Δέκα διάσημες μαχήτριες νίκησαν το “τέρας” του καρκίνου και μοιράστηκαν δημόσια την εμπειρία τους, δίνοντας κουράγιο σε πολλές γυναίκες που δίνουν τη μάχη τους.
Ειδικότερα, με αφορμή την 25η Οκτωβρίου, παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού, δέκα διάσημες μαχήτριες έγιναν παράδειγμα δύναμης, πίστης, ελπίδας και αισιοδοξίας.
ΜΑΡΙΑ ΧΟΥΚΛΗ
“Φρόντισα να μη νιώσω άρρωστη ακόμα κι όταν ήμουν πολύ άρρωστη”… Μέσα σε αυτή την φράση κλείνεται όλη η φιλοσοφία της δημοσιογράφου για τον αγώνα που κλήθηκε να δώσει ενάντια στον καρκίνο του μαστού 18 χρόνια πριν. Η περιγραφή της, απόλυτα ρεαλιστική, όταν μίλησε για την περιπέτειά της τον Σεπτέμβριο του 2019 στο Πανελλήνιο Forum “Γυναίκες στην Ογκολογία”, από τη στιγμή της διάγνωσης, τις θεραπείες, μέχρι την ίαση… “κάθε μέρα ήταν μια κερδισμένη μέρα”, σημειώνει εκείνη. Κι επειδή τίποτα δεν είναι… ωραιοποιημένο στη μάχη αυτή, η Μαρία Χούκλη περιέγραψε την εμπειρία της όπως ακριβώς τη βίωσε, δηλαδή επίπονα… “Μεγάλο το σοκ, θυμάμαι έκλαιγα επί ώρες. Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο με άγρια θηρία τα οποία θα σε δαγκώσουν, θα σε σκίσουν, αλλά σε αυτό το δωμάτιο υπάρχει μια πόρτα που θα την βρεις και θα βγεις. Ο καρκίνος σε αλλάζει, και προς το καλύτερο και προς το χειρότερο. Μαθαίνεις, όμως, να εκτιμάς τα σωστά πράγματα, να μη στενοχωριέσαι για ανόητα. Αν φροντίζουμε οι γυναίκες να κάνουμε εξετάσεις, να πληροφορούμαστε για το τι σημαίνει αυτό αν μας συμβεί, νομίζω γίνεται πιο εύκολος ο δρόμος μας”.
ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Η τόλμη είναι γνωστή για τη Χάρις, που δεν φοβήθηκε ποτέ στη ζωή της, ακόμα κι όταν ο καρκίνος τής… χτύπησε την πόρτα. «Έπαθα καρκίνο. Αλλά είπα: Όχι, δεν θα τον αφήσω να με νικήσει. Από αυτό έχασα και τη μητέρα μου… Αυτό που παίρνεις από ένα τέτοιο γεγονός είναι η ταπείνωση, γιατί ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα το πάθεις κι εσύ», είπε χαρακτηριστικά το 2015 στην παρουσίαση του προγράμματος στήριξης των ασθενών που δίνουν καθημερινά μάχη, «Είσαι Γυναίκα, Είσαι Δύναμη», το οποίο τελεί υπό την αιγίδα της Εταιρίας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδος. Περνώντας έναν ψυχολογικό Γολγοθά, αφού “αισθάνθηκα τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μου όταν έμαθα ότι πάσχω από καρκίνο του μαστού”, ήταν από τις τυχερές που δεν χρειάστηκε να περάσει την επίπονη διαδικασία με τις χημειοθεραπείες και τις ακτινοβολίες: “Ήμουν τυχερή γιατί τον πρόλαβα. Κάνοντας τη μαστογραφία μου, όπως κάθε χρόνο, το διαπίστωσα. Ήταν σε αρχικό στάδιο. Η πρόληψη με έσωσε”, εξηγεί, τονίζοντας για άλλη μία φορά τη μεγάλη σημασία της πρόληψης.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ
Από τις πιο διάσημες φωτογράφους ανά τον κόσμο, με υπέροχες δουλειές στο ενεργητικό της, η ίδια ολοκλήρωσε την ευτυχία της και σε προσωπικό επίπεδο μέσα από τον γάμο της με τον Χρήστο Καρβούνη και την απόκτηση των δίδυμων κοριτσιών της το 2009. Ωστόσο, η ζωή είχε άλλα σχέδια για εκείνη και το 2013 ήταν η χρονιά που εκείνη έπρεπε να υποβληθεί σε διπλή μαστεκτομή. «Θέλω να μιλήσουμε γι’ αυτό, γιατί θέλω να αφυπνίσω όλες τις γυναίκες που θα μας διαβάσουν. Κορίτσια, η πρόληψη σώζει. Εξετάσεις κάθε χρόνο και μην αμελείτε τη μαστογραφία σας. Το πρόλαβα στην αρχή του το πρόβλημα. Μου διαγνώστηκαν στον αριστερό μαστό καρκινογόνα κύτταρα in situ. Έκαναν βιοψία και είναι κακοήθη. Αν δεν αφαιρεθεί το στήθος τώρα, αυτά θα εξελιχθούν σε όγκο. Γι’ αυτό και στο τέλος του μήνα θα γίνει μαστεκτομή και ανάπλαση του στήθους. Δεν φοβάμαι τίποτα. Δεν υπήρξα ποτέ φοβιτσιάρα. Είναι μια δοκιμασία ακόμη που θα περάσει κι αυτή. Δεν θα πεθάνω», είχε πει σε συνεντευξή της στο περιοδικό “People” πριν το χειρουργείο.
ΜΙΡΚΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Μια συνέντευξη που έδωσε στην εκπομπή “Join us”, το 2015, ήταν άκρως αποκαλυπτική, με μία από τις διάσημες μαχήτριες να κάνει γνωστή την περιπέτειά της με τον καρκίνο του μαστού, τον οποίο, μάλιστα, δεν ανακάλυψε εγκαίρως, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος για την υγεία της. «Είχα καρκίνο του μαστού και δεν το είχα δει και πολύ εγκαίρως, αλλά έγινε ό,τι έπρεπε να γίνει και προχωρήσαμε. Είναι ένα πράγμα που όταν σου χτυπάει την πόρτα αισθάνεσαι ότι θα ξανάρθει. Είναι περίεργο. Από το κεφάλι σου δεν βγαίνει ποτέ», δηλώνοντας ξεκάθαρα πως όσο και να θέλεις να τον διώξεις, ο φόβος της επανεμφάνισης του προβλήματος υπάρχει πάντα: «Μακάρι να έφευγε ο φόβος. Αυτό συμβαίνει, όμως, κάποιες στιγμές που το σκέφτεσαι».
Πλέον η Μίρκα Παπακωνσταντίνου έχει αφήσει πίσω της τον εφιάλτη, χωρίς φυσικά να κρύβει τους όποιους φόβους της για επανεμφάνιση, αλλά δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι είναι αποφασισμένη και σε μια ενδεχόμενη τέτοια περίπτωση να πολεμήσει όπως και στο παρελθόν.
ΑΘΗΝΑ ΤΣΙΛΥΡΑ
Το 2013, μετά από τον καθιερωμένο ετήσιο προληπτικό έλεγχο, έμαθε ότι έπασχε από καρκίνο του μαστού. «Όταν έμαθα ότι είχα καρκίνο πήρα τις μαστογραφίες στα χέρια μου, πήγα σε μία γωνιά του νοσοκομείου και άρχισα να κλαίω. Ήταν πολύ βαρύ στο μυαλό μου…”, αποκάλυψε σε μια συνέντευξή της στο περιοδικό ΕΓΩ. Χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, όλα μια επώδυνη διαδικασία. Ωστόσο, η Αθηνά, όπως και οι περισσότερες από τις “νικήτριες”, μια φράση έφερνε διαρκώς στο μυαλό της: «Θα το παλέψω και θα το αντιμετωπίσω»! Και έτσι έγινε, με την ίδια να μοιράζεται την περιπέτειά της για να μάθουν κι άλλες γυναίκες… “Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μιλάω ανοιχτά γι’ αυτό το θέμα, γιατί έστω και μία γυναίκα να μ’ ακούσει, να δει ότι το έχω ξεπεράσει και είμαι πολύ καλύτερα, ίσως τη βοηθήσω”. Μεγάλη κουβέντα να αντιμετωπίζεις την αρρώστια σαν ευλογία και μέσα από το χαστούκι που σου δίνει να βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά, ίσως και με χιούμορ, όπως έκανε εκείνη: «Φορούσα την περούκα, έπαιρνα τον γιο μου από το σχολείο με το αυτοκίνητο και μου την τραβούσε. Αυτό για μένα ήταν ψυχοθεραπευτικό».
