Συνέντευξη στο περιοδικό Down Town Κύπρου και τον δημοσιογράφο Γιώργο Πράσινο παραχώρησε η Σμαράγδα Καρύδη. Η γνωστή ηθοποιός, που φέτος επέστρεψε τηλεοπτικά μέσα από τη σειρά «IQ 160» του Star, μιλά για το θέατρο, τη ζωή της αλλά και τον Θοδωρή Αθερίδη.
Είσαι τόσο σοβαρή, όσο φαίνεσαι κάποιες φορές;
Όχι. Συνήθως μου λένε πως φαίνομαι απόμακρη στην αρχή, και κάπως επιφυλακτική. Είναι αλήθεια πως δεν θα πιάσω την κουβέντα με τους άλλους, στην πρώτη επαφή. Αν και μου έχει φύγει τώρα πια κι αυτό.
Τι σου έχει μείνει από τα χρόνια της Δραματικής Σχολής;
Το πόσο άσχημα ένιωθα που έβγαινα να παίξω. Αυτό συνεχίστηκε και μετά τα χρόνια της Δραματικής Σχολής. Είναι κάτι που το λέω και σε πολλά νέα παιδιά που νιώθουν το ίδιο. Δεν είναι ότι έγινα καλύτερη ηθοποιός, απλώς δεν αναγνωρίζω αυτό που είμαι τώρα, με αυτό που ήμουν. Είμαι άλλος άνθρωπος, γι’ αυτό και δεν δέχομαι να πει κάποιος σε ένα παιδί ότι «κάνεις ή δεν κάνεις για ηθοποιός».
Κανείς δεν πρέπει να του κόψει τα φτερά! Η υποκριτική είναι τελείως προσωπική διαδικασία, έχει να κάνει με την δική σου ωρίμανση και αυτοπεποίθηση, με το αν έχεις κέφι ή όχι, συνεπώς όποιος απορρίπτει τα νέα παιδιά, απλά μου δημιουργεί εκνευρισμό. Μπορεί να είναι κακή η δεδομένη στιγμή για κάποιον, οπότε μου φαίνεται τρομερά σκληρό και λάθος. Αυτό το «τα λέει» ή «δεν τα λέει» είναι απαράδεκτο. Κάτσε ρε παιδί μου, είναι 20 χρόνων, άστον να παιδευτεί μόνος του και να το βρει!
Στην παράστασή που έγραψε και παρουσιάζει ο Θοδωρής, τα «Μαθήματα κωμωδίας», έχει βάλει μια φράση του Γεώργιου Βιζυηνού, το «Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου». Σε τι σε έχει αλλάξει ο Θοδωρής;
Με έκανε να νιώθω πιο χαλαρή με την πάρτη μου, γιατί δεν ήμουν χαλαρή. Ο Θοδωρής είναι τρομερά χαλαρός και έχει μια καλώς εννοούμενη σιγουριά που του κάνει πολύ καλό. Μέχρι τότε, τα έπαιρνα όλα «βαριά», σοβαρά, τα αντιμετώπιζα μελοδραματικά, πώς θα με δουν, αν θα τα καταφέρω. Οπότε, ο Θοδωρής μου έκανε πολύ καλό.
Τι σας αρέσει να κάνετε μαζί;
Να πάμε βόλτα στην θάλασσα. Να πάρουμε την μηχανή και να πάμε από τον Πειραιά μέχρι το Καβούρι και να απολαύσουμε έναν ωραίο περίπατο και ένα ωραίο φαγητό, σε κάποιο από τα αγαπημένα μας ταβερνάκια.
Ακριβώς πριν από ένα χρόνο, επισκέφθηκες τις Κάννες με την ταινία «Dodo». Πώς ήταν η εμπειρία του Φεστιβάλ Καννών;
Το Φεστιβάλ Καννών ήταν το κερασάκι στην τούρτα στην υπέροχη συνεργασία μου με τον Πάνο Κούτρα και τους εξαιρετικούς συνεργάτες του «Dodo». Νιώθω ευγνώμων που δουλέψαμε μαζί. Έκατσε και αυτό με τις Κάννες, που δεν είχα ξαναπάει, και το διασκεδάσαμε πάρα πολύ. Το είδαμε σαν παιχνίδι, πού θα πάμε, το κόκκινο χαλί, τί θα φορέσουμε…
Στο εμβληματικό ξενοδοχείο της Croisette, το Hotel Martinez υπήρχε τμήμα του οίκου Dior όπου πήγαμε και μας έβαψαν όλους. Εκείνες τις ημέρες, έκανα μια γερμανική ταινία -μια γερμανική παραγωγή με Γαλλίδα σκηνοθέτη, όπου περιμένουμε να μας πούνε άμεσα σε ποιο από τα προσεχή φεστιβάλ κινηματογράφου θα κάνει πρεμιέρα-, οπότε πήγα στις Κάννες για τρεις ημέρες, ενώ ήθελα να μείνω δέκα και να το ζήσω.
Είσαι μοναχοπαίδι. Πώς μεγάλωσες;
Με πολλή αγάπη. Ήμουν τυχερή που μεγάλωσα με αυτούς τους γονείς. Μου έδειχναν μια εμπιστοσύνη, κυρίως στην εφηβεία μου, όπου δεν ήμουν και το πιο εύκολο παιδί.
Τι παιδί ήσουν;
Ατίθασο νιάτο! Δεν είχα εύκολη εφηβεία, χωρίς όμως να κάνω πράγματα αυτοκαταστροφικά! Ευτυχώς, δεν έμπλεξα πολύ σοβαρά με τίποτα, και είχα μια τάση για σαχλαμάρα. Τόνους σαχλαμάρας. Δεν μπορούσα να πειθαρχήσω, ήθελα συνεχώς να φεύγω από το σπίτι ή την τάξη, να γκομενίζω, και γενικά δεν ήθελα τίποτα.
