Οι εκδόσεις Διάπλαση κυκλοφορούν το καινούργιο βιβλίο του Γιάννη Παπαγιάννη «Γλυκά δεκάξι», μια γλυκόπικρη ιστορία ενηλικίωσης για την αγάπη και την απώλεια.
Της: Έπη Τρίμη
Η πλοκή του βιβλίου φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που ακολουθεί η ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον συγγραφέα.
Ο Γιάννης Παπαγγιάνης μέσα από το βιβλίο του δομεί με επιδεξιότητα αυτή την ιστορία απώλειας και ενηλικίωσης, κρύβοντας στοιχεία που αποκαλύπτονται μέσα από την αφήγηση και οικοδομώντας τους χαρακτήρες με τρόπο ώστε να μη χάνει ποτέ το ενδιαφέρον του ο αναγνώστης. Η γλυκύτητα αλλά και η πικρία που κρύβει τόσο η πορεία της πρωταγωνίστριας όσο και το ανατρεπτικό τέλος ανταποκρίνονται σε μια τρομακτική αλλά και αισιόδοξη πραγματικότητα. Ό,τι φεύγει δεν γυρίζει πίσω, αλλά η ζωή συνεχίζεται και οδηγεί σε πολλαπλές και απρόβλεπτες εξελίξεις.
Κύριε Παπαγιάννη θα θέλατε να συστηθείτε στο κοινό μας;
Με πολύ λίγα λόγια, θα πω ότι γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά κατάγομαι από την Ικαρία, την οποία αγαπάω. Σπούδασα θετικές επιστήμες, έκανα δύο μάστερ και έχω εκδώσει επτά μυθιστορήματα εκ των οποίων το τελευταίο «ο άνδρας που γεννήθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο» κέρδισε δύο υποψηφιότητες, για τα κρατικά βραβεία και τα βραβεία Αναγνώστη. Γράφω κριτική λογοτεχνίας εδώ και χρόνια. Παλαιότερα είχα γράψει σενάρια για ταινίες μικρού μήκους.
Η ανάγκη της ενασχόλησης με την συγγραφή πώς προέκυψε;
Εσωτερικά, από πολύ μικρή ηλικία.
Το βιβλίο σας «Γλυκά δεκάξι», είναι μια γλυκόπικρη ιστορία ενηλικίωσης για την αγάπη και την απώλεια. Από πού αντλήσατε την έμπνευσή σας και ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε κατά την πλοκή της ιστορίας;
Πρόκειται για μια ιστορία που άκουσα πριν χρόνια από μια φίλη που ο αδελφός της είχε φύγει μοναχός. Τη συνδύασα με την εμπειρία της απώλειας από τον θάνατο του πατέρα μου, μια πολύ προσωπική ιστορία. Οι δυσκολίες ήταν δύο ειδών. Πρώτον, το ότι δεν ήξερα πώς ήταν η ζωή στο Άγιον όρος, όπου διαδραματίζεται η μισή από τη δράση του βιβλίου. Επισκέφθηκα τη χερσόνησο όταν είχα έτοιμα τα δομικά στοιχεία του μυθιστορήματος και συζήτησα με μοναχούς προκειμένου να καταλάβω τους λόγους της επιλογής τους. Το δεύτερο ήταν ο τρόπος δόμησης των χαρακτήρων και τα μικρά μυστικά που μένουν κρυμμένα ώστε ο αναγνώστης να βρίσκεται διαρκώς μπροστά σε μια έκπληξη. Σε αυτό το κομμάτι πολλά οφείλω στις συζητήσεις που κάναμε με τον φίλο μου Λευτέρη Μελαχροινό, έναν άνθρωπο που δεν ασχολείται με το χώρο του βιβλίου παρά σαν αναγνώστης κι ωστόσο οι παρατηρήσεις του ήταν καίριες.
Κύριε Παπαγγιάνη οι ήρωες του βιβλίου σας είναι ένα είδος επισκεπτών που έρχονται στο μυαλό σας ή είναι υπαρκτά πρόσωπα;
Ποτέ οι ήρωές μου δεν είναι υπαρκτά πρόσωπα αλλά και ποτέ δεν είναι εντελώς φανταστικοί. Επιλέγω στοιχεία από την πραγματικότητα και τα διαμορφώνω με τρόπο ώστε να ταιριάζουν στις ανάγκες του κειμένου που θέλω να γράψω και στη θέση που υπάρχει στο θεμέλιο της μυθιστορίας.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τα θέματα των βιβλίων σας;
Κυρίως με το κριτήριο τι είναι αυτό που θέλω να επεξεργαστώ σε κάθε φάση της ζωής μου και της συγγραφής, ποια θέση θέλω να αναπτύξω, ποια θέματα με απασχολούν. Επάνω σε αυτά «κουμπώνει» η θεματολογία. Σκοπός μιας αφήγησης είναι να αποδείξει μια θέση, όχι με επιχειρήματα, όπως ένα άρθρο ή μια φιλοσοφική πραγματεία, αλλά με τη δράση των ανθρώπων και τις εικόνες.
Αλήθεια γιατί κάποιος να επιλέξει το βιβλίο σας από τις προθήκες ενός βιβλιοπωλείου;
Ελπίζω ότι πέτυχα να γράψω ένα γλυκό και νοσταλγικό κείμενο που θα διαβαστεί εύκολα και θα αφήσει κάτι στη ψυχή και στη μνήμη του αναγνώστη. Όλοι μας έχουμε υποστεί απώλειες, όλοι χρειάστηκε να επαναπροσδιορίσουμε τις ζωές μας. Κι οι περισσότεροι από εμάς τελικά προχωρήσαμε. Σε όλους αυτούς, σε όλους εμάς, απευθύνεται το βιβλίο.