Δέκα μαχήτριες που έγιναν παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις γυναίκες
ΒΑΣΙΑ ΤΡΙΦΥΛΛΗ
Το 1989, όταν έκανε γυρίσματα για τους “Αυθαίρετους”, πρωτοδιαγνώστηκε με καρκίνο, μία από τις διάσημες μαχήτριες. «Πρωτοδιαγνώστηκα στο peak της επιτυχίας μου. Γυρίζαμε τους “Αυθαίρετους”. Ψηλάφησα στο στήθος ένα γρομπαλάκι και μου είπαν να πάω στον γιατρό, λόγω βεβαρημένου ιστορικού. Πήγα με τη σιγουριά ότι δεν έχω τίποτα και μου έπεσε ο καρκίνος στο κεφάλι”, σημειώνει, κάνοντας μια πρώτη “ανάγνωση” της αντίδρασής της. Στη συνέχεια, απόλυτη μοναξιά, μουγκαμάρα, τρέλα και αγωνία να… προλάβει: “Όταν μου ανακοίνωσαν ότι έχω καρκίνο δεν πήρα τηλέφωνο κανέναν, μουγκάθηκα, λάλησα. Δεν το περίμενα! Σκέφτηκα τι προλαβαίνω να κάνω, πριν πεθάνω. Εξ’ ολοκλήρου πίστεψα ότι θα πεθάνω. Έπεσε επάνω μου κεραυνός”. Από τότε μέχρι σήμερα η Βάσια είναι εδώ, κέρδισε τη ζωή της πίσω αλλά ένα… κουσούρι τής έμεινε αν και έμαθε να ζει με αυτό: «Δεν είναι καλή η ζωή όταν σε τρώει το άγχος αν θα κάνεις μετάσταση. Δεν μπορώ την αναμονή κι όταν έχεις πάθει καρκίνο ζεις με την αναμονή, πότε θα χτυπήσει ο μ@@@ς. Ζω ακόμα και τώρα με την αναμονή…”
MΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
Αν και έχασε τη μητέρα της από καρκίνο του μαστού, εκείνη αμελούσε να κάνει εξετάσεις. Μόλις το 2010 έκανε την πρώτη της μαστογραφία, που έδειξε καρκίνο. Έτσι άρχισε ο αγώνας της που “μεταφράστηκε” σε 9 χημειοθεραπείες και 15 ακτινοβολίες. Όπως περιγράφει “η ζωή μου ήταν πάντα γεμάτη δύσκολες στιγμές, λες και ήταν δανική. Πάντα χρωστούσα. Μου έδινε κάτι και μου έπαιρνε πίσω 15 πράγματα. Η ασπίδα μου ήταν το χιούμορ και η αφέλεια. Με τον καρκίνο πέρασα πολύ δύσκολα, γιατί δεν ήξερα ότι θα ζήσω”. Ειλικρινής και “σκληρή”, δεν κρύφτηκε ούτε σιώπησε. Αντίθετα μίλησε από την πρώτη στιγμή για την περιπέτειά της και τον τρόπο που επέλεξε να παλέψει, νικώντας τον κατά κράτος. “Πήρα μια μακό μπλούζα και έγραψα επάνω “ο καρκίνος πέθανε, εγώ ζω”. Δεν του έδινα καμία σημασία και σκεφτόμουν πότε θα τελειώσει όλο αυτό για να πάω να παίξω στο θέατρο. Πάλεψα μαζί του έναν χρόνο, αλλά δεν του έδωσα τη χαρά να με τρομάξει».
