stelios-rokkos-to-dyskolo-xekinima-i-diamoni-stis-spileies-oi-4-gamoi-kai-kai-i-nea-zoi-sti-limno-17865
18:50

Στέλιος Ρόκκος: Το δύσκολο ξεκίνημα, η διαμονή στις σπηλειές, οι 4 γάμοι και και η νέα ζωή στη Λήμνο

18:50
Newsroom

Ο Στέλιος Ρόκκος, ένας από τους πιο αξιόλογους Έλληνες τραγουδιστές, συνθέτες και στιχουργούς γεννήθηκε το 1965 στη Λήμνο στο γραφικό χωριό Καλλιόπη. Από πολύ μικρή ηλικία εξέφρασε το ενδιαφέρον του για τη μουσική και ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα, η οποία αποτέλεσε από τότε και στο εξής την μεγάλη του αγάπη.

Της: Έπη Τρίμη

Advertisement

Συχνά ο Στέλιος Ρόκκος μιλά με νοσταλγία για τα ξέγνοιαστα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα οποία πέρασε πλάι σε αγαπημένους φίλους και στην οικογένειά του ψαρεύοντας, κάνοντας πλάκες και φυσικά παίζοντας μουσική έχοντας πει: “Ήθελα να μπαρκάρω, αυτό ήταν το σχέδιο. Στα 17, ήρθα στην Αθήνα με φυλλάδιο αλλά δεν βρήκα ναύλο και έτσι έπιασα δουλειά σε έναν φούρνο. Ύστερα έφυγα για την Κρήτη, όπου τον πρώτο καιρό έμενα σε κάτι σπηλιές (σ.σ. Μάταλα) γιατί δεν είχα σπίτι! Υπήρχε ένα χωριό στην Κρήτη όπου άραζαν συνήθως οι χίπηδες της εποχής και όσοι ήταν πιο ανήσυχα νιάτα. Μου άρεσε πάρα πολύ εκεί πέρα. Ήθελα να είμαι μαζί τους. Και έναν ολόκληρο χειμώνα μέναμε σε μια σπηλιά που ήταν κάτι σαν κοινόβιο. Και παίζαμε όλοι μαζί κιθάρα. Ωραία ήταν!”

https://www.instagram.com/p/B39YpiMH6W1/?utm_source=ig_embed

Advertisement

Η επαγγελματική πορεία από την τρυφερή ηλικία των 15 ετών

Από πολύ νωρίς, όταν ο Στέλιος Ρόκκος ήταν μόλις 15 ετών και έχοντας εξελιχθεί σε έναν πολύ καλό κιθαρίστα βρέθηκε να συνοδεύει μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου σε συναυλίες ανά την Ευρώπη, την Αμερική, ακόμα και το Ισραήλ. Η κλίση και το ταλέντο του νεαρού τραγουδιστή δεν περιορίστηκαν όμως εκεί, καθώς την ίδια στιγμή έγραφε στίχους και μουσική θέλοντας να μοιραστεί με τον κόσμο την έμπνευση και τις δημιουργίες του. Τότε αρχίζει να εμφανίζεται σε νυχτερινά μαγαζιά και μουσικές σκηνές της πρωτεύουσας παρουσιάζοντας κάτι νέο, φρέσκο και πολύ διαφορετικό απ’όσα έχουμε μέχρι τώρα συνηθίσει. Ανεβαίνει στη σκηνή και μαγεύει τον κόσμο με την ξεχωριστή φωνή, τις μελωδικές μπαλάντες, το rock ύφος, την εναλλακτική εμφάνιση και τις μοναδικές του ερμηνείες. Με τον χρόνο εξελίχθηκε σε ένα από τα πρώτα ονόματα με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του.

Advertisement

Για τέταρτη φορά ντύθηκε γαμπρός ο Στέλιος Ρόκκος

Ο τραγουδιστής το 2017 παντρεύτηκε την αγαπημένη του Ελένη Γκόφα, στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Λήμνο, με πολιτικό γάμο. Καλεσμένοι ήταν τότε λίγοι συγγενείς και φίλοι, αλλά και τα τέσσερα παιδιά του γνωστού καλλιτέχνη. Όσο για το γαμήλιο γλέντι; Αυτό έγινε στην ψαροταβέρνα του αδερφού του Στέλιου Ρόκκου, που βρίσκεται στην περιοχή Κότσινα. Το νυφικό της Ελένης Γκόφα ήταν δημιουργία της Υβόννης Μπόσνιακ.

https://www.instagram.com/p/BaFD7vuAuiF/?utm_source=ig_embed

https://www.instagram.com/p/BXYKf0ggIJ9/?utm_source=ig_embed

Advertisement

https://www.instagram.com/p/B6dLL0MnfRd/?utm_source=ig_embed

Τον πρώτο καιρό έμενα σε σπηλιές γιατί δεν είχα σπίτι

Ο Στέλιος Ρόκκος περιγράφει εκείνη την εποχή λέγοντας: “Zoύσα στα κόκκινα! Ακόμα ζω στα κόκκινα, βασικά! Απλώς φροντίζω πλέον να υπάρχουν λίγα και καλά πράγματα στην καθημερινότητά μου. Το ένα είναι η μουσική και το άλλο η ζωή στη Λήμνο, όπου έχω κάποιες μεγάλες μου αγάπες εκεί. Από τους παιδικούς μου φίλους και την ομορφιά του νησιού μέχρι το ότι μυρίζω ακόμη τη μάνα μου που ζει στο διπλανό χωριό. Έχω και το φουσκωτό, που, όταν μου τη δώσει, το παίρνω και πάω για ψάρεμα. Αλλά και το εργαστήρι που φτιάχνω διάφορες ξύλινες κατασκευές. Με τη γυναίκα μου έχουμε περάσει πλέον σε ένα άλλο βιοτικό επίπεδο. Τρώμε πιο υγιεινά, ζούμε πιο ήσυχα, όλα μου κάνουν ωραία εκεί. Πίστεψέ με, αν συνέχιζα να μένω εδώ, θα ήμουν μαραζωμένος. Και τώρα θα τσακωνόμασταν, δεν θα τα λέγαμε”.

https://www.instagram.com/p/B3C_-b5Hy1q/?utm_source=ig_embed

Για δέκα χρόνια δούλευα επτά μέρες την εβδομάδα στην Αθήνα και υπέφερα γιατί δεν μπορούσα να είμαι εκεί. Το μυαλό μου ήταν συνεχώς στη Λήμνο. Βέβαια ως πιτσιρικάς είχα έννοια πώς θα φύγω. Όλοι οι πιτσιρικάδες που ζουν στην επαρχία, και ειδικά σε νησί, νιώθουν εγκλωβισμένοι. Κι εγώ το ένιωθα έντονα αυτό. Έβλεπα τα καράβια να φεύγουν και έλεγα «Να ’μουν κι εγώ μέσα». Τότε δεν υπήρχε ούτε τηλεόραση. Η μέρα μας ήταν να παίξουμε μπάλα. Και ξανά μπάλα. Κάποια στιγμή «μπάλιασε» το στόμα μας!

Advertisement