Είναι η συχνότερη νευροεκφυλιστική νόσος μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ
Η σύζυγος του Νότη Σφακιανάκη, Κίλι Σφακιανάκη, χθες το βράδυ, Κυριακή 2 Νοεμβρίου πέθανε σε ηλικία 62 ετών. Η Αγγλίδα, Κίλι Σφακιανάκη έπασχε από χρόνιο πάρκινσον. Η νευροεκφυλιστική αυτή ασθένεια επηρεάζει κυρίως την κίνηση.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι μία χρόνια, προοδευτική νευροεκφυλιστική διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Συγκεκριμένα:
Χαρακτηρίζεται από απώλεια ή δυσλειτουργία των νευρώνων που παράγουν ντοπαμίνη σε μία περιοχή του εγκεφάλου γνωστή ως «μέλαινα ουσία».
Η έλλειψη ντοπαμίνης οδηγεί σε διαταραχές στον έλεγχο της κίνησης, της στάσης και της ισορροπίας.
Παρά το γεγονός ότι η ακριβής αιτία δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως, υπάρχουν παράγοντες κινδύνου όπως η ηλικία, γενετικοί παράγοντες και περιβαλλοντικές εκθέσεις.
Τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον διαχωρίζονται σε κινητικά και μη-κινητικά. Παρακάτω συνοψίζονται τα πιο συχνά:
Κινητικά συμπτώματα:
Η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων επιτρέπει πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση και βελτιώνει την ποιότητα ζωής των πασχόντων. Παρά το ότι δεν υπάρχει πλήρης ίαση μέχρι σήμερα, υπάρχουν θεραπείες που επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου και βελτιώνουν τα συμπτώματα.
Επιπλέον, η νόσος επηρεάζει όχι μόνο τον ασθενή αλλά και το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον του· η ενημέρωση και η υποστήριξη είναι κρίσιμα στοιχεία για τη συνολική φροντίδα.
Στην περίπτωση της Κίλι Σφακιανάκη, η διάγνωσή της με τη νόσο του Πάρκινσον είχε ήδη ενταχθεί στην καθημερινότητά της τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, τις τελευταίες ώρες πριν τον θάνατό της, η υγεία της παρουσίασε επιδείνωση, με ξαφνικό γεγονός που οδήγησε στην εισαγωγή της στο νοσοκομείο. Η απώλειά της έρχεται να υπενθυμίσει πόσο σοβαρή μπορεί να είναι η πορεία της νόσου, ειδικά σε περιπτώσεις όπου έχουν ήδη τεθεί ζητήματα κινητικότητας ή άλλες επιπλοκές.
Όσο πιο γρήγορα εντοπίζονται τα συμπτώματα και υιοθετείται η κατάλληλη φροντίδα — ιατρική, ψυχολογική, φυσιοθεραπευτική — τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να διατηρηθεί η ποιότητα ζωής. Η νόσος δεν είναι πια ταμπού, η κατανόηση, η συμπαράσταση και η έγκαιρη παρέμβαση μπορούν να κάνουν τη διαφορά.