Η Πόπη Αστεριάδη υπήρξε η ιέρεια του «Νέου Κύματος» και μια από τις σημαντικότερες τραγουδίστριες της εποχής της.Γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου του 1948 και μεγάλωσε στην Καλλιθέα Αττικής, σε μια πολύτεκνη οικογένεια.
Της Έπη Τρίμη
Ήταν η μικρότερη από τα υπόλοιπα αδέλφια της – τέσσερα αγόρια – και ο πατέρας της, κ. Φιλόστρατος Αστεριάδης, έκανε δύο δουλειές για να τα καταφέρει. Το 1973 μετακόμισε στην περιοχή Ευαγγελίστρια στον Πειραιά όπου ζει έκτοτε με τις δύο κόρες της.Στις δημοτικές εκλογές του 2010 συμμετείχε με τον συνδυασμό “Πειραιάς Πολιτών-Καθαρή Συμφωνία” του υποψηφίου δημάρχου και πρώην Νομάρχη Πειραιά, Γιάννη Μίχα. Εκλέχτηκε δημοτική σύμβουλος στην αντιπολίτευση, συγκεντρώνοντας 990 σταυρούς
Η πρώτη εμφάνιση στην εφηβεία
Η Πόπη Αστεριάδη πρωτοεμφανίστηκε σε ηλικία 15 χρονών στα «Νέα Ταλέντα» του Γ.Οικονομίδη, πέρασε τις εξετάσεις της τότε Ραδιοφωνίας και έγινε αμέσως γνωστή. Η συμμετοχή της, τρία χρόνια μετά, στο Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης και αμέσως μετά η κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου ήταν η αρχή της μεγάλης της καριέρας στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι.
Υπηρέτησε πιστά την ποιότητα του ελληνικού τραγουδιού και συμμετείχε ενεργά στην “Πολιτιστική Άνοιξη” του ’60-’70.
Συνεργάστηκε με τους Μάνο Χατζιδάκι, Γιάννη Σπανό, Μίμη Πλέσσα, Νίκο Γκάτσο, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Νίκο Μαμαγκάκη, Λίνο Κόκκοτο, Σταύρο Κουγιουμζή, Νότη Μαυρουδή και με πολλούς άλλους συνθέτες και ποιητές, που σφράγισαν τη σύγχρονη ιστορία της έντεχνης ελληνικής μουσικής.
Επεδίωξε την προώθηση του μουσικού μας πολιτισμού μέσα από το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα διεθνή φεστιβάλ, τις περιοδείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ακούστε το «Γλυκό μου αγόρι» που η Πόπη Αστεριάδη τραγούδησε στην ταινία Μια Ιταλίδα Από Την Κυψέλη με την Μάρω Κοντού.
“Έκανα δύο παιδιά και δεν παντρεύτηκα ποτέ. Αντιμετώπισα ρατσισμό από θεοσεβούμενες”
Η τραγουδίστρια το 2015 αναφέρθηκε για πρώτη φορά στον μεγάλο έρωτα της ζωής της και αποκάλυψε ότι δεν παντρεύτηκε ποτέ τον πατέρα των παιδιών της!
«Δεν παντρεύτηκα» ομολόγησε τότε η Πόπη Αστεριάδη και τόνισε ότι: «Όταν ο πατέρας των παιδιών μου, ήταν να πάρει το διαζύγιο, γιατί ήταν παντρεμένος, τότε χώρισα. Μου έτυχε, θα παντρευόμουν σίγουρα αν δεν υπήρχε πρόβλημα. Ούτε έχω τύψεις, γιατί δεν χώρισα εγώ αυτόν τον άνθρωπο για να μείνω μαζί του. Δεν ήμουν εγώ η αιτία. Δεν ονειρευόμουνα ποτέ να παντρευτώ, ούτε στις επόμενες σχέσεις που είχα, κοίταγα το γάμο».
