Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης), ο σύγχρονος Άγιος που με τον βίο, τη σοφία και την απλότητά του σφράγισε την πνευματική πορεία του ελληνισμού, άφησε πίσω του λόγια που παραμένουν διαχρονικά και παρηγορητικά.
Ανάμεσα στις πολλές του διδαχές, ξεχωρίζουν και εκείνες που αφορούν το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων, μακριά από τον θόρυβο, την υπερκατανάλωση και την επιφανειακή χαρά.
Ο Άγιος Παΐσιος τόνιζε πως τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο στολισμοί, τραπέζια και λαμπιόνια, αλλά πρόσκληση για εσωτερική ανάταση και πνευματική συμμετοχή.
Όπως έλεγε:
«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με τη μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά, αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά.
Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά».
Ο Γέροντας εξηγούσε πως όταν οι γιορτές βιώνονται σωστά, ο άνθρωπος μεθά πνευματικά, όχι κοσμικά:
«Τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν».
Ιδιαίτερη έμφαση έδινε στο πού εστιάζει ο άνθρωπος τις άγιες ημέρες:
«Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες».
Advertisement
Και συνέχιζε:
«Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή».
Ο Άγιος Παΐσιος υπογράμμιζε ότι η μελέτη των θεϊκών γεγονότων οδηγεί φυσικά στη συγκίνηση και στην αληθινή προσευχή:
«Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί».
Και συμπλήρωνε:
«Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται».
Σε χαρακτηριστικό διάλογο, ο Άγιος εξηγεί το βαθύτερο νόημα της αγρυπνίας:
— Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;
— «Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε: “Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται”».
Και εξηγεί:
«Την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός, οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες αγρυπνούσαν… Οι ποιμένες που αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό».
Στην ερώτηση πώς ήταν το σπήλαιο της Γεννήσεως, ο Άγιος απαντούσε απλά και συγκλονιστικά:
«Ήταν μία σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μία φάτνη, τίποτε άλλο δεν είχε».
Και υπενθύμιζε τον λόγο του Προφήτη Ησαΐα:
«Ἔγνω βοῦς τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αὐτοῦ».
Αναφερόμενος στο τροπάριο που περιγράφει τη Θεοτόκο, ο Άγιος Παΐσιος τόνιζε:
«Αυτά είναι τα μυστήρια του Θεού, η πολύ μεγάλη συγκατάβαση του Θεού, την οποία δεν μπορούμε εμείς να συλλάβουμε».
Στο καίριο ερώτημα πώς μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει το γεγονός της Γεννήσεως, η απάντηση του Αγίου είναι ξεκάθαρη:
«Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νους να είναι στα θεία νοήματα. Τότε αλλοιώνεται ο άνθρωπος».
Και καταλήγει:
«Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο “παράδοξον”, τότε θα ζήσουμε και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού».
Ο Άγιος Παΐσιος έκλεινε με μια ευχή που συνοψίζει όλο το νόημα των Χριστουγέννων:
«Εγώ θα εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του».