Ο Βασίλης Τσιβιλίκας γεννήθηκε στις στις 17 Ιανουαρίου 1942 και είχε καταγωγή από τα χωριά Δομνίστα και Μεγάλο Χωριό, που βρίσκονται στην Ευρυτανία. Ο πατέρας του ήταν καταστηματάρχης, πράγμα το οποίο εξασφάλιζε στην οικογένειά του μια άνετη ζωή. Αγαπούσε, όμως και το θέατρο, πράγμα που πέρασε και στην οικογένειά του.Ο Βασίλης Τσιβιλίκας λάτρευε επίσης τα γράμματα, τον αθλητισμό και ήταν επιμελής μαθητής.
Της: Έπη Τρίμη
Ο Βασίλης ήταν το πρώτο από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Ακολούθησαν δύο κορίτσια. Η αδελφή του, Ελένη Τσιβιλίκα, είναι σημαντική αρχαιολόγος του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, με σπουδαίο ανασκαφικό έργο στην Κρήτη και τις Κυκλάδες.
Τα σχολικά και νεανικά χρόνια
Τα σχολικά του χρόνια ο Βασίλης Τσιβιλίκας τα πέρασε στο Αμερικάνικο Κολέγιο της Θεσσαλονίκης “Anatolia”. Οι καθηγητές του είδαν από νωρίς την κλίση που είχε προς το θέατρο. Τον παρότρυναν, λοιπόν, να ασχοληθεί με την υποκριτική, αρχικά συμμετέχοντας στην θεατρική ομάδα του σχολείου.
Μόλις τέλειωσε τις σπουδές του στο κολέγιο Anatolia, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην σχολή της Αγγλικής Φιλολογίας στην Θεσσαλονίκη. Γρήγορα, όμως, κατάλαβε ποια ήταν η πραγματική του επιθυμία και εγκατέλειψε την Αγγλική Φιλολογία για να κατέβει στην Αθήνα, ώστε να ξεκινήσει πλέον να ασχολείται επαγγελματικά με την υποκριτική.
Η πρώτη του προσπάθεια ήταν να εισαχθεί στο Θέατρο Τέχνης, κάτι το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε, καθώς δεν έγινε δεκτός εκεί. Τελικά, σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη.
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση
Η πρώτη εμφάνιση του Βασίλη Τσιβιλίκα στο θέατρο ήταν το 1965 στη Νέα Ιωνία. Δυο χρόνια μετά, το 1967, ο Κάρολος Κουν καλεί τον Τσιβιλίκα στο Θέατρο Τέχνης. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 αρχίζει να ασχολείται με την επιθεώρηση και στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ασχολήθηκε και με την πρόζα.
Η δεκαετία του 1970 ήταν σημαντική για τον Βασίλη Τσιβιλίκα, καθώς εκείνη ήταν και η περίοδος κατά την οποία έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο. Η πρώτη ταινία στην οποία συμμετείχε ήταν το 1970 «Η θεία μου η χίπισσα» του Αλέκου Σακελάριου, δίπλα στην Ρένα Βλαχοπούλου.
Ακολούθησαν δεκάδες ταινίες, στις οποίες συμμετείχε, και οι οποίες όλες τους έγιναν επιτυχίες. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουμε τις ταινίες: «Ο κατεργάρης» το 1971, «Ζητείται επειγόντως γαμπρός» επίσης το 1971, «Ο κύριος σταθμάρχης» το 1972, «Ο μάγκας με το τρίκυκλο» το 1972 και «Η Ρένα είναι οφ-σάιντ» επίσης το 1972.
Σημαντική ήταν και η παρουσία του Βασίλη Τσιβιλίκα στην τηλεόραση, ένα μέσο που δεν το προτιμούν οι άνθρωποι του θεάτρου. Μεταξύ άλλων, έχει εμφανιστεί στις παρακάτω σειρές: «Το θέατρο της Δευτέρας» το 1970, «Αξιωματικός υπηρεσίας» το 1972, «Εν τούτω Νίκα» το 1973, «Βίβα Κατερίνα» 1973, «Ατσίδες» το 1976, «1000 χρόνια πριν» το 1977, «Βράδια επιθεώρησης» το 1984 και «Μπέιμπι Στάιλ» το 2001.
Λίγο καιρό πριν φύγει από την ζωή, είχε δεχτεί μια πρόταση για να συμμετέχει στην τηλεοπτική εκπομπή Dancing With The Stars, την οποία συζητούσε, αλλά δεν πρόλαβε να την υλοποιήσει.
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας αγάπησε το θέατρο με όλη του την ψυχή. Μέχρι την τελευταία του μέρα έπαιζε στο θέατρο. Η τελευταία παράσταση, στην οποία συμμετείχε, ήταν «Η Ζωή ποδήλατο».
Προσωπική ζωή
Η γυναίκα της ζωής του Βασίλη Τσιβιλίκα ήταν η Αλίκη, δικηγόρος και νομικός. Μείνανε μαζί 45 χρόνια και αποκτήσανε δύο παιδιά, ένα αγόρι, τον Γιάννη κι ένα κορίτσι, την Έλλη. Οι γονείς της Αλίκης δεν ήταν θετικοί σε αυτή την σχέση των δύο νέων και γι’ αυτό αρνήθηκαν να δώσουν την ευχή του για τον γάμο του Βασίλη και της Αλίκης. Όταν συνέβη αυτό, ο Βασίλης αρχικά απείλησε ότι θα πάρει την Αλίκη και τελικά την έκλεψε.
Η Αλίκη είχε πει στον Βασίλη στα πλαίσια τηλεοπτικής συνέντευξης:
«Άμα ξανάρθεις στη ζωή, είπαμε θα ξαναγαπήσεις εμένα!»
