Ο Γιώργος Αγγελόπουλος σε συνέντευξή του στο περιοδικό ΟΚ και τον Νίκο Γεωργιάδη, μίλησε για την απώλεια της μητέρας του και αποκάλυψε πως άφησε την τελευταία της πνοή κατά τη διάρκεια της γαμήλιας δεξίωσης.
Η ζωή του Γιώργου Αγγελόπουλου άλλαξε μέσα σ’ έναν χρόνο
Αυτή τη στιγμή μόλις έχεις γιορτάσει τα 41α γενέθλιά σου, περιμένοντας με τη Δήμητρα το πρώτο σας παιδί.
Είναι απίστευτο. Και εγώ δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα πόσα πράγματα έγιναν σε έναν χρόνο, και ειδικά τους τελευταίους έξι μήνες. Το 2023 ξεκίνησε για μένα γνωρίζοντας έναν άνθρωπο χαλαρά, με την ασθένεια της μάνας μου να μην είναι ακόμα τόσο επιθετική – αν και παιδευόμασταν με την αρρώστια της μαμάς για μια 20ετία. Πέρσι κινδυνεύσαμε αρκετά, τον Μάρτιο ήταν πάλι δύσκολα τα πράγματα, μετά ισορρόπησε πάλι για λίγο και από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο ήμασταν μέσα στο νοσοκομείο. Δοκιμάσαμε ό,τι μπορούσαμε πέρα από τις χημειοθεραπείες. Έπρεπε να παρθούν αποφάσεις που δεν ήταν εύκολες.
Όσο και αν μου αρέσει η οικογένεια, δεν θα την έκανα έτσι απλά για να την κάνω. Ο όρκος του γάμου είναι πολύ σημαντικός για μένα. Συναποφασίσαμε με τη Δήμητρα να παντρευτούμε γρήγορα, γιατί θέλαμε να προλάβει να το ζήσει η μάνα μου. Συνάμα είχαμε μάθει ότι είναι έγκυος. Η Δήμητρα είναι ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος και ένα πάρα πολύ καλό παιδί, με αγνή καρδιά. Δηλώνει πολύ γλυκά την παρουσία της και στα εύκολα και στα δύσκολα. Όταν είσαι σε σχέση, έχεις την ευθύνη ενός ανθρώπου, δεν λειτουργείς σαν να είσαι μόνος σου. Επισπεύσαμε τον γάμο και για το παιδί και για τη μαμά. Αν δεν μας πίεζε η αρρώστια, θα το βλέπαμε πιο χαλαρά, σίγουρα όμως ήταν κάτι που το θέλαμε και οι δύο.
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος δεν μπορεί να ξεπεράσει την απώλεια της μητέρας του
Και εντελώς κινηματογραφικά φτάσαμε να φύγει τη στιγμή που είχε αρχίσει να βρέχει στο τραπέζι του γάμου, όταν σηκώθηκα να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο. Λίγες ώρες πριν, ήμουν μαζί της στην εντατική, για να πάρω την ευχή της. Δεν είχα μαζί μου το κινητό στον γάμο και όταν το πήρα πιο αργά, βρήκα κλήσεις από το νοσοκομείο. Δεν το γνώριζε κανείς, είχαμε συμφωνήσει με τον γιατρό πως ό,τι κι αν συνέβαινε θα ενημέρωνε εμένα πρώτα.
Ήμουν πολύ επηρεασμένος συναισθηματικά που δεν κατάφερε να έρθει στον γάμο, αν και είχαμε κανονίσει να έχουμε μέχρι και ασθενοφόρο σε ετοιμότητα για να τη μεταφέρει. Είχαμε αγοράσει και τα ρούχα που θα έβαζε εκείνη την ημέρα. Το συναίσθημα ήταν εντελώς οξύμωρο. Να έχεις μόλις παντρευτεί, η γυναίκα σου να είναι έγκυος και ταυτόχρονα να πρέπει να ετοιμάσεις την κηδεία της μάνας σου. Στα δύσκολα όμως έχω μάθει να λειτουργώ ψύχραιμα. Έπρεπε την ίδια στιγμή να διασφαλίσω την ηρεμία της Δήμητρας και να κανονίσω τη μεταφορά της μητέρας μου στη Σκιάθο.
