Ο Ντίνος Ηλιόπουλος έκανε σπουδαία καριέρα τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και στις περίφημες βιντεοκασέτες. Τον είχαν παρομοιάσει ως Έλληνα «Φρεντ Αστέρ» καθώς ήταν πληθωρικός επί σκηνής και βέβαια αεικίνητος.
Ο Κωνσταντίνος «Ντίνος» Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 12 Ιουνίου 1915. Ο Πελοποννήσιος στην καταγωγή πατέρας του ήταν μεγαλέμπορος και η μητέρα του καταγόταν από την Υεμένη. Μετά το οικονομικό κραχ του 1929, η πολυάριθμη οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Mασσαλία, όπου ο Nτίνος τελείωσε το γυμνάσιο, με πρώτη γλώσσα τα γαλλικά
Advertisement
Όπως οι περισσότεροι ηθοποιοί της πρώτης γραμμής το 1963 αποφάσισε να γίνει θιασάρχης
Αγόρασε το θέατρο “Γκλόρια” στο οποίο φιλοδοξούσε να ανεβάσει σπουδαίες παραστάσεις και να πραγματοποιήσει όλες τις καλλιτεχνικές του φιλοδοξίες.
Δυστυχώς οι προσδοκίες του και η επένδυσή του τον οδήγησαν στον οικονομικό του αφανισμό αν και ο ίδιος είχε πέραν της υποκριτικής σπουδάσει και οικονομικά.
Advertisement
Έτσι, διεύθυνε το θέατρο μόνο με το φιλότιμο και όχι με οικονομικό σχεδιασμό θέλοντας όλα να είναι πλούσια και δίνοντας δουλειά σε όσους περισσότερους συναδέλφους του μπορούσε.
Advertisement
Επίσης, ως θιασάρχης ελεύθερου θεάτρου πλήρωνε πάντα τις πρόβες και το φαγητό των ηθοποιών, όταν σχεδόν κανένας άλλος επιχειρηματίας του χώρου δεν το έπραττε
Ποτέ του δεν πούλησε ακριβά τον εαυτό του και αυτό ήταν το παράπονο της γυναίκας του
Την ίδια λογική είχε και όταν διαπραγματευόταν την αμοιβή του, για τη συμμετοχή του σε μια εμπορική ταινία. Η γυναίκα του πάντα του έλεγε «πήρες λίγα», διαπίστωση που έκανε και ο ίδιος λέγοντας «Αισθάνομαι ότι πάντα λείπει ένα μηδενικό από την αξία μου, στο τέλος του αριθμού της αμοιβής μου».
Η αποτυχημένη παράσταση το 1966
Η θεατρική παράσταση «Κονσέρτο για Τρομπόνι» δεν αγαπήθηκε από το κοινό. Η εν λόγω παράσταση ήταν σουρεαλιστικού περιεχομένου, και έπεσε «βαριά» για τα δεδομένα της εποχής ενώ ο δημοφιλής ηθοποιός εμφανιζόταν φορώντας ξανθιά περούκα με μπούκλες.
Advertisement
Άρχοντας στις πληρωμές του αν και κατεστραμμένος οικονομικά
O Ντίνος Ηλιόπουλος πλήρωνε τους ηθοποιούς και άφραγκος γυρνούσε σπίτι με τα πόδια. Είχε πλέον πτωχεύσει και η οικογένειά του υπέφερε οικονομικά ενώ ο ελληνικός κινηματογράφος «είχε πάρει την κάτω βόλτα» και σε κάποια μεγάλα στούντιο της εποχής δεν ήταν αρεστός. Γι’ αυτό αναγκαζόταν να παίζει στα θέατρα ακόμη δεύτερους ή τρίτους ρόλους.
Αφήνοντας πίσω τη γυναίκα του με δυο μωρά έριξε μαύρη πέτρα πίσω του προκειμένου να μπορεί να συμβάλει στο σπίτι του οικονομικά.
Το έργο του ως παρακαταθήκη
Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται σπουδαίες παραστάσεις και ταινίες. Ωστόσο αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι η συμμετοχή του σε τρεις δίσκους – ο ένας με σατιρικά του Γεώργιου Σουρή, δύο βιβλία με ευθυμογραφήματα, μία ποιητική συλλογή και φυσικά η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ένας Hλιόπουλος ονόματι Nτίνος», που εκδόθηκε το 1999 από την «Άγκυρα».
