Τον Μάιο του 2005, ένα ζευγάρι που έτρεφε βαθιά αγάπη και ευλάβεια προς τον Γέροντα κατευθυνόταν προς το μοναστήρι του, μεταφέροντας μαζί του έναν σταυρό από τα Ιεροσόλυμα, δώρο των Αγιοταφιτών στη γυναίκα. Ωστόσο, η διαδρομή τους εξελίχθηκε σε μια δραματική και συνάμα θαυματουργή εμπειρία.
Καθώς κινούνταν στην Εθνική Οδό, στο ύψος της Θήβας, ο οδηγός —ο σύζυγος— ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα και το αυτοκίνητο βρέθηκε ανάμεσα σε δύο νταλίκες. Τη στιγμή που ετοιμαζόταν να προσπεράσει, ανασηκώθηκε ξαφνικά το καπό, ακούστηκε εκκωφαντικός θόρυβος σαν έκρηξη, ράγισε το παρμπρίζ και βούλιαξε η οροφή του οχήματος. Για λίγα δευτερόλεπτα, ο άνδρας δεν έβλεπε τίποτα μπροστά του, ενώ η γυναίκα, έντρομη, αναφώνησε «Παναγία μου!». Τότε, σαν από αόρατο χέρι, το αυτοκίνητο βρέθηκε στην άκρη του δρόμου, σώο. Πίσω τους, ένα όχημα Οδικής Βοήθειας είχε σταματήσει, λες και τους περίμενε. Οι άνθρωποι που τους συνάντησαν σε κοντινή καφετέρια τούς είπαν συγκλονισμένοι πως «είχαν άγιο».
Όταν τηλεφώνησαν στο μοναστήρι για να ενημερώσουν πως καθυστέρησαν, η μοναχή τους απάντησε:
— «Α, γι’ αυτό ο Γέροντας ήταν ανήσυχος και έλεγε: Τρέξε, Κύριε! Τρέξε, Κύριε!»
Αργότερα, όταν έφτασαν και διηγήθηκαν συγκινημένοι όσα είχαν ζήσει, ο Γέροντας τους είπε με σοβαρότητα:
— «Πρόσεξε τι θα σου πω. Όταν ξεκινάς να πηγαίνεις κάπου, θα σταυρώνεις το τιμόνι τρεις φορές και θα λες: “Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος”. Δεν θα παθαίνετε τίποτα».
Και συνέχισε αποκαλύπτοντας το πνευματικό βάθος του θαύματος:
— «Την ώρα που συνέβη το ατύχημα, εγώ το είδα. Είδα την Υπεραγία Θεοτόκο να φεύγει από το μοναστήρι, να πιάνει το τιμόνι και αυτός να σκάει».
Το περιστατικό αυτό, που μεταφέρθηκε με δέος από τους αυτόπτες, μαρτυρεί τη ζωντανή παρουσία και τη μεσιτεία της Παναγίας, αλλά και τη χάρη που συνοδεύει την πίστη και την προσευχή εκείνων που Την επικαλούνται με καθαρή καρδιά.