Το λέμφωμα προβάλλει ως σύνθετη νεοπλασία του ανοσοποιητικού συστήματος και απαιτεί προσεκτική κλινική παρατήρηση. Η έγκαιρη αναγνώριση των ενδείξεών του διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διαχείρισή του.
Το λέμφωμα εμφανίζεται όταν τα λεμφοκύτταρα, δηλαδή ένας ειδικός τύπος λευκών αιμοσφαιρίων, αποκτούν ανεξέλεγκτη πολλαπλασιαστική δράση και διαμορφώνουν κακοήθεις εστίες μέσα στο δίκτυο του ανοσοποιητικού. Οι γιατροί ταξινομούν τη νόσο σε δύο κύριες κατηγορίες, το λέμφωμα Hodgkin και το λέμφωμα μη-Hodgkin, με πολυάριθμες υποομάδες που διαφοροποιούν τη βαρύτητα και την κλινική της εξέλιξη. Παρότι η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία, αποτελεί τη συχνότερη μορφή καρκίνου στους νεότερους ενήλικες, ενώ παραμένει ιδιαίτερα αντιμετωπίσιμη, αφού οι περισσότεροι ασθενείς ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τη διάγνωση.
Οι ενδείξεις συχνά μιμούνται κοινές ιογενείς λοιμώξεις, γεγονός που δυσκολεύει την άμεση αναγνώρισή τους. Τα συμπτώματα, όμως, επιμένουν για πολύ μεγαλύτερο διάστημα από αυτό μιας απλής ίωσης. Το πιο χαρακτηριστικό σημάδι είναι το ανώδυνο πρήξιμο λεμφαδένων, κυρίως στον λαιμό και τις μασχάλες, αλλά και στη βουβωνική χώρα ή την κοιλιά. Κάποιοι ασθενείς δεν παρατηρούν καθόλου ορατή διόγκωση, ενώ άλλοι βιώνουν πόνο επειδή οι διογκωμένοι αδένες πιέζουν γειτονικά όργανα και οστικές δομές, προκαλώντας ενοχλήσεις που θυμίζουν «απλή οσφυαλγία».
Όποιος παρατηρεί επίμονο πρήξιμο οφείλει να ενημερώσει τον γιατρό του. Επιπλέον, αρκετοί εμφανίζουν πρήξιμο στα πόδια, κοιλιακές κράμπες, νυχτερινές εφιδρώσεις, πυρετό, ρίγη, ανεξήγητη απώλεια βάρους, φαγούρα, κόπωση, απώλεια όρεξης, επίμονο βήχα, δύσπνοια ή πονοκεφάλους. Οι ειδικοί της Αμερικανικής Ένωσης Αιματολογίας παρουσιάζουν στο εντυπωσιακό εκπαιδευτικό υλικό τους «Πώς αναπτύσσεται το λέμφωμα», αναδεικνύοντας με ακρίβεια την πορεία της νόσου.