Η καλλιτεχνική διαδρομή της Ντόρας Γιαννακοπούλου άφησε ισχυρό αποτύπωμα στη λογοτεχνία, το θέατρο και το τραγούδι, συνδέοντας το προσωπικό της ύφος με κορυφαίες στιγμές του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Η είδηση της απώλειάς της, σε ηλικία 88 ετών, επανέφερε στο προσκήνιο ένα έργο πολύπλευρο και διαχρονικό, που συνεχίζει να συνομιλεί με το κοινό.
Η Ντόρα Γιαννακοπούλου (κατά κόσμον Θεοδώρα Κοτοπούλη) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη, ενώ μετά την ολοκλήρωση των θεατρικών της σπουδών στην Αθήνα ξεκίνησε ενεργά τη σταδιοδρομία της στο θέατρο και το τραγούδι. Εμφανίστηκε στο έργο Ένας Όμηρος του Μπρένταμ Μπίαμ, το οποίο παρουσίασε ο Λεωνίδας Τριβιζάς στο “Κυκλικό Θέατρο”, με τραγούδια που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Ανάμεσά τους ξεχώρισε το «Γελαστό Παιδί», το οποίο η ίδια ερμήνευσε σε εκατοντάδες συναυλίες και ηχογραφήσεις. Παράλληλα, ανέπτυξε συνεχή παρουσία στο θέατρο, τον κινηματογράφο και τις πρώτες μπουάτ της Πλάκας, ισορροπώντας ανάμεσα στο “σανίδι” και τη μουσική σκηνή.
Η συγγραφική της πορεία ανέδειξε έργα που γνώρισαν ευρεία απήχηση, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την «Πρόβα νυφικού» και τον «Μεγάλο θυμό».
Και τα δύο μυθιστορήματα μεταφέρθηκαν επιτυχημένα στην τηλεόραση, το πρώτο από τον ΑΝΤ1 και το δεύτερο από το MEGA, σε σκηνοθεσία του Κώστας Κουτσομύτης. Παράλληλα, η Ντόρα Γιαννακοπούλου κυκλοφόρησε δίσκους με τραγούδια από τον Όμηρο, συνέχισε με την «Όμορφη Πόλη» των Θεοδωράκη, Μποστ και Κακογιάννη και αργότερα με τις «Μικρές Κυκλάδες» του Οδυσσέας Ελύτης, επιβεβαιώνοντας μια πορεία συνεκτική και δημιουργικά ανήσυχη.
Η πορεία της Ντόρας Γιαννακοπούλου χαρακτηρίστηκε από συνεχείς μετατοπίσεις ανάμεσα στη δημιουργία, την προσωπική επιλογή και τις ιστορικές συνθήκες της εποχής. Με σταθερό άξονα την καλλιτεχνική αυτονομία, διαμόρφωσε ένα έργο που εκτείνεται από τη σκηνή έως τη λογοτεχνία.
Κατά τη διάρκεια της χούντας, η Ντόρα Γιαννακοπούλου επέλεξε να φύγει στο εξωτερικό, όπου μαζί με μια μικρή ομάδα πραγματοποίησε περιοδείες σε χώρες της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, παρουσιάζοντας ένα ιδιόμορφο πρόγραμμα βασισμένο στη μουσική του Μίκης Θεοδωράκης. Μετά τη μεταπολίτευση, διέκοψε σχεδόν άμεσα την ενασχόλησή της με το θέατρο και το τραγούδι, στρέφοντας το ενδιαφέρον της στη γραφή.
Η «Πρόβα νυφικού», που κυκλοφόρησε το 1993, αποτέλεσε το πρώτο της μυθιστόρημα και ουσιαστικά το πρώτο της γραπτό κείμενο, ενώ ακολούθησε το διήγημα Ο πάπαρδος το 1995. Το 1996 εξέδωσε τον «Μεγάλο θυμό»· και τα δύο έργα μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση, το πρώτο από τον ΑΝΤ1 και το δεύτερο από το MEGA, σε σκηνοθεσία του Κώστας Κουτσομύτης. Στη συνέχεια, εμπλούτισε τη βιβλιογραφία της με τα μυθιστορήματα Με τα μάτια του έρωτα (1999), Οι τρεις χήρες (2001), που έγινε σειρά στον ALPHA, Αμαρτωλέ μου άγγελε (2002), Έρως μετ’ εμποδίων (2004), Το μενταγιόν (2007), Ένοχα μυστικά (2009), Πεθαίνω για σένα (2011) και Στον γκρεμό (2013), όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Στην προσωπική της ζωή, πραγματοποίησε δύο γάμους· από τον πρώτο διατήρησε το επίθετο Γιαννακοπούλου, ενώ δεύτερος σύζυγός της υπήρξε ο ηθοποιός Μηνάς Χρηστίδης, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον συγγραφέα Λένος Χρηστίδης. Στο ευρύτερο οικογενειακό της περιβάλλον ανήκαν επίσης ο πρώτος της ξάδελφος Λάκης Κομνηνός και ο ανιψιός της Βασίλης Μαζωμένος, στοιχεία που σκιαγραφούν ένα πυκνό δίκτυο καλλιτεχνικών αναφορών.