Στον φαντασιακό κόσμο της Μαρίνας Βλαχάκη, το χρώμα υποτάσσει το σχέδιο, οδηγεί την επιθυμία. Η τόλμη της χειρονομίας που γίνεται κυρίως αντιληπτή στα μεγάλα format της ενότητας, ευνοείται από την έλλειψη περιγραφικότητας, την υφή του χυμένου χρώματος, την αποφυγή του ενδελεχούς σχεδίου, τη διερεύνηση και επικράτηση της ματιέρας, την οδό της αφαίρεσης.
Της: Έπη Τρίμη
Ορίζοντας στις όχθες του κυανού τα φυτά ενός κρυφού τροπικού, που μεγαλώνουν αθόρυβα στο νησί της επιθυμίας.
Τα έργα της όταν τα είδα μου άρεσαν πολύ και αυτός ήταν και ο λόγος της συνέντευξής μας.
Κυρία Βλαχάκη είδα τους εντυπωσιακούς σας πίνακες που θα εκθέσετε στην Gallery ArtPrisma από τις 27 Μαΐου έως τις 18 Ιουνίου. Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας και πόσο χρόνο χρειάζεστε για να ολοκληρώσετε έναν πίνακα; Επίσης, ποια είναι τα βήματα που ακολουθείτε σε ένα έργο σας μέχρι την ολοκλήρωσή του;
Η έμπνευσή μου μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε στο περιβάλλον. Δεν υπάρχουν περιορισμοί σε αυτό. Η έμπνευση είναι κάτι που έρχεται την ώρα της δημιουργίας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση επηρεάστηκα από τις εικόνες που βλέπω καθημερινά γιατί ζω κοντά στη θάλασσα.
Ο χρόνος είναι κάτι πολύ σχετικό και ποτέ δεν είναι ίδιος. Μπορεί ένα έργο να τελειώσει σε μια ώρα κ ένα άλλο σε ένα χρόνο.
Τα βήματα που ακολουθώ συνήθως ξεκινούν από ένα τυχαίο πολλές φορές σχήμα με χρώμα στην επιφάνεια, που στη συνέχεια μετατρέπεται σε κάτι περισσότερο κ έτσι δημιουργείτε σιγά σιγά το θέμα μετά από πολύ ψάξιμο.
Οι πίνακές σας κατά την ταπεινή μου γνώμη έχουν μια μείξη μοντέρνου και κλασσικού και πιστεύω πως ταιριάζουν σε κάθε καλόγουστο χώρο. Αν και θα θέλατε να πουληθούν όλοι υπάρχει κάποιος που αγαπάτε περισσότερο και θα πονέσετε όταν τον αποχωριστείτε;
Τους αγαπώ όλους το ίδιο κ θα χαρώ πολύ αν κάποιος προτιμήσει ένα έργο μου. Σίγουρα υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο με κάποια έργα που άλλοτε βγήκαν με περισσότερο ψάξιμο και άλλοτε πολύ γρήγορα κρατώντας όμως μια ποιότητα και φρεσκάδα.
Υπήρξαν στιγμές που να νιώσατε παγιδευμένη στην τεχνική σας;
Υπήρξαν τέτοιες στιγμές και πάντα θα υπάρχουν πιστεύω γιατί όλο αυτό που γίνεται είναι μια συνεχόμενη αναζήτηση και μια πάλη προκειμένου να καταλήξεις κάπου.
Αναφέρετε: «Ποτέ το νερό δεν είναι μόνο μπλε. Αγαπώ την ημέρα που συναντά τη νύχτα. Τη σχέση και τη συμπλοκή των θερμών με τα ψυχρά, των γήινων με τα αέρινα, τον όγκο του χρώματος που αντέχει την αυτοτέλεια». Συνήθως βγάζετε κάποια φωτογραφία και στη συνέχεια την αποτυπώνετε στον καμβά και τι αισθάνεστε με τις εναλλαγές της φύσης που είναι ο πιο όμορφος ζωγράφος στον κόσμο;
Μπορεί να βγάλω κάποια φωτογραφία αλλά ποτέ δεν την ακολουθώ. Παίρνω απλά ένα ερέθισμα και κρατάω κάτι που μου αρέσει.
Ως εικαστικός σας ενδιαφέρει ο αγοραστής και το προφίλ του ή απλά θέλετε μετά από μια έκθεση όλοι οι πίνακές σας να διατεθούν ανεξαιρέτως;
Η τέχνη είναι για όλους. Δεν έχω κάποια απαίτηση από τον αγοραστή.
Τι θυμάστε από την περίοδο μαθητείας σας δίπλα στους Γιώργο Ρόρρη και Γιάννη Αδαμάκη;
Η περίοδος δίπλα στον Γιώργο Ρόρρη ήταν από τις πιο σημαντικές της πορείας μου. Ο δάσκαλός μου με δίδαξε εκτός από τη ζωγραφική, ήθος και σεμνότητα. Ειλικρίνεια, πάθος κ ενέργεια. Δόσιμο ψυχής και σώματος. Με λίγα λόγια μου μετέδωσε την αγάπη του για τη ζωγραφική.