Ποιος χώρος είναι το ησυχαστήριό σας για να ξεκινήσετε να γράφετε και ποια αντικείμενα θέλετε δίπλα σας;
Το γραφείο μου. Χρειάζομαι μόνο τον υπολογιστή και τα αποτελέσματα της έρευνάς μου, αφού σχεδόν πάντα σε όλα τα βιβλία μου έχω κάνει πριν μια έρευνα.
Έχετε κάποιο μέντορα;
Νομίζω πως όχι.
Έχετε συγγραφικές εμμονές ή κάποιους συγγραφείς που ο τρόπος γραφής τους αποτελεί πρότυπό σας;
Δεν μου είναι εύκολο να δω τα βιβλία μου απέξω, οπότε δεν μπορώ να πω με σιγουριά εάν έχω συγγραφικές εμμονές. Αυτό που βλέπω να επανέρχεται στα βιβλία μου, είναι η υπονόμευση του τραγικού και της σοβαρότητας, η αναθεώρηση όσων γνωρίζουμε ως δεδομένα. Όσον αφορά στους συγγραφείς, είχα θαυμάσει κι ίσως μιμηθεί κάποιους, λίγους, παλαιότερα. Τώρα νομίζω ότι ακολουθώ έναν δικό μου δρόμο, ο οποίος δημιουργήθηκε μέσα από αυτές τις μιμήσεις.
Ποιο γεγονός της δικής σας ζωής άλλαξε τη κοσμοθεωρία σας ως άνθρωπο;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω.
Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι και ένα είδος ψυχανάλυσης εσείς τι αποκομίσατε μέσα από τη διαδικασία της γραφής;
Όπως είπα και προηγουμένως, σε κάθε βιβλίο επεξεργάζομαι ένα θέμα που με απασχολεί εκείνη την εποχή. Το ίδιο το βιβλίο κατά τη διάρκεια της γραφής και μέσα από τη διαδικασία της με επαναπροσανατολίζει σαν άνθρωπο. Σε μια Ελλάδα που όλοι γράφουν ενώ λίγοι διαβάζουν, μπορώ να δώσω σε όλους τους ένα δικαιολογητικό: την θεραπευτική λειτουργία της γραφής. Η οποία όμως για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να είναι κι ουσιαστική. Με άλλα λόγια, όσο καλύτερα γράφουμε τόσο περισσότερο ωφελούμαστε εμείς πρώτα απ’ όλα.
Θα θέλατε να δείτε την ιστορία σας να γίνεται σήριαλ στην τηλεόραση;
Σίγουρα οτιδήποτε ενισχύει την πορεία ενός βιβλίου είναι ευπρόσδεκτο.
Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου πώς βλέπετε το γεγονός πως η τηλεόραση έχει κάνει μεταστροφή στη μυθοπλασία;
Η μυθοπλασία ανέκαθεν ήταν κάτι μαγικό και ελκυστικό για τον θεατή ή τον αναγνώστη καθώς του δίνει τη δυνατότητα προβολών επάνω στους ήρωες κι επεξεργασίας δικών του θεμάτων.
Κύριε Παπαγιάννη τι είναι αυτό που σας φαίνεται φοβιστικό ή και απεχθές από τα γεγονότα που πρωταγωνιστούν στην επικαιρότητα κάποιο από αυτά θα το σχολιάζατε ή θα το κάνατε ένα αφήγημα;
Τον τελευταίο καιρό έχουμε ζήσει πολλά φοβιστικά ή κι απεχθή γεγονότα. Η covid, η καραντίνα, οι γυναικοκτονίες, ο πληθωρισμός, η ακρίβεια και τώρα ο πόλεμος στην Ευρώπη. Δεν ξέρω τί από αυτά θα μπορούσε να γίνει αφήγημα, καθώς για να γράψω κάτι πρέπει να έχω μια απόσταση από τα γεγονότα και να έχει κατασταλάξει κάτι μέσα μου.
Αν ήταν στο χέρι σας να βρεθείτε με έναν πολιτικό και να του εκφράσετε τις ανησυχίες σας ως πολίτης ποιος θα ήταν και τι θα του λέγατε;
Τα προβλήματα που παρέθεσα παραπάνω θα ήταν και οι ανησυχίες μου. Αλλά δεν ξέρω εάν ο πολιτικός ήταν το κατάλληλο άτομο να τις εκφράσω.
Κύριε Παπαγιάννη ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;
Γράφω ένα μυθιστόρημα για την ακρότητα της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, για τους ανθρώπους που ζουν εκτός ορίων. Τέσσερις ιστορίες που αλληλοπλέκονται. Ανάμεσά τους, η θαυμαστή ιστορία του Νίκου Σκαλκώτα, της μεγαλύτερης όπως φαίνεται μουσικής μεγαλοφυίας στην Ελλάδα και η θλιβερή ιστορία του Δημήτρη Βακρινού, του πρώτου Έλληνα serial killer.
Πώς θα θέλατε να κλείσουμε τη συνέντευξή μας;
Με την ευχή, όσοι την διάβασαν να κέρδισαν από αυτήν κάτι.
