Κουμπαριά είναι η φιλία που οδηγεί σε μια μορφή συγγένειας. Δεν είναι δεσμός εξ’ αίματος, ούτε εξ’ αγχιστείας. Είναι μια σχέση ιδιαίτερη, γιατί γεννήθηκε μέσα από ένα εκκλησιαστικό μυστήριο όπως είναι ο γάμος ή η βάφτιση.
Η λέξη είναι από μόνη της αστεία, ηχητικά ακαλαίσθητη – προερχόμενη από το λατινικό compare- αλλά ταυτόχρονα σου γεμίζει και το στόμα.
Εκτός, όμως, από τη λέξη, αστεία είναι και η όλη φάση. Γιατί η κουμπαριά είναι μία σχέση που ξεχειλίζει χαρά.
Είναι η επισφράγιση μιας δυνατής φιλίας, η επιβράβευση των αξέχαστων στιγμών, η πιο τιμητική εκδήλωση αγάπης και εμπιστοσύνης.
Πόσο τιμητικό, αλήθεια, να προτείνεις σε κάποιον να συμμετέχει τόσο ενεργητικά στην ένωσή σου με το άλλο σου μισό. Στο νέο ξεκίνημα της ζωής σου, τότε που σταματάς να ζεις σα μονάδα και εφεξής τα βιώνεις όλα σαν ενότητα.
Πόσο συγκινητικό να του ζητάς να γίνει ανάδοχος του παιδιού σου. Να γίνει αυτός πνευματικός πατέρας, καθώς η ζωή ανοίγεται μπροστά του.
Η κουμπαριά, όσο αστεία κι αν είναι σα λέξη, είναι εξίσου και τόσο ισχυρή.
Διότι από τελέσεως του μυστηρίου και εντεύθεν, καταργούνται τα μικρά ονόματα και οι λοιπές προσφωνήσεις. Υιοθετείται το εκφερόμενο με στεντόρεια φωνή “κουμπάρε”, που υπερισχύει κάθε άλλης ιδιότητας.
Κουμπαριά : Ένας πολύ δυνατός δεσμός
Γιατί εκτός από τους κουμπάρους– φίλους, τους κουμπάρους- συναδέλφους υπάρχουν και οι κουμπάροι- ξαδέρφια, οι κουμπάροι- θείοι. Που πλέον λογίζονται πρωτίστως ως κουμπάροι και δευτερευόντως ως ξαδέρφια και θείοι.
Το ξέρουν καλά οι συρμοί του μετρό, οι διάδρομοι των υπηρεσιών, οι δρόμοι της γειτονιάς όταν σε τυχαίο ή προγραμματισμένο συναπάντημα αλληλοφωναζόμαστε “κουμπαρούλη”- “κουμπαρούλα”. Και μες στην τρελή χαρά- παραφωνία στη γενική μιζέρια- ασπαζόμαστε και λέμε τα νέα μας.
Είναι κι αυτά τα χωρατά, που ο λαός χρεώνει στον κουμπάρο και την κουμπάρα. Και οπωσδήποτε δημιουργούν το έθιμο να βρισκόμαστε τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα.
Πολλές κουμπαριές έχουν προκύψει από άλλες αιτίες: κάποια εμπορική συνεργασία, κάποια πολιτική σκοπιμότητα, δημόσιες σχέσεις, συμφέρον, συναλλαγή. Αυτές οι νοοτροπίες ανήκουν ως επί το πλείστον στο παρελθόν. Ή και αν επιλέγονται δεν ευδοκιμούν.
Στο πρόσωπο του κουμπάρου βλέπουμε τον καλύτερο φίλο, κατά την απόδοση του πολύ πετυχημένου αμερικάνικου best man. Είναι η παρέα που είμαστε μαζί χειμώνα καλοκαίρι.
Στους μεσημεριανούς καφέδες, στις παραλίες, στα τριήμερα και στις διακοπές ανά την επικράτεια, στους τελικούς της eurovision. Στις ατελείωτες βραδιές mundial με πίτσα, μπίρες και μπόλικο κουτσομπολιό.
Είναι οι κουμπάροι αυτοί που θα αναλάβουν να σε αναστηλώσουν όταν είσαι στα πατώματα.
‘Οπως όλα τα γραφόμενα, έτσι και τούτο δω είναι βιωματικό. Και είναι μεγάλη ευλογία να έχεις κουμπάρους όπως αυτούς που εξυμνώ. Η κουμπαριά είναι δεσμός ισόβιος, κι όπως λέμε εμείς “Άντρα αλλάζουμε. Γυναίκα αλλάζουμε. Κουμπάρο δεν αλλάζουμε”.
