Περίπου ένας μήνας έχει περάσει από την υγειονομική πρόκληση που αντιμετώπισε ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης.
Την ημέρα των γενεθλίων του, ο ηθοποιός ανάρτησε ένα ιδιαίτερο μήνυμα στο Instagram, κάνοντας ανασκόπηση των γεγονότων των προηγούμενων εβδομάδων και εκφράζοντας δημόσια την ευγνωμοσύνη του προς τους ιατρούς που συνέβαλαν στη σωτηρία της ζωής του.
Δείτε την ανάρτηση του ηθοποιού:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Advertisement
Advertisement
«Τα γενέθλια μου φέτος έχουν ένα ειδικό φως! Πριν από έναν μήνα βρέθηκα μέσα σ’ ένα ασθενοφόρο, μετά σ’ ένα φορείο να τρέχει και η γιατρός να μου λέει “πάθατε ανακοπή, πάμε στο χειρουργείο για αγγειοπλαστική, αν χρειαστεί θα σας διασωληνώσουμε”… “όχι διασωλήνωση”, ψιθύρισα… “αν χρειαστεί”, μου λέει… έτρεχε το φορείο κι άκουγα το bye bye love απ’ το all that jazz, και προσευχόμουν…
Στο χειρουργείο εμφανίστηκε μπροστά μου ο επί γης άγγελος μου ο Κωστής Ραϊσάκης, άντρας της αγαπημένης μου Ολυμπιάδας…ανάσα! “Χρήστο σε παρακαλώ ακίνητος, θα προσπαθήσουμε να ανοίξουμε την αρτηρία”… συνέχισα να προσεύχομαι κι αυτό με πλημμύρισε από μια ανεξήγητη για την κρισιμότητα της ώρας ηρεμία, πράγμα πολύ σπάνιο όπως μου είπε μετά ο γιατρός για ασθενή σ’ αυτή τη θέση!
Τον Κωστή δεν τον έβλεπα, μας χώριζε η οθόνη της επέμβασης… τον άκουγα μόνο… τον άκουγα να λέει όταν βογκούσα από τους πόνους, “μπράβο Χρήστο, μπράβο”… είναι υπέροχο που πονάς, η καρδιά είναι ζωντανή! Και στο τέλος “μπράβο Χρήστο, τα καταφέραμε”… και βλέπω τον νεαρό καρδιολόγο τον Μανώλη που ήταν όρθιος να λέει ανακουφισμένος …- “για κάτι τέτοιες στιγμές αξίζει η καρδιολογία”!
Όταν τον συνάντησα μετά από 6 μέρες σ’ έναν υπέρηχο του λέω “γεια σου Μανώλη!” “Με ξέρετε;” μου λέει; “Δεν ήσουν στην επέμβαση μου;” “Ναι” μου λέει… “με θυμάστε;” “Πώς να σε ξεχάσω;” του λέω… “είπες την ωραιότερη ατάκα της βραδιάς!”.
“Ευχαριστώ όλους τους γιατρούς και τους νοσηλευτές μέσα απ’ την καρδιά μου. Ιδιαίτερα τον κ. Ραϊσάκη! Είχα εκείνο το βράδυ παραστάτες βοηθούς μου την Παναγιά και τον Ταξιάρχη! Μου κράταγαν το χέρι με ξαναγύρισαν… Επέστρεψα και δόξα τω Θεώ αναρρώνω σιγά σιγά… πολλά άλλαξαν από εκείνο το βράδυ… το μεγαλύτερο κέρδος μου είναι ότι επέστρεψα απαλλαγμένος από τον φόβο του θανάτου… ποτέ δεν κυριάρχησε στη ζωή μου, αλλά τώρα είμαι πραγματικά ελεύθερος!
Θα ζήσω όσο μου είμαι γραφτό χωρίς φόβους…
“…Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών.
Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του.
Γύρω απʹ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων
Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες.
Ενώ η αθωότητα.
Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα.
Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά Η Ζωή.” προσανατολισμοί-Οδυσσέας Ελύτης».
Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: Η πρώτη έξοδος μετά το έμφραγμα – Τα χαμόγελα, οι αγκαλιές και η διαφορά που παρατήρησαν όλοι
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης έκανε την πρώτη του βόλτα, μετά την περιπέτεια που είχε με την υγεία του, πριν λίγο καιρό.
Ο ηθοποιός υπέστη έμφραγμα, νοσηλεύτηκε για μερικές μέρες και επέστρεψε στο σπίτι του, αναρρώνοντας.
Το Σάββατο 13 Απριλίου, η Δανάη Μπάρκα, η οποία έχει στενή φιλική σχέση με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, ανέβασε στιγμιότυπο μέσω story στο Instagram, από την έξοδό τους, μεταξύ άλλων μαζί με τον Άρη Καβατζίκη.
