Στην εκπομπή «Σάββατο με Φίλους», που είχε αφιέρωμα στην Πίτσα Παπαδοπούλου, βρέθηκε μεταξύ άλλων καλεσμένων η ηθοποιός Στέλλα Κοσμοπούλου κι έκλεψε την παράσταση με τις χορευτικές της ικανότητες.
Όταν ολοκληρώθηκε το τραγούδι και ο χορός της ηθοποιού με τον δημοσιογράφο Νικόλα Βαφειάδη, οι υπόλοιποι καλεσμένοι τους χειροκρότησαν.
Πρώτος πήρε τον λόγο ο Δημήτρης Σταρόβας που ήταν επίσης καλεσμένος στην εκπομπή και είπε με χιουμοριστική διάθεση: «Εγώ με τον Χρήστο σε όλο το χορευτικό βλέπαμε μόνο τον κύριο Βαφειάδη» προκαλώντας γέλια στο πλατό.
Η Στέλλα Κοσμοπούλου είναι ηθοποιός και έχει λάβει συμμετοχή σε τηλεοπτικές σειρές. Συστήθηκε στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό, μέσα από τον ρόλο της στη σειρά «Τρία Μίλια» του Star ως Ελένη Παπαχρήστου, ενώ συμμετείχε και στο «Ελεύθερη Σχέση» του 2018, που προβαλλόταν στο OPEN.
“Τον πάτησε το τραμ. Ο ελεγκτής του χτύπησε τα χέρια”: Καθηλώνει η Πίτσα Παπαδοπούλου για το άγνωστο δράμα
Η Πίτσα Παπαδοπούλου μιλώντας με τον Τάσο Τρύφωνο, ανέδειξε τις σημαντικές στιγμές της ζωής της. Με συγκινητική ειλικρίνεια, αναφέρθηκε στην τραγική απώλεια του αδελφού της, ενώ μίλησε για τα παιδικά της χρόνια, τη μετακόμισή της στην Αθήνα, αλλά και η αφετηρία της στον τομέα της μουσικής.
«Ο γιος μου είναι 39 ετών και του έχω αδυναμία. Τώρα αυτός δεν είναι κοριτσάκι, είναι ολόκληρος άντρας που έχει πιάσει τη ζωή στα χέρια του. Μένει μακριά, στη Χαλκιδική. Με στεναχωρεί αλλά άμα είναι ευτυχισμένος ας είναι και μακριά. Θαυμάζει τη Πίτσα Παπαδοπούλου, αυτό μπορώ να το πω!
Η μαμά μου ήταν καπνεργάτρια, ο μπαμπάς μου αγρότης. Μπορεί να μην είχαμε πολλά αλλά δεν ξέρω να έχω στεναχωρηθεί για αυτό που δεν είχα. Ακόμα και τώρα που είμαι μεγάλη γυναίκα, δεν θυμάμαι να πείνασα. Δεν θυμάμαι να μην είχα…Ίσως δεν ήθελα κάτι παραπάνω, δεν έχω πικρία όπως ακούω πολλούς ανθρώπους. Δεν μπορώ να το πω αυτό το πράγμα. Εγώ γνώρισα τέσσερα αδέλφια. Η μαμά μου έκανε και κάποια άλλα παιδιά τα οποία πέθαναν. Τα γεννούσε αλλά έφευγαν ενός ή δύο ετών. Όταν ήρθαν οι γονείς των γονιών μου το 1922 εγκαταστάθηκαν κοντά στην Πτολεμαΐδα, σε ένα χωριό. Εκεί ήρθαν οι παππούδες και ήταν και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου. Μετά ήρθε η μαμά μου στη Θεσσαλονίκη.
Το ένα από τα αδέλφια μου το είχε πατήσει το τραμ σε ηλικία 7-8 ετών. Είχαμε τρία χρόνια διαφορά με τον αδελφό μου. Τη θυμάμαι εκείνη τη μέρα γιατί είχα την αδελφή μου που ήταν πιο μεγάλη από εμάς. Εκτός του μεγάλου μου αδελφού που ήταν αρραβωνιασμένος και έμενε στης νύφης μου το σπίτι. Η αδελφή μου μας φρόντιζε και μας έπαιρνε και μας πήγαινε για μπάνιο στην Αγία Τριάδα. Ήταν το Miramare και κάναμε μπάνιο. Ανέβηκε το παιδί ενδιάμεσα στα δύο τραμ και ο ελεγκτής του χτύπησε τα χέρια και έπεσε μέσα και το πάτησε το τρένο. Δεν ήξερε και πολύ, ήταν σταματημένο, μια στάση ήταν όλο. Μπήκε ενδιάμεσα στα δύο τρένα, του χτύπησε τα χέρια και το έκανε το άλλο που ερχόταν…το διέλυσε το παιδί. Δεν έγινε κάτι με τον εισπράκτορα, δεν πήγε φυλακή. Ενώ έγινε δικαστήριο, δεν έγινε κάτι. Έχασε η μαμά μου, δεν κέρδισε τίποτα. Να κερδίσει ένα συγγνώμη δηλαδή.
Η μαμά μου ήταν πολύ δυνατή γυναίκα. Μας μεγάλωσε τα παιδιά της όλα μόνη της. Δεν μπορώ να πω πολλά για τότε αλλά μέχρι τώρα που το συζητάμε αισθανόμαστε κάπως. Και η μαμά μου ακόμη τόσα χρόνια που πέρασαν.. Η γυναίκα ήρθε από τη δουλειά της και της είπαν το παιδί σας το πάτησε το τραμ. Και η αδελφή μου κρύφτηκε για να μην τη δει η μαμά και την δείρει. Είχαν ευθύνη εκείνη την εποχή τα μεγαλύτερα παιδιά. Δεν έφταιγε εκείνη βέβαια για κάτι. Του χτύπησε του παιδιού τα χεράκια. Δεν μπορούσε να κατέβει γιατί ήταν το τρένο σε κίνηση. Έπρεπε να σταματήσει για να κατέβει».