Ο Οκτώβριος ιδιαίτερος μήνας για δέκα διάσημες μαχήτριες
ΜΑΓΙΑ ΤΣΟΚΛΗ
“Ξέρω ότι μια συχνή αντίδραση στους ανθρώπους που μαθαίνουν ότι έχουν καρκίνο είναι το «γιατί εγώ», είναι ο θυμός. Εγώ δεν αντέδρασα έτσι. Αντίθετα. Είπα μέσα μου, «ναι φυσικά, γιατί όχι εγώ”. Από εκεί που έλεγες «ας μην έχω», αρχίζουν οι εξετάσεις και σκέφτεσαι «ας έχω μόνο αυτό» Κάθε νέα εξέταση και μια αγωνία, κάθε ευνοϊκή απάντηση και μία ανάσα”… Γιατί απλά αγαπάει τη ζωή όσο τίποτα και θέλει να τη γεύεται πολλά πολλά χρόνια, τώρα την πάει μέρα-μέρα. “Ο χρόνος κυλά αργά όταν ζεις με έναν καρκίνο. Λες, «ας μεταφερόμουν ένα χρόνο μπροστά, 2 χρόνια μπροστά». Υπάρχω ακόμη στο σπίτι μου, παίζω με τα σκυλιά μου, αποχαιρετώ το παιδί μου που φεύγει για το σχολείο; Βλέπω τηλεόραση στον καναπέ; Ο καρκίνος δεν ξεχνιέται. Όταν γνωριστείτε, είναι η μόνιμη αποσκευή σου. Δείχνετε κατανόηση (κυρίως, όχι συμπόνια) σε όσους έχουν νοσήσει, και, προς Θεού, μην αμελείτε τις προληπτικές εξετάσεις σας. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια”, έγραψε σε ένα καταπληκτικό κείμενο στη σελίδα της στο Facebook με αφορμή τον μήνα Οκτώβριο, καταθέτοντας τη δική της προσωπική εμπειρία, μία από τις διάσημες μαχήτριες.
RITA WILSON
Το 2015 ο καρκίνος τής χτύπησε την πόρτα, βάζοντάς την σε ένα σκοτεινό τούνελ, με εξετάσεις, χημειοθεραπείες, μια διπλή μαστεκτομή και όλα εκείνα τα σωματικά και ψυχικά βάρη που αφήνει η ασθένεια αυτή πίσω της.
“Η 29η Μαρτίου είναι ημέρα μεγάλης χαράς. Πάνε επτά χρόνια ακριβώς από τότε που νίκησα τον καρκίνο μετά από διπλή μαστεκτομή. Νιώθω τόσο ευγνώμων για την υγεία μου, για τους γιατρούς, για τις νοσοκόμες, για τους φίλους και την οικογένειά μου που μου στάθηκαν στη δυσκολότερη περίοδο της ζωής μου”, σημειώνει σε μια λιτή της ανάρτηση για τη μάχη που κέρδισε.
ΤΕΝΙΑ ΜΑΚΡΗ
Όπως υπογράμμισε η ψυχολόγος, μία από τις διάσημες μαχήτριες, “ήταν κάτι το οποίο ήρθε να μου θυμίσει ότι είχα παραμελήσει τον εαυτό μου και ότι είχα δώσει σημασία σε άλλα πράγματα, τα οποία ήταν άκρως ασήμαντα σε σχέση με την ύπαρξή μου, την υγεία μου, την ψυχική μου ηρεμία και με αυτό που τελικά είμαι ως άνθρωπος”.
Το 2009 είναι για εκείνη χρονιά-ορόσημο στη ζωή της, που την άλλαξε για πάντα – προς το καλύτερο.
“Το 2009, μόλις τελείωσα με το Alter, σε μια εξέταση ρουτίνας ανακάλυψα ότι έχω καρκίνο του μαστού. Ήταν ένα μονοπάτι σκληρής δοκιμασίας, που θα πρέπει να σου πω πως είχε ως αποτέλεσμα να τακτοποιήσει και τα τελευταία κομμάτια μέσα μου”. Έκανε διπλή μαστεκτομή αλλά ποτέ δεν ένιωσε πως δεν έχει στήθος. “Ένιωσα ότι έχω ένα παράσημο, το οποίο βρίσκεται στο σημείο της καρδιάς μου και μου θυμίζει ότι επιβίωσα, ότι είμαι σε καλό δρόμο, ότι πρέπει να αγαπάω τον εαυτό μου και να τον φροντίζω. Δεν με απασχολεί το ότι δεν έχω στήθος και δεν έχω κάνει αποκατάσταση, για εμένα το στήθος μου υπάρχει”. Αγάπησε τον εαυτό της, το σώματης όπως είναι και την ψυχή της φυσικά, που τη βοήθησε να ξεπεράσει την αγωνία της επανεμφάνισης: «Όταν έμαθα ότι νοσούσα από καρκίνο του μαστού ζήτησα βοήθεια από ειδικό για να μπορέσω να φύγω από το φόβο της επανεμφάνισης».