Ωστόσο, δεν δίστασε να ομολογήσει ότι είχε δεχτεί ρατσισμό από κάτι «θεοσεβούμενες» όπως συγκεκριμένα τις είχε αποκαλέσει η Πόπη Αστεριάδου.
Δεν ανέχομαι να βλέπω τον κόσμο να μαλώνει για τα πολιτικά
«Κουράστηκα από όσα συνέβαιναν γενικότερα στον χώρο» Από το τραγούδι αποσύρθηκε γιατί κουράστηκε, όπως τονίζει. «Είμαι 72 χρονών γυναίκα. Τι να κάνω και τι να πω παραπάνω; Υπάρχουν τόσα ωραία νέα παιδιά… Κουράστηκα κι από όσα συνέβαιναν γενικότερα στον χώρο. Αγαπούσα πάντα το τραγούδι αλλά δεν μου άρεσαν πολλά πράγματα στη δουλειά μου, όπως για παράδειγμα ότι δεν υπάρχει φιλία. Εγώ λειτουργώ σε άλλη συχνότητα, το τραγούδι το έχω σαν ξέσπασμα, ενώ ζούσα από αυτό δεν το κυνήγησα όσο έπρεπε και δεν μου φταίει κανείς γι αυτό, είναι δική μου επιλογή», παραδέχεται.
Ωστόσο, υπάρχουν φορές που νοσταλγεί τα φώτα και τη σκηνή. «Σίγουρα μου λείπει. Όταν όμως τελείωνε μια ζωντανή εμφάνισή μου από την οποία εισέπραττα αγάπη, ένιωθα πολλή μοναξιά, αλλά και ένα κενό. Έλεγα πάντα κοίταξε τι ωραία που ήταν και πόσο λίγο κράτησε. Το να μπορείς να τραγουδάς σου δίνει δύναμη. Δεν έχω χάσει τη φωνή μου. Δεν είναι σίγουρα βέβαια όπως ήταν πριν πολλά χρόνια, γιατί ως γνωστόν η φωνή αλλοιώνεται», υπογραμμίζει.
Έτσι, δεν αποκλείει στο μέλλον κάποια ζωντανή εμφάνιση. Μάλιστα, σκοπός της ήταν μια παρουσίαση του βιβλίου στη διάρκεια της οποίας θα ερμήνευε μερικά τραγούδια, αλλά λόγω κορονοϊού αυτό δεν φαίνεται να μπορεί να γίνει άμεσα. «Τα παιδιά μου μένουν στην Ανάβυσσο κι εγώ στο σπίτι μου στην Καστέλα του Πειραιά. Έχω ένα κοκεράκι που μου έφερε η κόρη μου για να μου κάνει παρέα κι έτσι δεν δυσκολεύτηκα στην καραντίνα. Κάποιες παρέες και κάποιους συγγενείς μου θα ήθελα να τους βλέπω πιο συχνά, δεν τους συνάντησα όμως καθόλου, γιατί φοβάμαι. Έχω πάρει προφυλάξεις και κατανοώ ότι είναι δύσκολο όλο αυτό, αλλά τώρα αφού μας έτυχε πρέπει να το αντιμετωπίσουμε».
Εκνευρίζεται όταν ακούει από φίλους της να λένε ότι η ιστορία του ιού είναι ένα ψέμα. Νευριάζει επίσης και με την πόλωση που βλέπει συχνά στον κόσμο. «Τόσα χρόνια που ζω και κινούμαι με τα καλλιτεχνικά, αυτό που δεν μπορώ να ανεχτώ είναι να βλέπω τον κόσμο να μαλώνει για τα πολιτικά. Όταν κάνω με κάποιον παρέα δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύει αλλά τι άνθρωπος είναι. Αυτή τη διχόνοια που έχει ποτίσει τον κόσμο τόσα χρόνια, τη νιώθω τώρα πολύ έντονα και με θλίβει. Έχω κάνει πολλές κουβέντες με τα παιδιά μου γι’ αυτό», καταλήγει.
