Ο Γιώργος Ασημακόπουλος μίλησε για τον θάνατο του αδερφού του και για το τραύμα στην οικογένειά του που δεν ξεπεράστηκε ποτέ.
Ο πρώην παίκτης του Survivor μαζί με την μητέρα του Σάντυ παραχώρησαν συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ, όπου και εξομολογήθηκαν τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν ως οικογένεια, όταν ο μικρός Αλέξανδρος, όταν ήταν 2 ετών διεγνώσθη με όγκο στον εγκέφαλο.
Η αναφορά του Γιώργου Ασημακόπουλου στον θάνατο του αδερφού του
Ο ίδιος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Είμαστε μια πολύ αγαπημένη και δεμένη οικογένεια και ευχαριστώ τον Θεό για αυτή τη συνθήκη, για την οικογένεια μέσα στην οποία γεννήθηκα, μεγάλωσα και από την οποία έχω πάρει τα πάντα. Ήμασταν 4 αδέλφια, ο Γιάννης, ο μεγαλύτερος, που τώρα είναι 34, εγώ είμαι ο δεύτερος που είμαι 30, ο Αλέξανδρος που τον χάσαμε νωρίς και ο Χρήστος-Παναγιώτης, ο βενιαμίν της οικογένειας, που είναι 20» με την μητέρα του να προσθέτει:
«Όταν ο Γιώργος ήταν 8 ετών και ο Αλέξανδρος 2, διεγνώσθη με όγκο στον εγκέφαλο. Και το πάλεψε για δυόμισι ολόκληρα χρόνια. Ήμασταν στα νοσοκομεία, στο Παίδων, με χημειοθεραπείες και τα παιδιά το έζησαν όλο αυτό. Εγώ με τον σύζυγό μου τα είχαμε αφήσει όλα για να είμαστε δίπλα στον Αλέξανδρο. Όχι πως αφήσαμε τα άλλα παιδιά, αλλά έπρεπε να δώσουμε μια μεγάλη μάχη ώστε να βοηθήσουμε τον Αλέξανδρο. Ο Γιώργος ήταν πάντα κοντά του, τον έκανε να γελάει, έπαιζαν πολύ μαζί και έκανε τα πάντα για να του απαλύνει για λίγο τον πόνο».
Γιώργος Ασημακόπουλος: Η απώλεια του αδερφού του και οι μνήμες από εκείνη την περίοδο
Ο Γιώργος Ασημακόπουλος στη συνέχεια δήλωσε: «Το σοκ ήταν τεράστιο για μας. Θυμάμαι στιγμές πόνου και δυστυχίας μέσα στο σπίτι μας. Θα θαυμάζω για πάντα τους γονείς μου που σε αυτή τη στιγμή στάθηκαν δυνατοί, αξιοπρεπείς και δεν μας έδειξαν στιγμή ότι λυγίζουν, κάνοντάς μας να πιστεύουμε επί της ουσίας ότι ο Αλέξανδρος θα το ξεπερνούσε. Εκείνος πάλεψε γενναία, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε κι αυτό από τότε παραμένει ένα τραύμα για μας».
«Είναι κάτι που με στενοχώρησε πάρα πολύ και συνεχίζει να με στενοχωρεί. Νομίζω πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Θα είναι πάντα εκεί, μέσα στη σκέψη μου. Οι αναμνήσεις είναι μεγάλο δώρο για τον άνθρωπο. Η ζωή είναι στιγμές και ευτυχώς ήμουν αρκετά μεγάλος ώστε να έχω αναμνήσεις από τον αδελφό μου και να μπορώ πλέον να επανέρχομαι σε αυτές. Η ξαφνική απώλειά του με έκανε να γίνω από τη μια ευαίσθητος και από την άλλη δυνατός. Από τη στιγμή που βλέπεις να φεύγει από τη ζωή ένα τόσο δικό σου άτομο, ένα αγγελούδι, τότε αρχίζεις να αντιμετωπίζεις τη ζωή με άλλη ματιά. Και διαπιστώνεις ότι τα χρήματα και το κοινωνικό status δεν έχουν καμία σημασία. Και όλο το χρυσάφι του κόσμου να μου έδιναν, πάλι την υγεία των δικών μου θα προτιμούσα, κι ας μην είχα τίποτα άλλο» κατέληξε ο Ασημακόπουλος.
