Η εξομολόγηση ενός εξαρτημένου στον πατέρα του, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, κρύβει αλήθειες που πρέπει όλοι να διαβάσουν και να γνωρίζουν για τα ναρκωτικά.
Ειδικότερα, το γράμμα αυτό γράφτηκε από ένα παλικάρι που νοσηλεύτηκε για τελευταία φορά στην ζωή του σε νοσοκομείο, καθώς δεν τα κατάφερε και έφυγε από κοντά μας.
”Λυπάμαι πολύ μπαμπά!!
Νομίζω είναι η τελευταία φορά που θα έχεις νέα μου. Ήρθε η ώρα να μάθεις την αλήθεια. Η πρέζα με σκότωσε μπαμπά. Γνώρισα τον δολοφόνο μου 15-16 χρόνων ξέρεις πως ήταν; Ένας φυσιολογικός άνθρωπος με ωραίο ντύσιμο και φαινομενικά αλάνι. Σίγουρα αλάνι διότι δεν έπινε. Πλάσαρε τον εαυτό του πολύ καλά κρύβοντας το ότι δεν έπινε. Μου σύστησε το μελλοντικό μου τύραννο και δολοφόνο, τη πρέζα.
Εξομολόγηση ενός εξαρτημένου: Χωρίς την βοήθεια του Θεού δε θα μπορούσα να γράψω αυτό το γράμμα
Προσπάθησα να τον διώξω να μην δεχτώ, αλλά ο τύπος ήταν έξυπνος και βρήκε κάποια κενά μου και κάποιες αδυναμίες μου. Το πρώτο χτύπημα ήταν στην υπερηφάνεια μου, λέγοντας μου ότι δεν είμαι άνδρας. Δε χρειάζεται να πω τίποτα παραπάνω. Άπλωσα το χέρι μου και πήρα μια διπλωμένη ζελατίνα. Σιγά σιγά διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς το ναρκωτικό μου. Στην αρχή ήταν όλα διασκεδαστικά και ένιωθα ανώτερος και από τον Θεό ακόμα. Σήμερα σε αυτό το νοσοκομείο αναγνωρίζω ότι ο Θεός είναι ότι πιο σημαντικό και ότι χωρίς την βοήθεια του δε θα μπορούσα να γράψω αυτό το γράμμα.
Εξομολόγηση ενός εξαρτημένου: Η ζωή ενός χρήστη είναι απαίσια
Μπαμπά η ζωή ενός χρήστη είναι απαίσια!! Και πρέπει να το πιστέψουν όλοι οι νέοι. Δε μπορώ να κάνω τρία βήματα και κουράζομαι. Ξέρω καλά ότι δεν έμεινε καμία πιθανότητα να ζήσω.
Εξομολόγηση ενός εξαρτημένου: Να μην τολμήσουν ν’ ακουμπήσουν για κανένα λόγο τα ναρκωτικά οι νέοι
Έχω μια τελευταία επιθυμία και σε παρακαλώ κάντη πραγματικότητα. Θέλω να μιλήσεις σε όλους τους νέους που ξέρεις και δεν ξέρεις να μη τολμήσουν και ακουμπήσουν για κανένα λόγο τα ναρκωτικά! Σε παρακαλώ κάντο πατέρα πριν είναι αργά για αυτούς.
Συγχώρεσε με για το πόνο που σου προκάλεσα. Αντίο αγαπητέ μου πατέρα.”
Από τον προσωπικό λογαριασμό στο facebook του κύριου Δημήτρης Αντωνίου
