Τα λατρεμένα Ημισκούμπρια από τα μέσα των 90s και μετά έκαναν πραγματικό χαμό, με το δίσκο τους «30 χρόνια επιτυχίες» να γίνεται χρυσός και να τα μετατρέπει περίπου εν μία νυκτί σε πανελλήνιους σταρ.
Ημισκούμπρια: Το θρυλικό άλμπουμ
Ήταν, όμως, το δεύτερο CD από τα Ημισκούμπρια αυτό που τρύπησε το ταβάνι και τους καθιέρωσε στα μάτια ορισμένων σαν εμάς στην εφηβεία μας.
Ο «Δίσκος που διαφημίζετε» (1997) από τα Ημισκούμπρια περιείχε διαμαντάκια όπως η «Ντισκοτέκ», το «Je suis Bossu», το «Άσε τον Ουρακοτάγκο» και πολλά ακόμα, τα οποία κάθε πιτσιρικάς που σεβόταν τον εαυτό του ήξερε απέξω.
Ημισκούμπρια: «Ο κύρης του σπιτιού»
Ωστόσο, παρά το γεγονός πως δεν ήταν το δημοφιλέστερο (αυτό τον τίτλο κέρδιζε μάλλον η Ντισκοτέκ), το κομμάτι που απογείωνε τα πάρτι, τουλάχιστον όσον αφορούσε τ’ αγόρια, ήταν «Ο κύρης του σπιτιού».
Ένα τραγούδι που με το κλασικό, πηγαίο χιούμορ που έβγαζαν τα Ημισκούμπρια στηλίτευε τη φαλλοκρατία και την πατριαρχία, με στίχους σαν: Δώδεκα η ώρα μα που γυρνάει πάλι/ κάτσε δε θα έρθει θα της σπάσω το κεφάλι/αλλά δε φταίτε εσείς εγώ έχω το βάρος/μου ‘χετε πάρει όλοι εδώ μέσα πολύ θάρρος/ Εγώ θα σας τον κόψω τον περιττό αέρα/δε θα μου βγαίνει βράδυ και θα μου ‘ρχεται τη μέρα/τη βλέπουν κι οι γειτόνοι κι αρχίζουν τις κουβέντες/ πως δεν τη φέρνει σπίτι και κανένας με Μερσέντες/ Την είδα στη γωνία εχθές μ’ ένα μαλλιά/ήταν όλο γλύκες σούξου μούξου και φιλιά/ φέρε τις παντόφλες μου θα κάτσω Ασπασία/ και θα την περιμένω ως τη Δευτέρα Παρουσία.
Καλώς τηνε την πέρδικα τη μοσχοαναθρεμένη/ που γύριζες κοκόνα μου κι είσαι αργοπορημένη/ έλυνες ασκήσεις και πάλι με την Άννα/ κοίτα εδώ που σου μιλώ και μη κοιτάς τη μάνα/ Σους σιωπή και σώπαινε εγώ μιλάω τώρα/ για κοίτα το ρολόι σου που ήσουν τέτοια ώρα/ έτσι μωρή σ’ ανέθρεψα και μου ‘γινες του δρόμου/ δε θέλω εγώ τέτοιες πομπές στο σπίτι το δικό μου/ τσακίσου στο δωμάτιο εκεί μέσα σε θέλω/ και αύριο καλόγρια μαζί με το Μετζέλο/ Πού ’ναι το παλληκάρι μου άργησε κι αυτός/ αλλά με καμιά γκόμενα θα είναι αραχτός/ έτσι να μην είναι εμπειρίες του κουτιού/γιατί αυτός θα γίνει ο κύρης του σπιτιού…
Υπήρχε λόγος που τ’ αγοράκια τρελαίνονταν μ’ αυτό το κομμάτι, την στιγμή που τα κορίτσια σχεδόν το απεχθάνονταν. Φυσικά τότε έννοιες όπως «φαλλοκρατία» ήταν εξίσου ακαταλαβίστικες με τις ασκήσεις Γ΄ ομάδας στα μαθηματικά, όμως όπως και να ’χε εμείς κοροϊδεύαμε τα κορίτσια, ρε φίλε!
«Ο Κύρης του σπιτιού» σάρωνε σε κάθε μαθητικό πάρτι που σεβόταν τον εαυτό του.
Τα Ημίζ, λοιπόν, αν και χιπ-χοπ συγκρότημα, ρόκαραν και απογείωναν κάθε συμμάζωξη