«Πήγαμε και την πρώτη μας βόλτα» έγραψε στην ανάρτησή της η παρουσιάστρια. Η απώλεια των κιλών είναι εμφανής στον αγαπημένο ηθοποιό
Δείτε το στιγμιότυπο
Το πρωί της Παρασκευής 29 Μαρτίου, ο ηθοποιός έκανε τις πρώτες του δηλώσεις μετά την περιπέτεια με την υγεία του στο «Πάμε Δανάη».
Αφού περιέγραψε, πώς συνέβη το περιστατικό, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα στο τηλεοπτικό κοινό, να μην αψηφά ποτέ τέτοιου είδους πόνους, όπως αυτοί που είχε ο ίδιος.
Τη στιγμή που αισθάνθηκε αδιαθεσία ήταν μαζί με τη Βίκυ Σταυροπούλου, η οποία ήταν εκείνη που κάλεσε το ασθενοφόρο. Κατά τη διάρκεια των δηλώσεών του, η Δανάη Μπάρκα ξέσπασε σε κλάματα από τη συγκίνησή της, μιας και είναι γνωστή η σχέση που έχει με τον ηθοποιό, τον οποίο έχει αποκαλέσει πατέρα της.
Δείτε το βίντεο
Ξεκίνησε τις δηλώσεις του, λέγοντας: «Χαίρομαι πάρα πολύ που δεν τον ευκαιρία να πάω σε σας με καλημέρα αλλά να πω μια καλημέρα σε όλους τους αγαπημένους φίλους, που τόσο νοιάστηκαν για μένα όλο αυτό το διάστημα. Ήταν πραγματικά ένα κύμα μεγάλης αγάπης και στήριξης. Σχεδόν ιαματικό ήταν αυτό κύμα για μένα. Σας ευχαριστώ πολύ. Τα κινητά μου έχουν γεμίσει από μηνύματα και δεν μπορώ να απαντήσω σε όλα, δεν μιλάω ακόμα στο τηλέφωνο και η Δανάη το ξέρει και εσείς το ξέρετε, είμαι σε περίοδο ανάρρωσης ας πούμε σε μια μικρή καραντίνα και μια προφύλαξη που δεν πρέπει να κουράζομαι δεν πρέπει να μιλάω. Ωστόσο, είναι μια καλή ευκαιρία να στείλω όλη μου την αγάπη στους ανθρώπους που ενδιαφέρονται και νοιάζονται για μένα να τους πω ότι είμαι καλά, ότι τα δύσκολα πέρασαν μάλλον και ότι σε όλη αυτή την περιπέτεια είχα έναν άγγελο μαζί μου γι’ αυτό και μιλάμε τώρα, είχα τον Ταξιάρχη μαζί μου».
Ο ίδιος τόνισε τη σημασία που είχε η άμεση ανταπόκριση από το ΕΚΑΒ. «Σημασία έχει ότι λειτούργησαν τα πράγματα πολύ γρήγορα στην περίπτωση μου δηλαδή με το πρώτο περιστατικό του πόνου ήταν εδώ η Βίκυ (Σταυροπούλου) και μιλάγαμε σε κοινή γραμμή με την φίλη μας την Ελένη. Η Ελένη είπε αμέσως “πάρε το 166” ούτε 1 λεπτό δεν καθυστερήσαμε. Ήταν εντέλει πάρα πολύ βασικό για την εξέλιξη της κατάστασης. Ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που νιώθουμε συνήθως, όταν είμαστε κακοδιάθετοι. Ήταν ένας πόνος πολύ δυνατός, ένα σφίξιμο σα χταπόδι ας πούμε. Καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά σίγουρα ήταν διαφορετικό ναι. Ήταν ένας πόνος στο στήθος και ένα σφίξιμο» ανέφερε.
«Αν ήμουν μόνος μου μπορεί να μην είχα καλέσει αμέσως το ασθενοφόρο»
Ο ίδιος στην πορεία ρωτήθηκε αν θα καλούσε βοήθεια μόνος του, χωρίς την επιμονή των φίλων του. «Δεν ξέρω φοβάμαι πως μπορεί και να μην καλούσα αμέσως το ΕΚΑΒ και να έλεγα “κάτσε να δούμε μήπως περάσει” ενώ κανονικά πρέπει αμέσως όπως έγινε. Αμέσως πήρε η Βίκυ τηλέφωνο, το ασθενοφόρο ήρθε πολύ γρήγορα άμεσα γιατί ήτανε και αργά τη νύχτα. Πήγαμε στο νοσοκομείο πολύ γρήγορα».
Τέλος, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης τόνισε: «Αν είχαμε καθυστερήσει πέντε λεπτά τα πράγματα θα είχαν διαφορετική εξέλιξη. Δεν χρειάζεται να αναρωτιέται κανείς “α να δω αν περάσει” όχι. Από τη στιγμή που νιώθεις κάτι τέτοιο, αμέσως πρέπει να καλέσεις βοήθεια. Τα πέντε λεπτά μπορεί να είναι πολύ βασικά».
