Η Μελίνα Κανά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 29 Μαΐου 1966 ενώ το πραγματικό της όνομα είναι Μελίνα Κανατά.
Το «Κανά» ήταν ιδέα του Νίκου Μαμαγκάκη. Της είπε πως όταν θα γράφουν το όνομά της στα κεφαλαία, θα το διαβάζουν «κανάτα». Αυτό ήταν ένα πολύ λογικό επιχείρημα και την έπεισε.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Σπούδασε φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, απ’ όπου πήρε το πτυχίο της. Με το τραγούδι άρχισε να ασχολείται από τα φοιτητικά της χρόνια.
Η Μελίνα Κανά είναι πηγαία ερμηνεύτρια με δικό της χαρακτήρα και προσωπικότητα. Εδώ και δεκαετίες χαράζει το δικό της δρόμο με εκλεκτικές επιλογές και συνέπεια στο καλό τραγούδι.
Διαμόρφωσε σχολή που πάνω στον τρόπο και το ύφος της πάτησαν πολλές απ’ τις κατοπινές ερμηνεύτριες.
Επαγγελματική πορεία
Το 1987 εμφανίστηκε στο Πλατώ της Θεσσαλονίκης, μία συνεργασία που κράτησε τέσσερα χρόνια. Την περίοδο αυτή γνωρίστηκε με τον συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή και συνεργάστηκε μαζί του. Υπήρξε μαθήτρια του Νίκου Μαμαγκάκη και το καλοκαίρι του 1989 συμμετείχε στις καλοκαιρινές συναυλίες του Νίκου Παπάζογλου.
Την περίοδο αυτή γνωρίστηκε με τον Σωκράτη Μάλαμα και αργότερα η γνωριμία αυτή εξελίχθηκε σε μια επιτυχημένη επαγγελματική συνεργασία αφού η Μελίνα Κανά έγινε ευρύτερα γνωστή με το τραγούδι Να βάλω τα μεταξωτά του Σωκράτη Μάλαμα. Προηγήθηκε η πρώτη της δισκογραφική παρουσία, το 1991, στο δίσκο Μυστικά Τραγούδια σε μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη και στίχους του Μιχάλη Γκανά.
Η Μελίνα Κανά συνεργάστηκε σε ζωντανές εμφανίσεις με τους Νίκο Παπάζογλου, Νίκο Ξυδάκη, Σωκράτη Μάλαμα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Διονύση Σαββόπουλο, Γιώργο Νταλάρα, Σταύρο Κουγιουμτζή, Χαρούλα Αλεξίου, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μανώλη Ρασούλη κ.α’. Επίσης, συμμετείχε σε πολυάριθμες περιοδείες στο εξωτερικό και κυρίως στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αμερική και την Ιταλία.
Προσωπική ζωή
Η Μελίνα Κανά είχε πει για τον έρωτα: ” Είμαι πολύ απαιτητική γιατί όταν ερωτεύομαι δίνω στον σύντροφό μου διαστάσεις θεού. Τον θεωρώ τέλειο, αλάνθαστο, χωρίς ψεγάδι Δεν είναι σωστό. Φέρει πολύ μεγάλη ευθύνη ο άλλος και εγώ πολύ γρήγορα πέφτω από τα σύννεφα. Η εξάρτηση μου λόγω του έρωτα με κάνει και νιώθω ανελεύθερη. Με ζορίζει το να θεωρώ απαραίτητη την παρουσία κάποιου για να είμαι καλά”.
Σε άλλη της συνέντευξη είχε πει: ” Γενικώς, δεν κάνω χατίρια στους άντρες. Αλλά κάποια φορά που ζορίστηκα το πιο ακραίο ήταν που πήγα έξω από την πόρτα του βράδυ και χτύπαγα να μου ανοίξει. Κάτι που δεν νομίζω πως θα επαναλάμβανα ποτέ. Η απιστία ρίχνει το ερωτικό ηθικό του συντρόφου. Τη μοναδική φορά που βρέθηκα ανάμεσα σε δυο παράλληλες σχέσεις ήτανε σκέτη πίκρα. Δεν πιστεύω ότι το παράνομο είναι γλυκό.”
