Συγγενείς και φίλοι αποχαιρετούν τον προπονητή Γιάννη Ιωαννίδη ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 78 του χρόνια την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου. Ο Γιάννης Ιωαννίδης άφησε την τελευταία πνοή του έπειτα από μάχη με προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια.
Στον Άγιο Ιωάννη Βούλας πραγματοποιείται επιμνημόσυνη δέηση ώστε να τον αποχαιρετήσουν συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες και άνθρωποι που τον θαύμαζαν. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή (6/10) στη Θεσσαλονίκη και θα ταφεί στον οικογενειακό τάφο στη Θέρμη.
Η οικογένεια του Γιάννη Ιωανννίδη έχει ζητήσει αντί στεφάνων όποιος το επιθυμεί να καταθέσει τα χρήματα στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης.
Τραγικές φιγούρες η σύζυγός του Γιάννη Ιωαννίδη Γιούλα Γκιουζελοπούλου η οποία έφτασε υποβασταζόμενη στην εκκλησία και η κόρη τους Θεοδώρα Ελένη.
Συγκλόνισε η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, Ελένη, στον επικήδειό της, αποχαιρετώντας τον πατέρα της με μία σπαρακτική ομιλία.
Αναλυτικά η αγαπημένη Ελένη ανέφερε:
“Αγαπημένε μου πατέρα, λατρεμένε μπαμπά μου…
Στέκομαι εδώ σήμερα και σε κοιτώ την ώρα που μπαρκάρεις για το τελευταίο σου ταξίδι.
Και δεν είμαι μόνη μου, εδώ είναι όλοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου φωνάξουμε σιωπηλά πόσο σε αγαπάμε και τι σήμαινες, τι θα σημαίνεις πάντοτε για την οικογένεια σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα…
Έφυγες νωρίς και άδοξα μπαμπά. Έφυγες αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή.
Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτε, ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος.
Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου…
Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπα μας, σήμερα που σού λέμε το αντίο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος, η παρηγοριά: θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες…
Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο.
Κοουτσάρα μου, θα σου πω κάτι: το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία.
Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει
«Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι».
Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους… “
