Μία γυναίκα περιγράφει τα ακραία περιστατικά που βιώνει εξαιτίας της στάσης που διατηρεί απέναντί της η μητέρα της.
Χαρακτηριστικά η ίδια αναφέρει: «Η ιστορία μου… θα προκαλέσει αμφιλεγόμενα συναισθήματα.. Έζησα σε μια μητριαρχική οικογένεια… Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου… είχαμε συνεχώς προβλήματα από το περιβάλλον του πατέρα μου.. Εντάσεις.. δικαστήρια… Συνεχώς πολεμούσαν τον πατέρα μου… να χάσει τα πάντα.. Εκείνος βράχος να στηρίζει το σπίτι του.. Τα προβλήματα δεν τα χα ποτέ μαζί του… αλλά με τη μάνα μου… Χρόνια προσπαθώ να καταλάβω τι φταίει… έχει ψυχολογικά; είναι κακία τι; Από μικρή με είχε στη μπούκα και μένα και τον μεγαλύτερο αδερφό μου… σκηνικά; απερίγραπτα… αλλά όσο μεγάλωνα τόσο χειρότερο..
Δεν με άφηνε μέχρι τα 18… ούτε έξω από τη πόρτα να βγω… Θα γίνω πο@@@να αν πάω για καφέ… μη φοράς ρούχα με λίγο έξω τη κοιλιά…έπαιρνε ρούχα κ μου τα έκαιγε στο τζάκι γιατί δεν της άρεσαν… γιατί λέει ήμουν χοντρή και δεν μ πήγαιναν… 1.81 με 68 κιλά..
Πήγα φοιτήτρια… νόμιζα θα ηρεμήσω… 100 τηλέφωνα… και δεν υποβάλλω… έλεγχο ακόμα γιατί άργησα να απαντήσω ενώ ήμουν στο μπάνιο.. Πρώτη λυκείου είχε βάλει τον αδερφό μου να με χτυπήσει γιατί δεν πρόλαβα να πλύνω τα πιάτα ενώ εκείνη δούλευε και ‘γω είχα γυρίσει από τον σχολείο κ είχα άγχος για το αυριανό διαγώνισμα.. Ήμουν άριστη… μαθήτρια του 19.. Ο πατέρας μου αρρώστησε από καρκίνο.. από τα 13…. Δεν μίλαγα μέχρι τα 22 μου που έφυγε… να μην τον στεναχωρώ…. Όλοι μας τρέξαμε για εκείνον… Κάθε 15 έξω από το Ιπποκράτειο να στήνομαι για τις εξετάσεις…. Να ελπίζω… Του χα αδυναμία… ακόμα θυμάμαι τα λόγια του… οι συμβουλές του… φυλαχτά…
Στην εκκλησία την ημέρα της κηδείας του ψιθύρισα στο αυτί γιατί με αφήνεις; Από κείνη την ημέρα συνεχίστηκε ο Γολγοθάς μου…».
Η απώλεια του πατέρα της και τα προβλήματα που της δημιουργούσε στην προσωπική ζωή
Η γυναίκα συμπληρώνει: «Πήρε τη σύνταξη του πατέρα μου.. κουνιόταν στο σπίτι ότι εγώ θα παίρνω 1.500… Ζήτησα να κάνω μεταπτυχιακό… είχε λεφτά στη άκρη… βοήθησε με έστω… δωσ’ μου 1000 τα άλλα με τη δουλειά μου… “Να κόψεις το λαιμό σου”. Είσαι πο@@@να που είχες σχέση… Αυτό το παιδί με χώρισε γιατί είδε ο άνθρωπος την κατάσταση… εγώ αδύναμη ..
Η πρώτη μου σχέση.. Έφευγε από το σπίτι να πάει στη αδερφή της και μου έκοβε την θέρμανση. Πείραζε ρυθμίσεις και έπαιρνε μαζί της τα χειριστήρια από τα αιρκοντίσιον. θα τα πληρώνεις όλα… έπαιρνα 400 ευρώ και ήθελε να της τα δίνω όλα… Ακόμα θυμάμαι να κοιμάμαι σε παγωμένα σεντόνια .. έξω 0 βαθμοί και να λέω αύριο θα πάω στη δουλειά.. θα ναι ζεστά.. Με χώρισε από όλες μου τις σχέσεις… 4 όλες και όλες.