Η σχέση της με τη μονάκριβη κόρη της
Η Μελίνα Κανά είχε πει σε συνέντευξή της: “Νομίζω ότι τα έχω καταφέρει. Βλέποντας το πόσο ξεχωριστό παιδί είναι εκείνη δικαιώνομαι και εγώ. Λάθη κάνουν όλοι. Τα παιδιά έχουν την τάση να δικαιολογήσουν και να αγαπήσουν ακόμη και ένα κακό γονιό. Είναι ανάγκη του ανθρώπου. Οπότε ελπίζω και εύχομαι να είμαι μία καλή μαμά για την κόρη μου'”.
“Κινδύνευσα να μείνω ανάπηρη. Κλονίστηκα. Είχα πάθει κατάθλιψη…”
Πριν από λίγα χρόνια πάλεψε με τον καρκίνο, ενώ χρειάστηκε να κάνει μπαλονάκι στην καρδιά και μια πολύ δύσκολη επέμβαση στον αυχένα για να μη μείνει παράλυτη.
Συγκεκριμένα το 2007 η Μελίνα Κανά είχε κάνει μία εγχείρηση αυχένα, ενώ νωρίτερα αντιμετώπισα ένα ισχαιμικό επεισόδιο καρδιάς. Βίωσε δύο μεγάλα προβλήματα υγείας τα οποία και ξεπέρασε.
Η εν λόγω επέμβαση οφείλονταν σε ένα παιδικό χτύπημα της προσχολικής ηλικίας το οποίο σιγά σιγά επιβάρυνε εκείνο το σημείο. Το 2007 η κατάσταση ήταν πια βεβαρημένη και μετά την επέμβαση Υπήρχαν πολλές πιθανότητες να μην είναι αναστρέψιμη η πορεία της υγείας μου.
Η ίδια είχε πει για την περίοδο αυτή τα εξής: “Σαφέστατα είχα πάθει κατάθλιψη. Οι ημέρες μου ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς βοήθεια. Είχα πόνους. Δε μπορούσα να κοιμηθώ, να ντυθώ, να κάνω απλά πράγματα. Δεν το έβαλα κάτω. Έχω ένα χαρακτηριστικό όταν αρρωσταίνω θυμώνω πάρα πολύ και αυτό μου δίνει μία ορμή για να βγω απ΄ την κατάσταση. Το αντιμετωπίζω σαν εχθρό που πρέπει να πολεμήσω. Δε μπορώ με τίποτα να κλαίγομαι, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Οπότε βρίσκω τρόπους να ανέβω. Αυτό που με κράταγε ψυχολογικά ήταν το παιδί μου και τα νιάτα μου. Ήμουν πολύ νέα. Είπα “Όχι”. Πάει κόντρα στη ζωή. Πρέπει να το πολεμήσω. Είπα στον εαυτό μου “Θα κάνεις ότι μπορείς”. Άρχισα να γυμνάζομαι, να προσέχω τη διατροφή μου, έκοψα κακές συνήθειες που ήταν χαζές. Δε το έβαλα κάτω και αυτό συμβουλεύω σε οποιοδήποτε άνθρωπο βιώνει ένα πρόβλημα υγείας.
Αναμετρήθηκα με τον θάνατο. Γύρισα και είπα στον εαυτό μου:
«Είσαι πολύ νέα ακόμη για να φύγεις. Σύνελθε. Δεν μπορείς να πεθάνεις τώρα». Δεν τον φοβήθηκα τον θάνατο. Είπα :
«Εγώ θα το παλέψω με όλη μου τη δύναμη, το χρωστάω στη ζωή».
Άρχισα να ζω σαν να μην έχω τίποτα.
Είναι φοβερό το μέγεθος της δύναμης σου ειδικά κατά την εγχείρηση καρδιάς, όπου ο γιατρός τρύπησε την αρτηρία του ποδιού, αντί για την φλέβα. Ουσιαστικά έζησα με τη θέληση σου και με τη βοήθεια των γιατρών. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα λάθος που γίνεται συχνά, αλλά όταν είσαι από εγχείρηση και τρέχει το αίμα εξαντλείσαι. Μπορεί να σε πανικοβάλει”.