Φιλμογραφία
Εκατό χιλιάδες λίρες (1948)
Μαντάμ Σουσού (1948)
Διαγωγή… μηδέν! (1949)
Οι απάχηδες των Αθηνών (1950)
Τα αρραβωνιάσματα (1950)
Προ παντός… ψυχραιμία (1951)
Τα τέσσερα σκαλοπάτια (1951)
Ο γρουσούζης (1952)
Ο πύργος των ιπποτών (1952)
Εύα (1953)
Θανασάκης ο πολιτευόμενος (1954)
Νυχτερινή περιπέτεια (1954)
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
Γλέντι λεφτά κι αγάπη (1955)
Τζο ο τρομερός (1955)
Ο Δράκος (1956)
Της τύχης τα γραμμένα (1957)
Κάθ’ εμπόδιο για καλό (1958)
Μέλπω (1958)
Μια λατέρνα μια ζωή (1958)
Τέσσερις νύφες και ένας γαμπρός (1958)
Αμαρυλλίς, το κορίτσι της αγάπης (1959)
Γαμήλιες περιπέτειες (1959)
Να πεθερός, να μάλαμα! (1959)
Φτώχεια και αριστοκρατία (1959)
Καλημέρα Αθήνα (1960)
Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)
Οικογένεια Παπαδοπούλου (1960)
Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960)
Τρεις κούκλες κι’ εγώ! (1960)
Χριστίνα (1960)
Ζητείται ψεύτης (1961)
Η κυρία του κυρίου (1962)
Ο ατσίδας (1962)
Μερικοί το προτιμούν κρύο (1963)
Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963)
Παλληκαράκια της παντρειάς (1963)
Κάτι να καίει (1964)
Οι κληρονόμοι (1964)
Το δόλωμα (1964)
Φωνάζει ο κλέφτης (1965)
Ότι λάμπει είναι χρυσός (1966)
Να ζη κανείς ή να μη ζη (1966)
Οι κυρίες της αυλής (1966)
Η κοροϊδάρα (1967)
Ο ανακατωσούρας (1967)
Ο γεροντοκόρος (1967)
Ο κόσμος τρελλάθηκε (1967)
Ο σατράπης (1967)
Η Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα (1968)
Ο πιο καλός ο μαθητής (1968)
Ο Στρατής παραστράτησε (1969)
Ο θαυματοποιός (1969)
Νάτανε το 13 νάπεφτε σε μας! (1970)
Ο ντιρλαντάς (1970)
Οι 4 άσσοι (1970)
Οι εκβιασταί (1972)
Συμμορία εραστών (1972)
Οι φανταρίνες (1979)
Τζακ ο καβαλλάρης (1979)
Ξεβράκωτος Ρωμιός (1980)
Ο ποδόγυρος (1980)
Πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα (1980)
Ένας κοντός θα μας σώσει (1981)
Γκαρσονιέρα για δέκα (1981)
Κατάσκοπος Νέλλη (1981)
Μια φορά και ένα καιρό (1981)
Ο Κώτσος έξω από το Ν.Α.Τ.Ο. (1981)
Απίθανοι αλλοιώτικοι κι ωραίοι (1982)
Εδώ και τώρα αγγούρια (1982)
Ξυπόλητα… καμάκια (1982)
Ο αυτάκιας (1982)
Άγριες πλάκες στα θρανία (1983)
Δάσκαλε τι δίδασκες (1983)
Μια παπαδιά στα μπουζούκια (1983)
Στα σαγόνια της εφορίας (1983)
Άλλος για τον Παράδεισο (1984)
Αδέξιος εραστής (1984)
Και κλάααμα… στα σχολεία (1984)
Ροκάκιας την ημέρα… το βράδυ καμαριέρα (1984)
Ρόδα τσάντα και κοπάνα Νο3 (1984)
Κορίτσια για… τσίμπημα (1985)
Μια παπαδιά στα μπουζούκια Νο2 (1985)
Τα τούβλα (1985)
Ο ιππότης της λακούβας (1986)
Ο μελισσοκόμος (1986)
Πόντιος είμαι ότι θέλω κάνω (1987)
Υπέρ επείγον (1989)
Ράδιο Μόσχα (1996)
Τηλεοπτικές εμφανίσεις
Ο Ντίνος στη χώρα των θαυμάτων (1972, ΥΕΝΕΔ)
Ο ανθρωπάκος (1972, ΥΕΝΕΔ)
Ο Θωμάς και ο Χατζηθωμάς (1973, ΕΙΡΤ)
Η μεγάλη παρέλαση (1979, ΕΡΤ)
Τα ξύλινα σπαθιά (1983, ΕΡΤ)
Βραδυά επιθεώρησης (1984, ΕΡΤ)
Σχεδόν τίποτα… Σχεδόν κανείς (1985, ΕΡΤ)
Κουφώματα (1988, ΕΤ2)
Η ιστορία της κωμωδίας (1990, ΑΝΤ1)
Αξιότιμοι κύριοι (1991, ΕΤ1)
Δέκα μικροί Μήτσοι (1992, Mega)
Πάτερ ημών (1995, ΑΝΤ1)
Πάτερ ημών: Καληνύχτα παππού (1995, ΑΝΤ1)
Το παλτό (1996, ΕΤ2)
Η ζωή που δεν έζησα (1998, Mega)
Βιντεοταινίες
Πηδάτε γιατί χαθήκαμε (1984)
Ένα τραγούδι θα σου πω (1985)
Κλεφτρόνια της πλάκας (1985)
Μια νύφη για όλους (1985)
Ο ιππότης της λιγούρας (1985)
Σούπερ σταρ για κλάματα (1986)
Στον πυρετό της δόξας και της λόξας (1986)
Για μια χούφτα εκατομμύρια (1987)
Ελεήστε γιατί χανόμαστε (1987)
Κατάσκοποι της συμφοράς (1987)
Μας τελείωσες (1988)
Πως τη λεν τη βαζελίνη τούρκικα (1988)
Κλέψαν τα δις την κάλπη να δεις (1989)
Οι τελευταίοι Πασοκράτορες (1989)
Τα πήρες όλα και έμεινες (1989)
Εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο
«Αμφιτρύων» του Πλαύτου, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού (1977), ως Ερμής και Σωσίας.
«Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού (1978), ως Συγγενής.
«Εκκλησιάζουσαι» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού (1981), Βλέπυρος.
«Μακμπέθ» του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού (1981), ως Πορτιέρης.
«Συζυγικές σκηνές» του Ζορζ Φεντό, σε σκηνοθεσία Στέλιου Παπαδάκη(1982) , ως Λουκιανός.