To σημερινό μας αφιέρωμα στην αντισυμβατική αλλά σύντομη ζωή της ηθοποιού Αλίκης Γεωργούλη
Στις 25 Ιουλίου 1995, πέθανε, νικημένη από τον καρκίνο η ηθοποιός Αλίκη Γεωργούλη.
Η Αλίκη Γεωργούλη δεν ήταν μία ακόμα ηθοποιός, μία… απλή ηθοποιός. Για πολλούς ήταν η επιτομή της ηθοποιού.
Ήταν αυτή που μπορούσε με άνεση να παίξει την υπηρετριούλα στον «Ηλία του 16ου» όπου στην πλάτη της τα πλούσια αλλά εθισμένα στον τζόγο αφεντικά στήνουν μία πλεκτάνη και με την ίδια άνεση να παίξει στον «Θίασο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Και είναι ο ίδιος άνθρωπος που οραματίστηκε να γυρίσει μαζί με τον (πρώην) σύζυγό της Αλέκο Αλεξανδάκη την εμβληματική ταινία «Συνοικία το Όνειρο».
Η ξεχωριστή Αλίκη Γεωργούλη
Η Αλίκη Γεωργούλη γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1931 στην Αθήνα. Στην πλατεία Αμερικής. Μπορεί σήμερα να είναι μία υποβαθμισμένη περιοχή αλλά τότε ήταν μία συνοικία που ζούσαν μεγαλοαστικές οικογένειες.
Από μικρή λάτρευε την υποκριτική. Ήξερε τι ήθελε να κάνει. Προσπάθησε να μπει στο Θέατρο Τέχνης και στο Εθνικό Θέατρο αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν τα παράτησε, όμως. Ήταν η πρώτη μαθήτρια στη σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών.
Εκεί έδειξε γρήγορα το ταλέντο της και το 1953 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο «σανίδι» στο έργο του Τζορτζ Μπέρναρ Σο «Ο άνθρωπος του Διαβόλου», δίπλα στον Μάνο Κατράκη.
Δείτε το βίντεο:
Επόμενος μεγάλος σταθμός της καριέρας της αλλά και της ζωής της ήταν ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Έπαιξαν μαζί για πολλά χρόνια αλλά κυρίως ήταν ζευγάρι και στη ζωή από το 1956 έως το 1960. Για εκείνη ήταν ο ένας και μοναδικός γάμος που έκανε, για εκείνον ο τρίτος από τους τέσσερις.
Ήταν τέτοιο το δέσιμο που είχαν οι δυο τους που ένα χρόνο μετά τον χωρισμό τους δημιούργησαν την εμβληματική ταινία «Συνοικία το Όνειρο» που τάραξε τα πολιτικά νερά της εποχής αφού θεωρήθηκε… κομμουνιστική!
Στην πραγματικότητα, μάλιστα, υπήρξαν πολλοί που έλεγαν πως ο Αλεξανδράκης δεν ήταν κομμουνιστής μέχρι που γνώρισε τη Γεωργούλη η οποία και τον… «παρέσυρε»!
Η Αλίκη Γεωργούλη συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα της εποχής εκείνης όπως η Κατίνα Παξινού και ο Αλέξης Μινωτής.
Δείτε το βίντεο:
Στον κινηματογράφο (εκτός από τη «Συνοικία») η Γεωργούλη στο ιστορικό δράμα του Ντίνου Κατσουρίδη «Είμαι αθώος», έργο το οποίο είναι βασισμένο στην υπόθεση Ντρέιφους και βέβαια στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ο θίασος», «Οι κυνηγοί» (με εκείνον τον φοβερό σε ποιότητα και πάθος μονόλογο μέσα στο αυτοκίνητο) και «Τοπίο στην ομίχλη».
Συνολικά, πάντως, στον κινηματογράφο η Αλίκη Γεωργούλη έπαιξε σε λιγότερες από 15 ταινίες, γεγονός ενδεικτικό της επιλεκτικότητας που έδειχνες στους ρόλους που αναλάμβανε.
Μετά τον χωρισμό της με τον Αλεξανδράκη η Γεωργούλη γνωρίστηκε και ερωτεύτηκε τον πολίστα Πέτρο Καλφαμανώλη με τον οποίο απέκτησαν ένα γιο, τον Γιώργο τον φωτογράφο των… celebrities.
Δείτε το βίντεο:
Με την επιβολή της χούντας, η Αλίκη Γεωργούλη (χαρακτηρισμένη ως «κόκκινη») αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τα οποία στην πραγματικότητα την άφησαν εκτός χώρου αφού εξαιτίας της ιδεολογίας της δεν μπορούσε να βρει δουλειά.
Αυτό που έκανε εκείνη την περίοδο προκειμένου να βγάζει τα προς το ζην ήταν να μεταφράζει θεατρικά έργα και να δουλεύει ως καθηγήτρια υποκριτικής.
Το θέατρο «Αποθήκη» και ο καρκίνος
Μετά την πτώση της επτάχρονης δικτατορίας, η Γεωργούλη προσπάθησε να βρει ξανά τον βηματισμό της και το έκανε με τρόπο εντυπωσιακό. Αφενός, όπως ήδη αναφέρθηκε, συμμετέχει στις ταινίες του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και αφετέρου παίρνοντας την τύχη της στα χέρια της δημιουργώντας το δικό της θέατρο!
Μία εποχή που η περιοχή του Ψυρρή ήταν κακόφημη και γεμάτη βιοτεχνίες, εκείνη αποφάσισε να συγκεντρώσει κάποια χρήματα για να αγοράσει ένα παλιό και σχεδόν ρημαγμένο εργοστάσιο ξυλείας και με προσωπική δουλειά και κόπο να το μεταμορφώσει στο εμβληματικό θέατρο «Αποθήκη»!
Το πρώτο έργο που ανέβασε εκεί ήταν το «Όλο σπίτι, κρεβάτι, εκκλησία» της Φράνκα Ράμε και του Ντάριο Φο.
Η επιτυχία ήταν μεγάλη και γρήγορα το θέατρο «Αποθήκη» έγινε κάτι σαν σύμβολο για το ελληνικό θέατρο που, πλέον, είχε και αυτό ένα χώρο που ήταν περισσότερο underground απ’ ότι συνηθιζόταν εκείνη την εποχή.
Το θέατρο άνοιξε τις πύλες του το 1981 και παρά το γεγονός ότι έζησε μεγάλες στιγμές, δεν έλειψαν και τα οικονομικά προβλήματα που έφερναν σε δύσκολη θέση την Αλίκη Γεωργούλη η οποία, ωστόσο, κατάφερε και το κράτησε «όρθιο».
Το 1995, κυκλοφόρησε το μοναδικό βιβλίο της Γεωργούλη με τίτλο Από τον Λένιν στον Βερσάτσε από τις εκδόσεις Κάκτος.
Ξεκίνησε να το γράφει λίγο πριν αρρωστήσει και όταν την «χτύπησε» ο καρκίνος αγωνιούσε αν θα προλάβει να «να τα πει όλα, να μην αφήσει κανέναν και τίποτε απέξω».
Τελικά, το έγραψε και λίγο καιρό αργότερα πέθανε σε ηλικία μόλις 64 ετών. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στο νεκροταφείο Ζωγράφου.