Η απάντηση του Βασίλη ήταν:
«Αν σε βρω… βέβαια! Να κρατάς αυτό…!» και της έδωσε ένα λουλούδι.
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας αγαπούσε πολύ την οικογένειά του
Η οικογένεια ήταν πάντα στην πρώτη θέση στην καρδιά του και μετά ακολουθούσε το θέατρο, παρόλο που το θέατρο μπορεί να του στερούσε οικογενειακές στιγμές. Ο ίδιος σε μια συνέντευξή του είχε πει χαρακτηριστικά: “Το θέατρο μου στέρησε στιγμές από την οικογένεια. Όταν εγώ έφευγα το πρωί στις 7 και επέστρεφα στις 4 το άλλο πρωί, το ωράριο αυτό δεν μου επέτρεπε να βρίσκομαι στο σπίτι. Δεν θυμάμαι Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά να βρέθηκα σπίτι μου. Ανήμερα την Πρωτοχρονιά ο γιος μου ήπιε ένα μπουκάλι νέφτι κι εγώ ήμουν στη σκηνή. Πήγε στο Νοσοκομείο Παίδων κι εγώ έπαιζα”.
«Οι χειρότεροι κριτές μου είναι μέσα στην οικογένεια μου»
Ο αγαπημένος ηθοποιός, Βασίλης Τσιβιλίκας, είχε μιλήσει για την οικογένειά του σε συνέντευξή του και χαρακτηριστικά είχε δηλώσει ευγνώμων προς το Θεό που τα παιδιά του δεν ασχολήθηκαν με την υποκριτική. Όσο για το φορέα της πιο αυστηρής κριτικής που έχει δεχτεί τόνισε πως: «Οι χειρότεροι κριτές μου είναι μέσα στην οικογένεια μου! Η γυναίκα μου και τα παιδιά μου», έλεγε εκείνη την εποχή.
Το ξαφνικό τέλος του Βασίλη Τσιβιλίκα
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας συμμετείχε στην θεατρική παράσταση «Η Ζωή ποδήλατο». Μέχρι τότε δεν είχε παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα υγείας που να ενέπνεε ανησυχία. Στις 29 Φεβρουαρίου το 2012 ένιωσε κάποια ενόχληση στην καρδιά του. Η ενόχληση αυτή ήταν τόσο έντονη και κρίθηκε απαραίτητη η μεταφορά του σε νοσοκομείο. Κατά την διακομιδή του στο Σισμανόγλειο Γενικό Νοσοκομείο, λίγο μετά τις 7:00 το πρωί, άφησε την τελευταία του πνοή. Είχε πάθει έμφραγμα. Μέσα στο ασθενοφόρο έγιναν προσπάθειες για την επαναφορά του, αλλά και από τους γιατρούς του νοσοκομείου, για 40 λεπτά περίπου, χωρίς όμως να καταφέρουν να τον επαναφέρουν στην ζωή.
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας πέθανε στα 70 του χρόνια, βυθίζοντας τον καλλιτεχνικό, και όχι μόνο, κόσμο στην θλίψη γι’ αυτή την μεγάλη απώλεια.
Η κηδεία του Βασίλη Τσιβιλίκα είχε τελεστεί στις 3 το μεσημέρι της Παρασκευής από το νεκροταφείο Αμαρουσίου.
Συγκίνηση και θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο
Συγκλονισμένος από την είδηση του θανάτου του Βασίλη Τσιβιλίκα είχε δηλώσει ο ηθοποιός, Γιώργος Κωνσταντίνου έχοντας πει. «Δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Ήταν ένας άνθρωπος υγιέστατος. Δούλεψα μαζί του τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ήταν ένας σπουδαίος θεατράνθρωπος. Ένας άνθρωπος που θαύμαζα για το κουράγιο, τη δύναμη και τα πιστεύω του, τα οποία τα υποστήριζε πάρα πολύ. Ο Βασίλης Τσιβιλίκας ήταν ένας άνθρωπος «ταμένος» στο θέατρο, ήταν όλη του η ζωή. Λυπάμαι γιατί πραγματικά για εμάς είναι μια μεγάλη απώλεια».
Για τον Βασίλη Τσιβιλίκα μίλησε τότε και ο Γιώργος Παρτσαλάκης έχοντας πει: «Ήταν άνθρωπος με κουλτούρα, μορφωμένος, με πολύ χιούμορ, γνώστης του θεάτρου, με ανθρωπιά. Ο Βασίλης και η γενιά του υπήρξαν στηρίγματα για τους νέους ανθρώπους. Είχαμε και κάτι άλλο κοινό. Είχαμε τελειώσει και οι δύο τη Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Και ο Κατσέλης μάς δίδασκε πρωτίστως να είμαστε συνάδελφοι και εκτός σκηνής. Ο Βασίλης είχε ήθος και πάνω και κάτω από τη σκηνή».
Ευγενικό, δραστήριο και πάντα αισιόδοξο είχε περιγράψει τον κωμικό ο ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας. «Αγαπούσε πάρα πολύ τους νέους ανθρώπους, εργάτης του θεάτρου και κύριος με Κ κεφαλαίο. Έχω συγκλονιστεί γιατί ήταν τόσο αναπάντεχος ο χαμός του, ήταν δραστήριος και μες στα πράγματα. Αν και δεν είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε ποτέ, γνωριζόμασταν πάρα πολύ καλά και η επαφή μας ήταν πολύ συχνή. Ο θάνατος του ήταν ένα ξαφνικό γεγονός το οποίο μας έχει όλους σοκάρει».
