Το αντικείμενο της φωτογραφίας είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά εργαλεία της παραδοσιακής υφαντουργίας: το αδράχτι με το σφοντύλι. Ένα απλό, ξύλινο εργαλείο που όμως αποτέλεσε για αιώνες το βασικό μέσο για να μετατρέπεται το ακατέργαστο μαλλί σε κλωστή.
Το εργαλείο αποτελείται από δύο μέρη:
Το πάνω μέρος, το αδράχτι: Ένα μακρύ ξύλινο ραβδί, στο οποίο στερεώνεται η ίνα για να αρχίσει η διαδικασία της κλώσης. Στην κορυφή του συνήθως υπήρχε ένα μικρό άγκιστρο ή αυλάκι για να συγκρατείται η κλωστή.
Το κάτω μέρος, το σφοντύλι: Ένα στρογγυλό ξύλινο εξάρτημα που τοποθετείται στη βάση του αδραχτιού. Η λειτουργία του ήταν να προσθέτει βάρος και σταθερότητα, ώστε το αδράχτι να περιστρέφεται ομαλά και για περισσότερη ώρα.
Η υφαντική τέχνη ξεκινούσε με το ακατέργαστο μαλλί του προβάτου. Οι γυναίκες τοποθετούσαν το μαλλί στη ρόκα, ένα ξύλινο εργαλείο που συγκρατούσε τις ίνες, και στη συνέχεια έδεναν μια άκρη του μαλλιού στο αδράχτι.
Με τη βοήθεια των δακτύλων, έδιναν περιστροφή στο αδράχτι, το οποίο χάρη στο σφοντύλι συνέχιζε να γυρίζει. Καθώς το αδράχτι περιστρεφόταν, το μαλλί συστρεφόταν και μετατρεπόταν σε λεπτή, ανθεκτική κλωστή.
Το αδράχτι και το σφοντύλι δεν ήταν απλά εργαλεία παραγωγής. Ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής και της λαϊκής παράδοσης.
Συμβόλιζαν την εργατικότητα και τη γυναικεία αφοσίωση στο σπίτι.
Αποτελούσαν βασικό μέσο για την κατασκευή ρούχων, σεντονιών και άλλων υφαντών που κάλυπταν τις ανάγκες κάθε οικογένειας.
Είχαν και έντονο συμβολικό χαρακτήρα στη λαογραφία, συχνά εμφανιζόμενα σε μύθους, παραμύθια και παραδόσεις.
Σήμερα, το αδράχτι και το σφοντύλι έχουν κυρίως μουσειακή και συλλεκτική αξία. Μαρτυρούν την εφευρετικότητα και την επιμονή των ανθρώπων να μετατρέψουν τις πρώτες ύλες της φύσης σε χρήσιμα προϊόντα. Παράλληλα, υπενθυμίζουν έναν τρόπο ζωής πιο αργό και δημιουργικό, όπου κάθε κλωστή κρυβόταν πίσω από ώρες μόχθου και τέχνης.
Ένα ταπεινό κομμάτι ξύλο, που όμως κουβαλά πάνω του την ιστορία ολόκληρων γενεών.