περούκα, αλλά έπρεπε να δεχτώ την απώλεια των βλεφαρίδων μου, γιατί δεν ένιωθα σιγουριά με τις ψεύτικες».
Στην ηλικία των 20, η Τζες αποκάλυψε για πρώτη φορά το φαλακρό κεφάλι της στους φίλους της. Όπως είπε: «Την πρώτη φορά που έβγαλα την περούκα μου, μια φίλη άρχισε να κλαίει. Δεν είχε καταλάβει ότι ήμουν τελείως φαλακρή. Όλοι ήταν πολύ καλοί απέναντί μου, αλλά αυτό που πίστευα εγώ για τον εαυτό μου ήταν το πρόβλημα. Νόμιζα πως ήμουν άσχημη και πως έδειχνα σαν εξωγήινος. Ως νέα γυναίκα, πίστευα ότι το μακιγιάζ και η περιποίηση τω μαλλιών είναι μεγάλα μέρη της ταυτότητας μιας γυναίκας, οπότε το να μην τα έχω, με έκανε να νιώθω λίγο σαν χαμένη. Και δεν μου άρεσε καθόλου όταν μου έκαναν θετικά σχόλια για τα μαλλιά μου, καθώς ήταν περούκα! Την έβγαζα μόνο όταν ήμουν σε διακοπές, γιατί δεν ήξερα κανέναν και δεν με ενοχλούσε τι πίστευαν οι ξένοι για μένα».
Περιέργως, εξαιτίας του lockdown λόγω κορωνοϊού, η Τζες απέκτησε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να δημοσιεύσει μια φωτογραφία του γυμνού κεφαλιού της στο Instagram, δείχνοντας έτσι σε όλο τον κόσμο την αλωπεκία της.
«Ένιωσα πολύ γενναία, γιατί δεν έβγαινα έξω και δεν χρειαζόταν να δω κόσμο» είπε. «Ήμουν λίγο αγχωμένη προτού την αναρτήσω, αλλά δέχτηκα μερικά πολύ θετικά σχόλια και ο κόσμος ήταν πραγματικά πολύ υποστηρικτικός. Δεν είχα αρνητικά σχόλια. Ένιωσα τόσο δυνατή. Μίλησα με πολλά άλλα κορίτσια με αλωπεκία και τώρα έχουμε φτιάξει μια ομάδα στο WhatsApp».
Μάλιστα, η θετική αποδοχή στο διαδίκτυο την ενέπνευσε για να βγει τελικά και έξω χωρίς την περούκα της. «Μερικές φορές νιώθω τέτοια σιγουριά που δεν με νοιάζει τι σκέφτονται οι άνθρωποι για μένα και άλλες φορές, θέλω να φύγω» παραδέχτηκε. «Αν βγω έξω χωρίς την περούκα, προτιμώ να είμαι με την μητέρα μου ή με φίλους για υποστήριξη, σε περίπτωση που κάποιος μου πει κάτι αρνητικό».
Όπως είπε: «Κάποια στιγμή δύο αγόρια με αποκάλεσαν ‘περίεργη’. Τα παιδιά λένε πιο άσχημα πράγματα γιατί δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα. Μια άλλη φορά με ρώτησαν πως πάει η χημειοθεραπεία μου. Πήγα στην Φλόριντα των ΗΠΑ για τα γενέθλιά μου και ο κόσμος στην ουρά με ρωτούσε πώς τα πάω με τη χημειοθεραπεία. Ορισμένες φορές ο κόσμος υποθέτει ότι είμαι άρρωστη».
Τον Αύγουστο, ο οργανισμός Alopecia UK ζήτησε από την Τζες να γίνει μία από τους πρεσβευτές της για την επέτειο των 15 χρόνων από την ίδρυσή της, αφότου είδαν φωτογραφίες της στο Instagram. Η Τζες δέχτηκε με χαρά την πρόσκληση και συμφώνησε να φωτογραφηθεί σε 15 σημεία χωρίς την περούκα της, δημοσιεύοντας τα αποτελέσματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Όταν μου ζητήθηκε να πάω σε έναν κεντρικό δρόμο, ένιωσα την καρδιά μου να σπάει, όταν είδα κάποιον γνωστό μου, που δεν με είχε ξαναδεί χωρίς περούκα. Αλλά ήρθε και μου έκανε μια μεγάλη αγκαλιά και με έκανε να νιώσω πολύ άνετα. Σε όσο περισσότερα μέρη πηγαίνω, διαπιστώνω ότι νιώθω λιγότερο άβολα, σε σημείο που ξεχνάω ότι δεν φοράω περούκα».
Η νέα της αυτοπεποίθηση, την ενθάρρυνε να πειραματιστεί με διάφορα look, με μια φίλη της μακιγιέρ να καλύπτει το κεφάλι της με όμορφα χρώματα και κοσμήματα. «Ήθελα να δείξω την αστεία πλευρά μου και να δείξω σε άλλα κορίτσια ότι μπορεί να είναι και διασκεδαστικό».