Λίγες ημέρες πριν γίνει το μεγάλο αφιέρωμα για τη ζωή του ο γνωστός ηθοποιός Μάνος Κατράκης απεβίωσε σε ηλικία 75 χρονών.
Ήταν Παρασκευή, 17 Αυγούστου του 1984. Τρεις μέρες πριν, στις 14 είχε γιορτάσει τα γενέθλιά του, τα 75 χρόνια του. Του είπαμε ότι θέλουμε να ετοιμάσουμε ένα αφιέρωμα για εκείνον. Το χέρι του, έσφιξε δυνατά το δικό μας, ήταν η πιο συγκινητική συγκατάθεση.
Το συζητήσαμε και το ξανασυζητήσαμε μετά. Ήταν τα στοιχεία που έπρεπε να ελέγξει, ήταν τα περιστατικά που έπρεπε να μας αφηγηθεί-όσο του επέτρεπε η υγεία του. Κάποια στιγμή που το υλικό είχε διαμορφωθεί του είπαμε:
Δεν καλύπτουμε βέβαια τη ζωή σας. Ένα χρονικό θα είναι τούτο το βιβλίο στην πορεία σας, στο θέατρο, στο Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο, στα χρόνια της εξορίας.
“Αυτό είναι η ζωή μου” μας είπε. “Αυτό’. Η ευθύνη μας μεγάλη απ΄ την πρώτη κιόλας στιγμή, έγινε ακόμα πιο μεγάλη. Και θα ήταν δυσβάσταχτη, αν δεν ξέραμε ότι η εμπιστοσύνη του, μας συνόδευε και ότι γνώριζε τη δική μας αγάπη.
“Αντίο, αντίο” είπε. “Την Δευτέρα πάλι”. Ήταν Κυριακή και δεν θα υπήρχε “πάλι”. Το κακό νέο ήρθε κατηγορηματικά και απόλυτα. Τρέξαμε στο νοσοκομείο πριν συνειδητοποιήσουμε τίποτα. Στην είσοδο ο θυρωρός όπως πάντα… Μετά…
Μετά ο φυσικός νόμος νίκησε αναπάντεχα. Ο Μάνος Κατράκης άφησε την τελευταία του πνοή το απόγευμα της Κυριακής 02 Σεπτέμβρη.
Δεν προλάβαμε να το δει, όπως ονειρευόμασταν. Τώρα τα περιστέρια θα περιμένουν μάταια κάθε πρωί να τα ταίσει στο γραφείο του. Οι δικοί του δεν θα περιμένουν πια να ξανανοίξει την πόρτα, οι θεατές δεν θα ξαναδούν να γεμίζει τη σκηνή.
“Στον κάθε ρόλο μου έχω να παλέψω με ένα ανήμερο θεριό. Και δεν ξέρω αν θα με κατασπαράξει ή θα το εξημερώσω. Ένα θεριό που αν και σου προξενεί φρίκη, ωστόσο σε μαγνητίζει, σε γοητεύει και σε προκαλεί να παλέψεις”.