Πώς τα μάθαινε; Έβαζε άτομο να με παρακολουθεί … σε ποιο σπίτι μπήκα… Την κατάλαβα όταν ήταν αργά. Μίλησα με τα αδέρφια μου… αμέτοχα… Μια μέρα πήρα την απόφαση να μην της δίνω σημασία.. έβγαζα λεφτά παραπάνω και ανεξαρτοποιήθηκα.. κάθε Σάββατο ήθελα να βγω.. Αν πήγαινε 12 η ώρα κ δεν είχα γυρίσει 25 χρονών… έπεφτε κάτω… έπαιρνε λεξοτανιλ επίτηδες για να δείξει στα αδέρφια μου ότι θα με πεθάνει… Δεν θα ξεχάσω ποτέ… Παραμονή Πρωτοχρονιάς ήθελε να την πάω σε ένα σπίτι για να βρίσει κάποια.. εννοείται ότι αρνήθηκα… τρωγόταν.. Λέω φεύγω.. πήγαινε μόνη σου….
Βγαίνει έξω από το σπίτι την ώρα μου έμπαινα στο αμάξι και η ίδια μου η μάνα να μου λέει ” Να γεμίσει η άσφαλτος με το αίμα σου σήμερα ” Μου κόπηκαν τα πόδια… Έφυγα. Στο δρόμο με λυγμούς δεν έβλεπα μπροστά μου… Κάθισα τυχαία σε μια γειτονιά και είδα τα βεγγαλικά μέσα από το αυτοκίνητο μου.
Πήγα στο σπίτι του αγοριού μου… δεν με περίμενε… Δεν είπα τίποτα.. .. Καταλάβαινε όμως… Και με αυτόν με χώρισε.. Τον έπιασε και του είπε ότι είσαι ανίκανος για την κόρη μου γιατί δουλεύεις για 900 ευρώ… Γενικά για τη μάνα μου… οι φίλες μου ήταν όλες πο@@νες… οι χωρισμένες που είχαν σχέση μετά το γάμο… όλες όμως.. Αυτή μόνο η ηθική… Με τα πολλά;».
Η μάχη με την κατάθλιψη
Η γυναίκα στη συνέχεια αναφέρει: «Στα 27… της λέω η εγώ ή εσύ στο σπίτι…φεύγει για 3 μήνες.. Ήμουν ευτυχισμένη δεν ήθελα ούτε τηλέφωνο να με παίρνει. Γνώρισα τον άντρα μου… Του τα ‘πα ΟΛΑ. Μ ‘πε … εντάξει… μην υπερβάλεις… Την έμαθε κ μου είπε είναι χειρότερη από όσο μου περιέγραφες… Τώρα… Στα 30.. αντιμετωπίζω την κατάθλιψη… με είδε να καταρρέω… με είδε να παίρνω αγωγή… Για όλα λέει φταίει ο άντρας μου. Μ ‘τυχε δουλειά στο δημόσιο…Μην πας… δεν είναι καλή για σένα…..Κάθε μέρα έρχεται στο σπίτι μου… δημιουργεί προβλήματα… Είναι αδίστακτη… Την είχαν πάει κάποτε σε γιατρό και της είπε ότι είσαι για μέσα… Εννοείται για εκείνη ότι η γιατρός δεν πάει καλά.. Όσο για μένα;
Κακώς πήγες σε γιατρό… Δεν ξέρουν αυτοί… Η μόνη της αδυναμία.. ο ένας από τους δύο αδελφούς μου… το παιδί μου… ο οποίος θέλει να φάει την περιουσία του άλλου.. Σιχάθηκα τη ζωή μου.. χάνω χρόνο… Βουλιάζω.. Θα εξαφανιστώ… Θα πάρω το παιδί μου.. και θα φύγω… Δεν έπρεπε να χα γεννηθεί.
Είχα πει κάποτε στο Θεό ” Αν είναι να γίνω σαν την μάνα μου, μη μου δώσεις ποτε παιδί ” αλλά μου δώσε… Το αγαπάω… το αγκαλιάζω Κάθε ώρα… αγκαλιά που από την μάνα μου δεν πήρα ποτέ… Δεν ήθελε από παιδί να με αγκαλιάζει. Βλέπω όλες τις μάνες… Κ λέω όλες είναι καλύτερες από τη δική μου..
Ανώνυμη».