Ο Γιάννης Αδαμάκης ήταν κάτι διαφορετικό σε αυτή την πορεία. Μια άλλη ματιά. Μια άλλη ενέργεια το ίδιο σημαντική όμως για μένα. Τους ευχαριστώ πολύ και τους δύο.
Έχετε κάποια πρότυπα εικαστικών που σας επηρέασαν;
Με έχουν επηρεάσει πολλοί εικαστικοί. Λατρεύω τον Τέτση και πολλούς άλλους Έλληνες ζωγράφους. Επηρεάστηκα πολύ από τα έργα του Μονέ σε σχέση με το νερό κ τους υδάτινους κόσμους.
Μπορεί ένας εικαστικός να βιοποριστεί αποκλειστικά από τις δημιουργίες του;
Πιστεύω πως οι καιροί είναι δύσκολοι και έχει πέσει η αγοραστική διάθεση. Όμως κάποιοι που έχουν μια μεγάλη πορεία στο χώρο αυτό ίσως να μπορούν να βιοποριστούν.
Πώς θα παρουσιάζατε τη μέχρι σήμερα πορεία σας; Νιώθετε ότι είχατε όλες τις ευκαιρίες που αξίζετε;
Νομίζω πως έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου για να μιλήσω για την πορεία μου. Τώρα πλέον δουλεύω πολύ περισσότερο από παλιά και ελπίζω να βρεθούν ευκαιρίες στο μέλλον.
Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου ποιοι σας πίστεψαν και σας ενθαρρύναν στη μέχρι σήμερα πορεία σας;
Με πίστεψαν οι φίλοι μου και κάποιοι άνθρωποι από το χώρο. Ο αδελφός μου που είναι και κείνος ζωγράφος, αλλά πάνω απ’ όλα η επιμελήτρια μου η κυρία Ίρις Κρητικού που με στήριξε από την πρώτη στιγμή που τη γνώρισα. Είμαι πολύ ευγνώμων για ότι έκανε μέχρι τώρα για μένα. Η αγάπη της κ η στήριξη της με ώθησαν να συνεχίσω.
Κατά την περίοδο της πανδημίας ποια ήταν τα αντίβαρά σας πέραν της ζωγραφικής;
Νομίζω πως η ζωγραφική ήταν το μεγαλύτερο αντίβαρο, αλλά κ πολλά άλλα που ο χρόνος βοήθησε να κάνω, όπως το διάβασμα κ οι βόλτες μου στη θάλασσα.
Υπάρχει σωτηρία στην τέχνη;
Η τέχνη μας σώζει. Είναι πάντα ένα ξέφωτο στην ομίχλη. Μας κάνει καλύτερους ανθρώπους κ μας ανοίγει το μυαλό. Είναι θεραπεία. Μας ενισχύει την ενσυναίσθηση, την εστίαση κ την αίσθηση σκοπού στη ζωή.
Η μεγαλομανία προέρχεται από ανασφάλεια και αποτελεί μία άμυνα του ανθρώπου. Γιατί κατά τη γνώμη σας κάποιοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών με την ευρύτερη έννοια γίνονται απρόσιτοι ή ακόμη και εριστικοί ή αντιπαθείς;
Πιστεύω πως όλα ξεκινούν από ανασφάλεια. Όλοι μας βγάζουμε πολλές φορές έναν κακό εαυτό. Ανάλογα με το τοπίο αλλάζουμε μορφή. Είναι ανθρώπινο.
Αν θέλατε να συστήσετε τον εαυτό σου ως έναν τρίτο, τι θα λέγατε γι’ αυτόν;
Θα έλεγα ότι είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει η αλήθεια και προσπαθεί να τη βρει, να την πιστέψει και να μη φοβηθεί να τη βγάλει προς τα έξω.
Αισθάνεστε ικανοποιημένη από την καθημερινότητά σας ως πολίτης;
Όχι δεν αισθάνομαι ικανοποιημένη από την καθημερινότητα ως πολίτης. Θα ήθελα να ζω κοντά στη φύση μακριά από τη πόλη, να αντιμετωπίζω και να με αντιμετωπίζουν διαφορετικά οι άνθρωποι. Να έχω ηρεμία .Δεν μου αρέσει ο θόρυβος της πόλης.
Ποιοι είναι οι επόμενοι σας στόχοι;
Οι επόμενοι στόχοι είναι να ζωγραφίζω καθημερινά, να δημιουργώ ένα καινούριο έργο ξεπερνώντας τα όρια μου. Επίσης, επιθυμώ να συνεχίσω να εκφράζομαι μέσα από τα έργα μου.
