Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS είναι η σημερινή (1/12) και ανάμεσα στα άτομα που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα είναι και ο Ανδρέας Γεωργίου.
Ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης της δημοφιλούς σειράς «Η Γη της ελιάς» πριν από 27 χρόνια, όταν εκείνος ήταν 12 ετών, έχασε τη μητέρα από AIDS.
Η εξομολόγηση του Γεωργίου για την απώλεια της μητέρας του από AIDS
«Έχασα τη μαμά μου από Aids όταν ήμουν 12 ετών. Δεν ήταν εύκολο. Η μητέρα μου ήταν φορέας την εποχή που δεν υπήρχε προστασία. Είχα έναν πατέρα καλλονό, πολύ ωραίος άντρας, ήταν πάντα έξω γιατί ήταν ψαράς και έπρεπε να φέρνει το φαγητό στο σπίτι. Τον ιό τον έφερε ο μπαμπάς μου στο σπίτι. Και όταν ανακάλυψε ότι έφερε τον ιό στο σπίτι και κόλλησε τη μητέρα μου, ήταν σαν να έπεσε μια βόμβα στο σπίτι μας.
Ένιωθα πάντα πιο μεγάλος και πάντα καταλάβαινα τι έλεγαν, ότι θα μείνουμε ορφανά, ότι θα καταστραφούμε και αυτό ήταν που με πείσμωνε. Είμαστε 4 αδέλφια και πολύ αγαπημένα. Είμαστε η δύναμη ο ένας του άλλου. Θύμωσα με τον πατέρα μου όταν έγινε αυτό κι έκανα επανάσταση. Πήγα μαζί της στο Λονδίνο, όσο έκανε θεραπεία. Της υποσχέθηκα ότι θα είμαι εντάξει και δίπλα στα αδέλφια μου. Όταν γύρισα είχα μεγάλο πρόβλημα με τον πατέρα μου. Τα τελευταία χρόνια όμως ήρθαμε κοντά, δεν έχω αφήσει τίποτα μέσα μου, τα είπαμε όλα», είχε εξομολογηθεί παλαιότερα στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
O Ανδρέας Γεωργίου γεννήθηκε στο Λονδίνο, αλλά μεγάλωσε από την ηλικία των έξι ετών στην Κύπρο από Ελληνοκύπριους γονείς. Έχει τρία αδέλφια, τη μεγαλύτερη από εκείνον, Ξένια, και δυο μικρότερους, τον Κρίστοφερ και τον Ραφαέλο – Αντώνη.
Τα δυο αγόρια εργάζονται μαζί του, ως κινηματογραφιστές. Ο μικρότερος, μάλιστα, έφυγε στο Λονδίνο για σπουδές, ενώ αποτελεί το ιδανικότερο παράδειγμα νικητή της ζωής, κάνοντας μια φυσιολογικότατη ζωή και έχοντας σχεδόν εκμηδενίσει τον ιό HIV στον οργανισμό του. Ο Ανδρέας είναι πολύ υπερήφανος, όταν λέει πως ο μικρός αδελφός του είναι σε θέση να δημιουργήσει μια κανονική και υγιή οικογένεια.
Ο επιτυχημένος σεναριογράφος και σκηνοθέτης για πολλά χρόνια κατηγορούσε τον πατέρα του για τον θάνατο της μητέρας του.
«Θύμωσα με τον πατέρα μου όταν έγινε αυτό κι έκανα επανάσταση. Πήγα μαζί της στο Λονδίνο, όσο έκανε θεραπεία. Της υποσχέθηκα ότι θα είμαι εντάξει και δίπλα στα αδέλφια μου. Όταν γύρισα είχα μεγάλο πρόβλημα με τον πατέρα μου. Τα τελευταία χρόνια όμως ήρθαμε κοντά, δεν έχω αφήσει τίποτα μέσα μου, τα είπαμε όλα», είχε πει χαρακτηριστικά ο Ανδρέας Γεωργίου.
Ο Ανδρέας Γεωργίου, σε άλλη συνέντευξή του στο People, είχε εξηγήσει πως δεν έζησε την αθωότητα της παιδικότητας καθώς από μικρός έκανε σχέδια, νιώθοντας υπεύθυνος για τα αδέρφια και την οικογένειά του.
«Με ρωτάς για το πότε ένιωσα ότι χάθηκε η εποχή της αθωότητας. Νιώθω, λοιπόν, ότι δεν ήμουν ποτέ σε φάση αθωότητας. Από μικρό παιδί είχα στο μυαλό μου το πλάνο της ζωής μου. Από τότε που με θυμάμαι, έκανα σχέδια και είχα στόχους. Την εφηβεία μου δεν την έχω ζήσει ακόμη. Από μικρό παιδί έπρεπε να είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου και τα αδέλφια μου, να πάρω σωστές αποφάσεις, να φροντίσω για όλους, να τρέξω.
Ίσως τώρα να περνάω μια εφηβεία, μέσα από τον ενθουσιασμό μου για τη δουλειά, αφού κάνω σαν παιδί. Την ίδια στιγμή, όμως, μπορεί και να έχω την ωριμότητα 50άρη. Η μεγάλη στροφή στη ρότα της ζωής μου έγινε γύρω στα 10. Ένιωθα ότι “φεύγει” η μαμά και μου αφήνει μια ευθύνη. Στα 13 μου, ήθελα να φύγω από το σπίτι.
Ήμουν και στα μαχαίρια με τον πατέρα μου για ένα μεγάλο διάστημα. Τότε ήταν που έκανα την επανάστασή μου. Του πήγαινα κόντρα, θεωρώντας τον υπεύθυνο για ό,τι μας συνέβαινε. Για πολλά χρόνια τον κατηγορούσα για την απώλεια της μητέρας μου, αφού έφερε την ασθένεια στο σπίτι. Εκείνος μας λάτρευε, μας υπεραγαπούσε. Εγώ είχα το πρόβλημα απέναντί του.
Όταν έφτασα στα 20, τον συγχώρησα και έφτιαξε η σχέση μας, γιατί σε αυτήν πλέον την ηλικία συνειδητοποιείς ότι όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο εύκολο είναι το λάθος. Πάντα, όταν συζητούσαμε, μου έλεγε “Ανδρέα, θα φτάσεις 20 χρόνων και θα καταλάβεις”. Πράγματι, έτσι ήταν. Έφυγε από τη ζωή πριν από ένα χρόνο το 2013. Ψαράς, αλλά σοφός! Περπατημένος άνθρωπος. Σκέψου ότι έφυγε από ένα ψαροχώρι της Κύπρου και τα κατάφερε στο Λονδίνο».
